ମାତି 7
“केन्ची पुड़ दोष न लेइयथ, तुसन भी दोष न लग्गेलो।
2 ୨ ଇଚିହିଁ ମୀରୁ ଏ଼ନିକିଁ ଲ଼କୁଣି ନୀହାଁୟି କିଦେରି, ଏଲେକିହିଁଏ ମୀରୁ ଜିକେଏ ନୀହାଁୟି କିୱିଆ଼ଦେରି; ଅ଼ଡ଼େ ଆମିନି ମା଼ଣାତଲେ ଲା଼ଚିଦେରି ଏ଼ ମା଼ଣା ତଲେ ମିଙ୍ଗେ ଲା଼ଚା ହିୟାନେରି ।
किजोकि ज़ेन्च़रे तुस होरि पुड़ दोष लाएले, तेन्च़रे परमेशर भी तुश्शो इन्साफ केरेलो। ज़ेन्च़रे तुस होरि लोकन सेइं बर्ताव केरतथ, तेन्च़रे परमेशर तुसन सेइं बर्ताव केरेलो।”
3 ୩ ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ନାଆଁତାକି ମୀ ତାୟି କାନୁତି ଲାଟା ସିନିକିହିମାଞ୍ଜି, ସାମା ନୀ କାନୁତା ଆମିନି କାଜା ଲାଟା ମାନେ, ଏ଼ଦାଆଁ ଅଣ୍ପି ହିଲଅତି କି?
“तू अपने ढ्लाएरी एछ़्छ़ी मां कूड़ो किजो तकतां, पन तेरी एछ़्छ़ी मां त नग आए, ते तैसेरो तू खियाल भी न केरस?
4 ୪ ଅ଼ଡ଼େ ନୀନୁ ଏ଼ନିକିଁ ମୀ ତାୟିଇଁ ଏଲେଇଞ୍ଜି ୱା଼ମୁ, ନୀ କାନୁତି ଲାଟା ଡ଼େୱାଇଁ, ଅ଼ଡ଼େ ମେହ୍ମୁ ନୀ କାନୁତେଏ କାଜା ଲାଟା ମାନେ!
ज़द तेरी एछ़्छ़ी मां नग आए, त तू कौस ऐशी सेइं अपने ढ्लाए जो ज़ोई सकतां कि, ‘एई, अवं तेरी एछ़्छ़ी मरां कूड़ो केड्डी!’
5 ୫ ଆଡ଼େ କୁଟୁ ଗାଟାତି ତଲିଏ ନୀ କାନୁତି ଲାଟା ଡ଼େୱା କଡାମୁ, ଆତିହିଁ ମୀ ତାୟି କାନୁତି ଲାଟା ଡ଼େୱାଲି ନେହିଁକିଁ ମେସାଲି ଆ଼ଡିଦି ।
हे पाखंडी! पेइले अपने एछ़्छ़ी मरां नग कढ, ते फिरी अपने ढ्लाएरी एछ़्छ़ी मरां रोड़े च़ारे तेकतां कूड़ो केड्डी सकतस।”
6 ୬ “ନେହିଁ ଆ଼ସ୍ତିତି ନେସ୍କାକି ହୀଆଦୁ, ଏ଼ୱି ୱେଣ୍ତେ ତିର୍ୱାହାଁ କାଚାନୁ ଇଞ୍ଜାଁ ବାଂଗାରା କିହାଁ ଆଗାଡ଼ା ଦାରାଗାଟି ହୀଙ୍ଗା ପାଜିୟାଁ ନ଼କିତା ମେତ୍ଆଦୁ, ଏ଼ୱି ଏ଼ଦାନି କା଼ଦତା ତୁଡ଼୍ବିନୁ ।”
“ज़ैना लोक परमेशरेरू वचन शन्नू न चान, तैन न शुनाथ। अगर तुस एन्च़रे केरेले, त पवित्र चीज़ कुतरन कां छ़डनेरे बराबर ते कने मोती सूरन कां छ़डनेरे बराबर भोले, कि तैना तैन पव्वन हैठ ड्लन्चन ते बेदलोइतां तुसन पुड़ हमलो केरले।”
7 ୭ “ରୀହ୍ଦୁ ଆତିହିଁ ମିଙ୍ଗେ ହୀପ୍କିଆ଼ନେ; ପାରାଦୁ ଆତିହିଁ ମିଙ୍ଗେ ମେ଼ଡ଼ାଆୟାନେ; ଦୁୱେରିତା ୱେ଼ଦୁ, ଏଚେଟିଏ ମିଙ୍ଗେତାକି ଦୁୱେରି ଦେପିଆ଼ନେ ।
“परमेशरे करां मग्गा, त तुसन दित्तू गालू। ते तोप्पा, त तुसन मैल्ली गालू। ते दार गुड़काथ, त तुश्शे लेइ खोल्लू गालू।
8 ୮ ଇଚିହିଁ ଆମ୍ବାଆସି ରୀହ୍ନେସି, ଏ଼ୱାସି ବେଟାଆ଼ନେସି; ଆମ୍ବାଆସି ପାରିନେସି, ଏ଼ୱାସି ମେଡ଼ାଆ଼ନେସି; ଅ଼ଡ଼େ ଆମ୍ବାଆସି ଦୁୱେରିତା ୱେ଼ନେସି ଏ଼ୱାଣାକି ଦା଼ରା ଦେପିଆ଼ନେ ।
किजोकि ज़ै कोई मगते तै हासिल केरते, ते ज़ै कोई तोपते तैस मैल्ली गाते, ते ज़ै कोई दार गुड़काते त तैसेरेलेइ खोल्लू गालू।
9 ୯ ଇଚିହିଁ ମୀ ବିତ୍ରା ଆମ୍ବାଆସି ଇଲେତି ମାଣ୍ସି ମାନେସି, ତାନି ମୀର୍ଏସି ରୂଟି ରୀସ୍ତିସାରେ ଏ଼ୱାଣାକି ୱାଲ୍କା ହୀନେସି,
तुसन मां एरो कौन आए, कि अगर तैसेरू मट्ठू रोट्टी मग्गे, त तै तैस घोड़ दे?
या अगर मछ़ली मग्गे, त तैस सप दे?
11 ୧୧ ଏ଼ଦାଆଁତାକି ମୀରୁ ଲାଗେଏ ପ଼ଲେଏତି ଲ଼କୁ ଆ଼ତିଜିକେଏ ମୀ ମୀର୍କା ମା଼ସ୍କାକି ନେହାଁଣି ହୀହିମାଞ୍ଜେରି, ଆତିହିଁ ମୀ ଲାକପୂରୁତି ଆ଼ବା ନ଼କିତା ରୀହ୍ନି ଲ଼କୁକି ଏଚେକା ନେହା ନେହାଁଣି ହୀଅସି!”
ते तुस बुरे भोनेरे बावजूद भी अपने मट्ठन रोड़ी चीज़ां देनी ज़ानतथ, त तुश्शो स्वर्गेरो बाजी तुसन रोड़ी चीज़ां कि न देलो, ज़ैना तैस करां मगतन?
12 ୧୨ “ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଲ଼କୁ ମିଙ୍ଗେ ତାକି ଏ଼ନିକିଁ ଲେ଼ମ୍ବାପେରି ଇଞ୍ଜିଁ ମୀରୁ ଅଣ୍ପିମାଞ୍ଜେରି, ମୀରୁ ଜିକେଏ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେକିହିଁ କିଦୁ, ଏ଼ନାଆଁତାକି ଇଚିହିଁ ଈଦିଏ ମ଼ସାତି ମେ଼ରା ଅ଼ଡ଼େ ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନି ଦାର୍ମୁ ପତିତି କାତା ।”
ज़ेरू तुस चातथ कि लोक तुसन सेइं केरन, तुस भी तैन सेइं तेरहु केरा, किजोकि मूसेरे कानूनेरी त कने नेबी केरि लिखोरी शिक्षा ईए आए।”
13 ୧୩ ଜାକ୍ଣି ଦୁୱେରିଟି ହାଜୁ, ଏ଼ନାଆଁତାକି ଇଚିହିଁ ନର୍କତା ହାନି ଜିରୁ ଅ଼ସାରା ଅ଼ଡ଼େ ଊସାସା, ଏ଼ ଜିରୁ ନା଼ସା ଆ଼ନିୱାକି ଅ଼ନାୟି, ଏ଼ ଜିରୁଟି ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ହାନେରି ।
“तुस परमेशरेरे राज़्ज़े मां सिर्फ सुन्कड़े दारेरां बत्तां गेइ सकतथ। किजोकि तैन दार चौड़ू, ते तै बत बड़ी खुल्ली आए ज़ै नाशेरे पासे गाचे, ते तैस बत्तां गानेबाले बड़े आन।
14 ୧୪ ଅ଼ଡ଼େ ଜୀୱୁତା ଅ଼ନି ଦୁୱେରି ଜାକ୍ଣି ଇଞ୍ଜାଁ ଏମ୍ବାଆଁ ହାନି ଜିରୁ କସ୍ତଗାଟାୟି ଏ଼ ଜିରୁଟି ହାନି ଲ଼କୁ ହା଼ରେକା ଊଣା ।
किजोकि तैन दार सोंकड़ू आए, ते तै बत असुखती आए, ज़ै हमेशारे ज़िन्दगरे पासे गाचे, ते तेरहां गानेबाले थोड़े आन।”
15 ୧୫ “ମାହାପୂରୁ ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନାତମି ଇଞ୍ଜିଁ ୱେସାନା ମିଚି କାତା ୱେହ୍ନାରି ତା଼ଣାଟି ଜାଗ୍ରାତା; ଏ଼ୱାରି ମେ଼ଣ୍ତାୟାଁ ୱା଼ଣା ଆସାନା ମୀ ତା଼ଣା ୱା଼ନେରି, ସାମା ଏ଼ୱାରି ହିୟାଁତା କାର୍ବି ଆ଼ତି କ୍ଡାଃନି!
“झूठे नेबन करां खबरदार रेइयथ, ज़ैना तुसन कां भैड्डां केरे रूपे मां एइतन पन असली मां तैना मारने बालां गिदां भोतन।
16 ୧୬ ଏ଼ୱାରି କାମା ମେସାନା ମୀରୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ପୁଞ୍ଜାଲି ଆ଼ଡିଦେରି, ଲ଼କୁ ହା଼ପ୍କା ମା଼ର୍ନୁତା ଅଙ୍ଗୁରି ପା଼ଡ଼େୟି ଆ଼ଆତିହିଁ ଅଣ୍ଙ୍ଗ ମା଼ର୍ନୁତା ତ଼ୟା ପା଼ଡ଼େୟି ଏହ୍ନେରି?
तुस तैन केरे कम्मन सेइं तैन पिशानेले, कुन लोक झ़ल्लन सैहींयेरां दाछ़ कढतन ते करेरी सैहींयेरां फैगू ट्लोड़तन?
17 ୧୭ ଏଲେକିହିଁଏ ନେହିଁ ମା଼ର୍ନୁତା ବାରେ ନେହିଁ ପା଼ଡ଼େୟି ଅ଼ଡ଼େ ଲାଗେଏତି ମା଼ର୍ନୁତା ବାରେ ଲାଗେଏତି ପା଼ଡ଼େୟି ଆ଼ୟିନେ ।
एल्हेरेलेइ हर एक्की रोड़े बुट्टे रोड़ो फल लगते, ते हर एक्की बुरे बुट्टे बुरो फल लगते।
18 ୧୮ ନେହିଁ ମା଼ର୍ନୁ ଲାଗେଏତି ପା଼ଡ଼େୟି ଆ଼ୟାଲି ଆ଼ଡେଏ, ଅ଼ଡ଼େ ଲାଗେଏତି ମା଼ର୍ନୁ ନେହିଁ ପା଼ଡ଼େୟି ଆ଼ୟାଲି ଆ଼ଡେଏ ।
रोड़े बुट्टे बुरो फल न लग्गे, ते न बुरे बुट्टे रोड़ो फल लग्गे।
ते ज़ैस बुट्टे रोड़ो फल न लग्गे तै केटतां अग्गी मां फुकतां छ़डतन, तेन्च़रे झूठे नेबन भी सज़ा मैलेली।
बस्सा, तुस तैन केरे कम्मन सेइं तैन पिशानेले।”
21 ୨୧ “ନାଙ୍ଗେ ‘ପ୍ରବୁ, ପ୍ରବୁ’ ଇଞ୍ଜିଁ ହା଼ଟାନେରି, ଏଲେତି ବାରେଜା଼ଣା ଲାକପୂରୁ ରା଼ଜିତା ହାଲଅରି, ସାମା ଆମ୍ବାଆରି ନା଼ ଲାକପୂରୁତି ଆ଼ବା ୱେସ୍ତି କାତା ମା଼ନୱି ଆ଼ନେରି, ଏ଼ୱାରି ହାଜାଲି ଆ଼ଡିନେରି ।
“मींजो, ‘हे प्रभु, हे प्रभु,’ ज़ोनेबाले सारे मैन्हु स्वर्गेरे राज़्ज़े मां दाखल न भोले, पन ज़ै, मेरे स्वर्गेरे बाजी केरे मेर्ज़ी पुड़ च़लने बालोए तै ज़रूर दाखल भोले।
22 ୨୨ ଏ଼ ଦିନା ହା଼ରେକା ନାଙ୍ଗେ ଏଲେଇଞ୍ଜାନେରି, ଏ଼ ପ୍ରବୁ ଏ଼ ପ୍ରବୁ ମା଼ମ୍ବୁ ନୀ ଦ଼ରୁତଲେ ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ଆତମି କି? ଅ଼ଡ଼େ ନୀ ଦ଼ରୁତଲେ ବୂତୁୟାଁଇଁ ପିସ୍ପି କିଆତମି କି? ଅ଼ଡ଼େ ନୀ ଦ଼ରୁତଲେ ହା଼ରେକା କାବାଆ଼ନି କାମା କିଆତମି କି?
इन्साफेरे दिहाड़ी बड़े लोक मीं सेइं ज़ोले कि, ‘हे प्रभु, हे प्रभु,’ कुन असेईं तेरे नंव्वे सेइं भविष्यिवाणी नईं कियोरी? ते तेरे नंव्वे सेइं भूतां नईं कढोरां ते तेरे नंव्वे सेइं बड़े चमत्कार नईं हेरेवरे?
23 ୨୩ ଏଚିବେ଼ଲା ନା଼ନୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ତୀରେତଲେ ଏଲେଇଇଁ ‘ଏ଼ ଲାଗେଏ ପ଼ଲେଏ ଗାଟାତେରି, ନା଼ ତା଼ଣାଟି ହେକ ଆ଼ଦୁ, ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ଏଚେଲାୱା ପୁଞ୍ଜାମାଞ୍ଜଅଁ ।’”
तैखन अवं तैन जो साफ ज़ोलो, ‘अवं तुसन कधे न ज़ैंनी, ओ बुरां कम्मां केरने बालाव, मेरे तुत्तर अगरां दूर भोथ।’”
24 ୨୪ “ଇଞ୍ଜାଁ ଆମ୍ବାଆସି ଈ ନା଼ ହା଼ଡା ୱେନେସି ଅ଼ଡ଼େ ମା଼ନୱି ଆ଼ନେସି, ଏ଼ୱାସି ପା଼କା ୱାଲି ଲାକ ଇଲୁ କିନି ର଼ ବୁଦିଗାଟି ଲ଼କୁ ଲେହେଁତାସି ।
“एल्हेरेलेइ ज़ै मेरी गल्लां शुनते ते तैन पुड़ अमल केरते त तै तैस अक्लमन्द मैनेरो ज़ेरो भोलो, ज़ैनी अपनू घर शफड़ी पुड़ बनेवरुए।
25 ୨୫ ଗାଡି ପିୟୁ ରୀତେ ୱା଼ରୁ ୱା଼ତେ ଅ଼ଡ଼େ ଗା଼ଲି ଆ଼ତେ, ଏ଼ ଇଲୁତି ଗୁପିତେ, ସାମା ଏ଼ ଇଲୁ ରିଆତେ, ଇଚିହିଁ ଏ଼ଦି ପା଼କାତା କାନ୍ଦା କା଼ର୍ହାନା ପୁନାଦି ଦସାମାଚାୟି ।”
झ़ड़ी लग्गी ते हड़ाई आई ते अंधगुबारी भोइ ते तैस घरे पुड़ पुज़ी, पन तैन घर न डुल्लू, किजोकि तैसेरी मुनीयाद पेक्की शफ़ड़ी पुड़ कढोरी थी।
26 ୨୬ “ଅ଼ଡ଼େ ଆମ୍ବାଆସି ଈ ନା଼ ହା଼ଡା ୱେଞ୍ଜାନା ମା଼ନୱି ଆ଼ଅସି ଏ଼ୱାସି ବାଃଲି ଲାକ ଇଲୁ କେ଼ପା ଡ଼ୟିନି ବୁଦି ହିଲାଆଗାଟି ଲ଼କୁ ଲେହେଁତାସି ।
पन ज़ै मेरी गल्लां शुनते ते तैन पुड़ अमल न केरे, त तै तैस बेवकूफ मैनेरो ज़ेरोए भोलो, ज़ैनी अपनू घर रेती पुड़ बनेवरू थियूं।
27 ୨୭ ଗାଡି ପିୟୁ ରୀତେ, ୱା଼ରୁ ୱା଼ତେ ଅ଼ଡ଼େ ଗା଼ଲି ଆ଼ତେ, ଏ଼ ଇଲୁତି ଗୁପିତେ ଏମ୍ବାଟିଏ ଇଲୁ ତର୍ଗାହାଜା ବୂମିତା ଆଣ୍ତିତେ ।”
झ़ड़ी लग्गी ते हड़ाई आईं अंधगुबारी भोइ ते तैस घरे कां पुज़ी ते तैन घर डुल्ली ज़ोवं ते बरबाद भोवं।”
ज़ैखन यीशुए एना सैरी गल्लां शुनेइतां झ़ैड़ी, त सारे लोक तैसेरी शिक्षा शुन्तां हैरान भोए।
29 ୨୯ ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାସି ତାମି ବୁଦି ଗାଟାରିଲେହେଁ ଜା଼ପ୍ଆନା ଅଦିକାରା ବେଟାଆ଼ହାମାନି ମାଣ୍ସିଲେହେଁ ଜା଼ପ୍ହି ମାଚେସି ।
किजोकि यीशु तैन शास्त्री लोकां केरि ज़ेरि नईं, बल्के अधिकारे सेइं शिक्षा देतो थियो।
