< ମାର୍କ 1 >

1 ମାହାପୂରୁ ମୀର୍‌ଏସି ଜୀସୁ କ୍ରୀସ୍ତତି ନେହିଁ କାବ୍ରୁ ଇଲେକିଁ ଆ଼ତେ,
ঈশ্বৰৰ পুত্র যীচু খ্রীষ্টৰ শুভবাৰ্তাৰ আৰম্ভণ।
2 ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍‌ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍‌ନି ଜିସାୟ ସା଼ସ୍ତେରିତା ଏ଼଼ନିକିଁ ରା଼ସ୍‌କି ଆ଼ହାମାନେ; “ମାହାପୂରୁ ଏଲେଇଞ୍ଜି ମାନେସି, ମେହ୍‌ମୁ ନା଼ନୁ ନା଼ କାବ୍ରୁ ୱେହ୍‌ନାଣାଇଁ ନୀ ନ଼କିତା ପାଣ୍ତିମାଞ୍ଜାଇଁ, ଏ଼ୱାସି ନିଙ୍ଗେତାକି ଜିରୁ ତିୟାରା କିନେସି;
যিচয়া ভাববাদীৰ পুস্তকত যেনেকৈ লিখা আছে, ‘চোৱা, মই মোৰ বাৰ্তাবাহকক তোমাৰ আগত পঠিয়াইছোঁ, তেওঁ তোমাৰ বাট যুগুত কৰিব৷’
3 ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ୟୁତା ରଅଣି ହା଼ଡା ୱେ଼ଙ୍ଗିମାନେ, ପ୍ରବୁତି ଜିରୁ ତିୟାରା କିଦୁ, ଏ଼ୱାସି ତା଼କାଲି ତାକି ଜିରୁ ତିୟି କିଦୁ ।”
“মৰুপ্ৰান্তত এজনৰ কণ্ঠস্বৰ শুনা গৈছে, ‘তোমালোকে প্রভুৰ পথ যুগুত কৰা, তেওঁৰ বাট পোন কৰা৷’”
4 ଏମ୍ବାଟିଏ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀନି ଜହନ ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ୟୁତା ୱା଼ହାନା ବ଼ଲୁ ୱେ଼କ୍‌ହେସି, ଅ଼ଡ଼େ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀହାନା ଏଲେଇଚେସି, “ଜାହାରା ପା଼ପୁଟି ପିସ୍‌ପି ଆୟାଲିତାକି ମ଼ନ ୱେଟ୍‌ହାନା ବାପ୍ତିସ୍ମ ଅ଼ଦୁ, ଆତିହିଁ ମାହାପୂରୁ ମୀ ପା଼ପୁ ମ୍ଣେକ୍‌ହାନେସି ।”
এইদৰে মৰুপ্ৰান্তত বাপ্তিস্ম কৰোঁতা আৰু পাপ মোচনৰ অৰ্থে মন-পালটনৰ বাপ্তিস্মৰ কথা ঘোষণা কৰোঁতা যোহন আহিল।
5 ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀହୁଦା ଦେ଼ସା ଇଞ୍ଜାଁ ଜିରୁସାଲମ ଗା଼ଡ଼ାତି ବାରେ ଲ଼କୁ ତାନି ତା଼ଣା ୱା଼ହାଲି ମା଼ଟ୍‌ହେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ତା଼ମ୍ବୁ ତାମି କିତି ପା଼ପୁତି ୱେସାନା ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣାଟି ଜର୍ଦନ କାଡାତା ବାପ୍ତିସ୍ମ ଅ଼ତେରି ।
তাতে গোটেই যিহুদীয়া আৰু যিৰূচালেমৰ সকলো লোক তেওঁৰ ওচৰ চাপিবলৈ ওলাই আহিল আৰু নিজৰ নিজৰ পাপ স্বীকাৰ কৰি, তেওঁৰ দ্বাৰাই যৰ্দ্দন নদীত বাপ্তিস্ম ল’লে।
6 ଜହନ ଊଟୁ ବା଼ଣାୟାଁ ତଲେ କେ଼ପିତି ହିମ୍ବରିକା ତୁର୍‌ହିମାଚେସି, ଅ଼ଡ଼େ ଟେଡେଲିତା ର଼ ତ଼ଲୁତି ବୁଡ଼୍‌ପା ମା଼ଡ଼ା କିହାଁ ଦସା କଡ୍‌ୱିତେସି, ଗପ୍‌ଏରିକା ଅ଼ଡ଼େ ଜା଼ଡ଼ାତି କ୍ରିୟାଁ ଏ଼ୱାଣି କା଼ଦି ମାଚେ ।
সেই যোহনে উটৰ নোমৰ কাপোৰ আৰু কঁকালত চামৰাৰ টঙালি বান্ধিছিল৷ আৰু তেওঁ কচুৱা ফৰিং আৰু হাবিৰ মৌ খাইছিল।
7 ଜହନ ଏଲେଇଞ୍ଜି ୱେ଼କ୍‌ହାଲି ମା଼ଟ୍‌ହେସି, “ଆମ୍ବାଆସି ନା଼ କିହାଁ ହା଼ରେକା ବା଼ଡ଼୍‌ୟୁ ଗାଟାସି ଏ଼ୱାସି ନା଼ ଡା଼ୟୁ ୱା଼ହିମାନେସି; ନା଼ନୁ ମେଣ୍ତାକୁତାନା ଏ଼ୱାଣି ସେପୁୟାଁତି ଡ଼଼ର୍କା ଜିକେଏ ହୁକ୍‌ହାଲି ପା଼ଡ଼ାଆ଼ଅଁ ।
তেওঁ ঘোষণা কৰি ক’লে, “মোতকৈ শক্তিমান এজন মোৰ পাছত আহি আছে আৰু মই, তেওঁৰ পাদুকাৰ ফিটাৰ বান্ধ তল মূৰ কৰি খুলিবৰো যোগ্য নহওঁ।
8 ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ଏ଼ୟୁତଲେ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀହିମାଞ୍ଜାଇଁ, ସାମା ଏ଼ୱାସି ମିଙ୍ଗେ ସୁଦୁଜୀୱୁ ତଲେ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହିୟାନେସି ।”
মই আপোনালোকক পানীত বাপ্তিস্ম দিলোঁ; কিন্তু তেওঁ পবিত্ৰ আত্মাত বাপ্তিস্ম দিব।”
9 ଏଚିବେ଼ଲାତା ଜୀସୁ ଗାଲିଲିତି ନା଼ଜରିତଟି ୱା଼ହାନା ଜର୍ଦନ କାଡାତା ଜହନ ତା଼ଣାଟି ବାପ୍ତିସ୍ମ ଅ଼ତେସି ।
সেই সময়ত যীচু গালীল দেশৰ নাচৰতৰ পৰা আহি, যোহনৰ দ্বাৰাই যৰ্দ্দন নদীত বাপ্তিস্ম ল’লে।
10 ୧୦ ଜୀସୁ ଏ଼ୟୁଟି ନିଙ୍ଗା ୱା଼ହିମାଚାଟି ଦେବୁଣିଏ ଲାକପୂରୁ ଦେପି ଆ଼ତେ ଇଞ୍ଜାଁ ସୁଦୁଜୀୱୁ ପା଼ର୍‌ୱା ପଟାଲେହେଁ ତାନି ଲାକ ରେ଼ଚା ୱା଼ହିମାଚାଣି ମେସ୍ତେସି ।
১০তেওঁ পানীৰ পৰা উঠি আহোতেই আকাশ দুফাল হৈ যোৱা আৰু কপৌৰ নিচিনা তেওঁৰ ওপৰলৈ আত্মাক নমা দেখিলে।
11 ୧୧ ଅ଼ଡ଼େ ଲାକପୂରୁଟି ଈ ହା଼ଡା ଆ଼ତେ, “ନୀନୁ ନା଼ ଜୀୱୁତି ମୀର୍‌ଏଣାତି, ନୀ ତା଼ଣେଏ ନା଼ ହା଼ରେକା ରା଼ହାଁ ମାନେ ।”
১১আৰু এইদৰে আকাশ-বাণী হ’ল যে, “তুমি মোৰ প্রিয় পুত্র৷ তোমাত মই পৰম সন্তুষ্ট।”
12 ୧୨ ଏ଼ ଦେବୁଣିଏ ସୁଦୁଜୀୱୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ୟୁତା ଅ଼ତେ,
১২তেতিয়া পবিত্র আত্মাই তেওঁক মৰুপ্ৰান্তলৈ চালিত কৰি লৈ গ’ল।
13 ୧୩ ଜୀସୁ ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ୟୁତା ରୀ କ଼ଡ଼ି ଦିନା ପାତେକା ଡ଼ୟାନା ସୟତାନ ତା଼ଣାଟି ତାୟିପାରି କିୱିଆ଼ତେସି; ଏ଼ୱାସି ଜା଼ଡ଼ାତି ଜ଼ନ୍ତ ତଲେ ଡ଼ୟିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଲାକପୂରୁତି ଦୂତୁୟାଁ ୱା଼ହାନା ଏ଼ୱାଣି ସେ଼ବା କିହିମାଚୁ ।
১৩সেই মৰুপ্ৰান্তত তেওঁ চল্লিশ দিনলৈকে বনৰীয়া জন্তুৰ লগত থাকোতে চয়তানৰ দ্বাৰাই পৰীক্ষিত হ’ল; আৰু স্বৰ্গৰ দূত সকলে তেওঁৰ শুশ্রূষা কৰিলে।
14 ୧୪ ଜହନଇଁ କାୟିଦି ଇଲୁତା ଇଟାଲିଏ ଜୀସୁ ଗାଲିଲିତା ୱା଼ତେସି ଇଞ୍ଜାଁ ମାହାପୂରୁତି ନେହିଁ କାବ୍ରୁ ୱେ଼କ୍‌ହେସି ।
১৪যোহনক বন্দীশালত থোৱাৰ পাছত যীচু গালীল দেশলৈ গ’ল আৰু ঈশ্বৰৰ শুভবাৰ্তা ঘোষণা কৰিলে৷
15 ୧୫ “କା଼ଲା ଏଜିମାଞ୍ଜାନେ, ଲାକପୂରୁ ରା଼ଜି ଏଗାୱା଼ହିମାନେ, ପା଼ପୁତି ପିସାନା ମ଼ନ ୱେଟ୍‌ଦୁ ଇଞ୍ଜାଁ ମାହାପୂରୁତି ନେହିଁ କାବ୍ରୁତି ନାମାଦୁ ।”
১৫যীচুৱে প্ৰচাৰ কৰিলে আৰু ক’লে, “কাল সম্পূৰ্ণ হ’ল, আৰু ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য ওচৰ হ’ল৷ তোমালোকে মন-পালটন কৰা আৰু শুভবাৰ্তাত বিশ্বাস কৰা”।
16 ୧୬ ଜୀସୁ ଗାଲିଲି ସାମ୍‌ଦୁରି ଗାଟୁଟି ହାଜିମାଚାଟି ସିମନ ଅ଼ଡ଼େ ତାମି ତାୟି ଆନ୍ଦ୍ରିୟଇଁ ସାମ୍‌ଦୁରିତା ମୀଣ୍‌କା ଜା଼ଲା ମେତ୍‌ହି ମାଚାଣି ମେସ୍ତେସି, ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାରି ମୀଣ୍‌କା ଆହ୍‌ନାରି ମାଚେରି ।
১৬পাছত তেওঁ গালীল সাগৰৰ তীৰেদি গৈ থাকোতে, চিমোন আৰু চিমোনৰ ভায়েক আন্দ্রিয়ক সাগৰত জাল বাই থকা দেখিলে; কিয়নো তেওঁলোক জালোৱা আছিল।
17 ୧୭ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ହା଼ଟାନା ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ ଜେ଼ଚ ୱା଼ଦୁ ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ଲ଼କୁଣି ଆହ୍‌ନାଣି ଜା଼ପ୍‌ହାଇଁ ।”
১৭তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “মোৰ পাছত আহা; মই তোমালোকক মানুহ ধৰা জালোৱা কৰিম”।
18 ୧୮ ଏ଼ୱାରି ଦେବୁଣିଏ ଜା଼ଲାୟାଁ ପିସାନା ଜୀସୁତି ଜେ଼ଚ ହାଚେରି ।
১৮তেতিয়াই তেওঁলোকে জালবোৰ এৰি যীচুৰ পাছে পাছে গ’ল।
19 ୧୯ ଏଚେଟିଏ ଜୀସୁ ହିରେ ହେକ ହାଜାଲିଏ ଜେବଦି ମୀର୍‌କା ଜାକୁବ ଇଞ୍ଜାଁ ତାମି ତାୟି ଜହନଇଁ ଡଂଗତା ଜା଼ଲା ମୁଦା କିହିମାଚାଣି ମେସ୍ତେସି ।
১৯পাছত যীচুৱে অলপ দূৰ আগুৱাই গৈ থাকোতে, চিবদিয়ৰ পুতেক যাকোব আৰু তেওঁৰ ভায়েক যোহনক দেখিলে; তেওঁলোকেও নাৱত জাল মেৰামতি কৰি আছিল।
20 ୨୦ ମେସ୍‌ପନିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ହା଼ଟିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାରି ତାମି ଆ଼ବା ଜେବଦିଇଁ ହ଼ଲିୟାଙ୍ଗା ତଲେ ଡଂଗତା ପିସାନା ଜୀସୁ ଜେ଼ଚ ହାଚେରି ।
২০তেওঁ তেতিয়াই তেওঁলোকক মাতিলে; লগে লগে তেওঁলোকে নিজৰ বাপেক চিবদিয় ও কাম কৰা বনুৱাৰ সকলে সৈতে নাও এৰি যীচুৰ পাছে পাছে গ’ল।
21 ୨୧ ଜୀସୁ ଅ଼ଡ଼େ ତାମି ସୀସୁୟାଁ କପର୍‌ନାହୁମ ଗା଼ଡ଼ାତା ୱା଼ତେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ଅ଼ର ନେ଼ଚୁ ଜ଼ମିନି ଦିନା ମାଚାକି ଜୀସୁ ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲୁତା ହାଜାନା ଜା଼ପ୍‌ହାଲି ମା଼ଟ୍‌ହେସି ।
২১পাছত তেওঁলোকে কফৰনাহূমলৈ গ’ল আৰু বিশ্ৰামবাৰ আহিলত নাম-ঘৰত সোমাই উপদেশ দিলে।
22 ୨୨ ଲ଼କୁ ତାନି ଜା଼ପ୍‌ନାଣି ୱେଞ୍ଜାନା କାବା ଆ଼ହାହାଚେରି; ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାସି ସା଼ସ୍ତେରି ୱେହନାରି ଲେହେଁ ଜା଼ପ୍‌ଆନା ଅଦିକାରା ବେଟାଆ଼ହାମାନି ଲେହେଁ ଜା଼ପ୍‌ହି ମାଚେସି ।
২২তেওঁৰ উপদেশত লোক সকলে বিস্ময় মানিলে, কিয়নো তেওঁ বিধানৰ অধ্যাপক সকলে উপদেশ দিয়াৰ নিচিনাকৈ নিদি ক্ষমতাপন্ন ব্যক্তিৰ দৰে তেওঁলোকক উপদেশ দিলে।
23 ୨୩ ଜୀସୁ ଜା଼ପ୍‌ହି ମାଚିବେ଼ଲାତା ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲୁଟି ର଼ ବୂତୁ ଆଲ୍‌ଗା ମାଚାସି କା଼ଲୱି ଆ଼ହିଁ ଏଲେଇଚେସି,
২৩সেই সময়ত তেওঁলোকৰ সেই নাম-ঘৰতে অশুচি আত্মাই ধৰা এজন মানুহ আছিল। তেওঁ আটাহ পাৰি ক’লে,
24 ୨୪ “ଏ଼ ନା଼ଜରିତତି ଜୀସୁ ନୀ ତଲେ ମାଙ୍ଗେ ଏ଼ନି କାମା ମାନେ, ନୀନୁ କି ମାଙ୍ଗେ ନା଼ସା କିହାଲି ଇମ୍ବାଆଁ ୱା଼ହାମାଞ୍ଜି? ନୀନୁ ଆମ୍ବାଆତି ନା଼ନୁ ପୁଞ୍ଜାମାଇଁ; ନୀନୁ ମାହାପୂରୁ ତା଼ଣାଟି ୱା଼ହାମାନି ଏ଼ ସୁଦୁ ମାଣ୍‌ସିତି ।”
২৪“হে নাচৰতীয়া যীচু, আপোনাৰ লগত আমাৰ কি কাম? আপুনি আমাক নষ্ট কৰিবৰ বাবে আহিলে নে? আপুনি কোন, মই জানো৷ আপুনি ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ জন”।
25 ୨୫ ଜୀସୁ ଏ଼ଦାନି ଦାକା ହୀହାନା ଏଲେଇଚେସି, “ପାଲେଏ ଆ଼ମୁ ଇଞ୍ଜାଁ ଈୱାଣି ତା଼ଣାଟି ହ଼ଚାହାଲାମୁ ।”
২৫কিন্তু যীচুৱে তাক ডবিয়াই ক’লে, “মনে মনে থাক আৰু ইয়াৰ পৰা বাহিৰ ওলা!”
26 ୨୬ ଏଚେଟିଏ ଏ଼ ପ଼ଲ୍‌ଆ ବୂତୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ମୁଡ଼ୁମାଡ଼ା କିହାନା, କାଜା ଗିୟାଁତଲେ କିର୍‌ଡ଼ିହିଁ ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣାଟି ହ଼ଚାହାଚେ ।
২৬তেতিয়া সেই অশুচি আত্মাই এক ডাঙৰ মাতেৰে চিঞৰি মানুহ জনক তলত পেলাই মুচৰি তেওঁৰ পৰা বাহিৰ ওলাই গ’ল।
27 ୨୭ ଏମ୍ବାଟିଏ ବାରେଜା଼ଣା ହା଼ରେକା କାବା ଆ଼ତେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ଇଲେକିଁ ଜ଼ଲ୍‌କି ଆ଼ତେରି, “ଈଦି ଏ଼ନିଲେହେଁତାୟି? ଈଦି ଅଦିକାରା ବେଟାଆ଼ହାମାନି ଲେହେଁତି ପୁଃନି ଜା଼ପ୍‌ନାୟି, ଏ଼ୱାସି ପ଼ଲ୍‌ଆ ବୂତୁୟାଁଇଁ ଜିକେଏ ହୁକୁମି ହୀହିମାନେସି, ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱି ଏ଼ୱାଣି କାତା ଆସିମାନୁ ।”
২৭তাতে সকলোৱে বিস্ময় মানি, ইজনে সিজনে সোধা-সুধি কৰি কলে, “এইয়া কি? ক্ষমতাপন্ন জনৰ দৰে এক নতুন উপদেশ! এওঁ অশুচি আত্মাকো আজ্ঞা দিয়াত, সিহঁতেও দেখোন এওঁক মানে”।
28 ୨୮ ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାସି କିତି କାମାତି କାବ୍ରୁ ଏ଼ ରେ଼ଟୁଏ ଗାଲିଲି ରା଼ଜିତି ସା଼ରିୱାକିତି ନା଼ସ୍‌କାଣାଁ ୱେ଼ଙ୍ଗାହାଚେ ।
২৮তেতিয়া তেওঁৰ খ্যাতি গালীল প্ৰদেশৰ চৌদিশে আৰু সেই অঞ্চলৰ সকলো ঠাইলৈ বিয়পি গ’ল।
29 ୨୯ ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାରି ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲୁଟି ହ଼ଚାନା ଜାକୁବ ଅ଼ଡ଼େ ଜହନ ତଲେ ଏ଼ ଦେବୁଣିଏ ସିମନ ଇଞ୍ଜାଁ ଆନ୍ଦ୍ରିୟ ଇଜ ହାଚେରି ।
২৯পাছত তেওঁলোকে নাম-ঘৰৰ পৰা ওলাই আহি চিমোন আৰু আন্দ্রিয়ৰ ঘৰত সোমাল। তেওঁলোকৰ লগত যাকোব আৰু যোহনো আছিল।
30 ୩୦ ସିମନ ପ଼ୟା ନ଼ମେରି ତାକି ଡୂରାମାଚେ, ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାରି ଏ଼ଦାଣି କାତା ରେ଼ଟୁଏ ଜୀସୁଇଁ ୱେସ୍ତେରି ।
৩০তাতে চিমোনৰ শাহুৱেক জ্বৰত অসুস্থ হৈ বিচনাত পৰি আছিল৷ তেতিয়াই তেওঁলোকে তেওঁৰ বিষয়ে যীচুক জনালে।
31 ୩୧ ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାସି ଡାଗେ ହାଜାନା ତାନି କେୟୁ ଆସାନା ଏ଼ଦାନି ନିକ୍‌ହେସି, ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ଦାନି ନ଼ମେରି ପିସ୍ତେ, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ଦି ଏ଼ୱାରି ସେ଼ବା କିତେ ।
৩১তাতে তেওঁ ওচৰলৈ আহি তেওঁৰ হাতত ধৰিলে আৰু তেওঁক তুলিলে৷ তেতিয়া সেই জ্বৰে তেওঁক এৰিলে, আৰু তেওঁ তেওঁলোকৰ সেৱা-শুশ্রূষা কৰিবলৈ ধৰিলে।
32 ୩୨ ମିଡ଼୍‌ଅଲା ବେ଼ଲା ୱେ଼ଡ଼ା କୂଡ୍‌ହାଲିଏ ଲ଼କୁ ର଼ଗ ଗାଟାରାଇଁ ଇଞ୍ଜାଁ ବୂତୁୟାଁ ଆଲ୍‌ଗା ମାଚାରାଇଁ ଜୀସୁ ତା଼ଣା ତାତେରି,
৩২সেই দিনা সন্ধিয়া বেলি মাৰ গলত, লোক সকলে সকলো ৰোগীক আৰু ভূতে পোৱা লোক সকলক তেওঁৰ ওচৰলৈ আনিলে;
33 ୩୩ ଇଞ୍ଜାଁ ଗା଼ଡ଼ାତାରି ବାରେ ଜୀସୁ ମାଚି ଇଲୁ ଦୁୱେରିତା ରୁଣ୍ତା ଆ଼ତେରି ।
৩৩আৰু নগৰৰ লোক সকল আহি দুৱাৰ-মুখতে গোট খালে।
34 ୩୪ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ବାରେଲେହେଁତି ର଼ଗ ଗାଟାରାଇଁ ନେହିଁ କିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ହା଼ରେକା ବୂତୁଣି ପିସ୍‌ପି କିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାସି ବୂତୁୟାଁଣି ଜ଼ଲାଲି ହୀଆତେସି, ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ପୁଞ୍ଜିମାଚୁ ।
৩৪তাতে তেওঁ নানা বিধ ৰোগত কষ্ট পাই থকা অনেক ৰোগীক সুস্থ কৰিলে আৰু ভূতে পোৱা বহু লোকৰ পৰা ভূত খেদালে৷ কিন্তু ভূতবোৰক একো কথা কবলৈ নিদিলে; কিয়নো সিহঁতে তেওঁক জানিছিল৷
35 ୩୫ ୱେ଼ୟାଆ ମାଚାଟିଏ ଆନ୍ଦେରି ମାଞ୍ଜା ମାଞ୍ଜାନା ଏ଼ୱାସି ନିଙ୍ଗା ହ଼ଚା ହାଜାନା ର଼ ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ୟୁତା ହାଜାନା ପ୍ରା଼ତାନା କିହିମାଚେସି ।
৩৫অতি ৰাতিপুৱা প্ৰায় আন্ধাৰ হৈ থাকোতেই তেওঁ উঠি, বাহিৰলৈ ওলাই গৈ নির্জন ঠাইত প্ৰাৰ্থনা কৰি আছিল।
36 ୩୬ ସିମନ ଇଞ୍ଜାଁ ତାନି ଆଟ୍‌ହିତାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ପାରାଲି ମା଼ଟ୍‌ହେରି,
৩৬পাছত চিমোন আৰু লগৰবোৰে তেওঁক বিচাৰি গ’ল৷
37 ୩୭ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ବେଟାଆ଼ହାନା ଏଲେଇଚେରି, “ବାରେଜା଼ଣା ନିଙ୍ଗେ ପାରିମାଞ୍ଜାନେରି ।”
৩৭পাছত তেওঁক পাই কলে, “সকলোৱে আপোনাক বিচাৰি আছে”।
38 ୩୮ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ୱା଼ଦୁ ମା଼ର ଏଟ୍‌କା ଗା଼ଡ଼ାତା, ଇଚିହିଁ ଦାରିମାରି ନା଼ସ୍‌କାଣାଁ ହାନ; ଏମ୍ବାଆଁ ଜିକେଏ ନା଼ନୁ ମାହାପୂରୁତି ବ଼ଲୁ ୱେ଼କ୍‌ଇଁ, ଇଚିହିଁ ଏ଼ଦାଆଁତାକି ନା଼ନୁ ୱା଼ହାମାଇଁ ।”
৩৮তাতে তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে, “ব’লা, আমি ওচৰৰ আন ঠাইবোৰলৈ যাওঁ, সেই ঠাইবোৰতো মই বাক্য ঘোষণা কৰিব লাগে; মই এই বাবেই ওলাই আহিলোঁ”।
39 ୩୯ ଇଞ୍ଜାଁ ଜୀସୁ ବାରେ ଗାଲିଲି ନା଼ସ୍‌କାଣାଁ ରେ଼ଜି ରେ଼ଜିହିଁ ଏ଼ୱାରି ବାରେ ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲ୍‌କାଣା ମାହାପୂରୁ ବ଼ଲୁ ୱେ଼କ୍‌ହେସି ଇଞ୍ଜାଁ ବୂତୁୟାଁଣି ପିସ୍‌ପି କିତେସି ।
৩৯পাছত তেওঁ গৈ, গালীল প্ৰদেশৰ সকলো ঠাইতে, তেওঁলোকৰ নাম-ঘৰবোৰতো প্রচাৰ কৰিলে আৰু ভূতবোৰক খেদালে।
40 ୪୦ ଏମ୍ବାଟିଏ ର଼ କାଜା ର଼ଗ ଗାଟାସି ଜୀସୁ ତା଼ଣା ୱା଼ହାନା ମେଣ୍ତାକୁତାନା ବାତିମା଼ଲିହିଁ ଜୀସୁଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ନୀନୁ ମ଼ନ କିତିହିଁ ନାଙ୍ଗେ ନେହିଁ କିହାଲି ଆ଼ଡାଦି ।”
৪০তাতে এজন কুষ্ঠ ৰোগী তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিল; আৰু সবিনয়েৰে তেওঁৰ সন্মুখত আঁঠু লৈ ক’লে, “আপুনি যদি ইচ্ছা কৰে, তেনেহলে মোক শুচি কৰিব পাৰে”।
41 ୪୧ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ କାର୍ମା ମେସ୍ତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ କେୟୁ ଦା଼ସାନା ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଡୀଗାନା ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ନୁ ମ଼ନ କିହିମାଇଁ ନୀନୁ ନେହିଁଆ଼ମୁ ।”
৪১তেতিয়া তেওঁৰ মৰম লাগিল আৰু হাত মেলি তেওঁক চুই ক’লে, “মই ইচ্ছা কৰিছোঁ৷ শুচি হোৱা”।
42 ୪୨ ଏ଼ ଦେବୁଣିଏ ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣାଟି କାଜା ର଼ଗ ଗୁଚାଆ଼ତେ, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାସି ନେହିଁଆ଼ତେସି ।
৪২তেতিয়া তেওঁৰ শৰীৰৰ পৰা কুষ্ঠৰোগ আতৰিল আৰু তেওঁ শুচি হ’ল।
43 ୪୩ ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାସି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଜାଣ୍ତେ ହୁକୁମି ହୀହାନା ୱେସା ପାଣ୍ତିତେସି,
৪৩যীচুৱে তেওঁক কঠোৰ আজ্ঞা দি বিদায় দিলে।
44 ୪୪ “ଜାଗ୍ରାତା ଆମ୍ବାଆରାଇଁ ଏ଼ନାଆଁ ୱେହ୍‌ଆନି, ସାମା ହାଲାମୁ ଇଞ୍ଜାଁ ପୂଜେରା ତା଼ଣା ହାଜାନା ନିଙ୍ଗ ତ଼ସାକଡାମୁ, ଇଞ୍ଜାଁ ମ଼ସା ଆମିନି ମେ଼ରା ହୀହାମାନେସି ଏ଼ଦାଆଁ ଲ଼କୁ ନ଼କିତା ନେହିଁ ଆ଼ତାକି ସା଼କି ହୀନିଲେହେଁ ହେର୍‌ପାମୁ ।”
৪৪যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “সাৱধান হোৱা; কোনো ব্যক্তিক একো নকবা; কিন্তু যোৱা, পুৰোহিতৰ ওচৰত গৈ নিজকে দেখুওৱা আৰু তুমি শুচি হবৰ অৰ্থে মোচিয়ে যি যি উ‌‌ৎসৰ্গ কৰিবলৈ আজ্ঞা দিলে, তেওঁলোকক সাক্ষ্য দিবৰ বাবে সেইবোৰ উ‌‌ৎসৰ্গ কৰাগৈ”।
45 ୪୫ ସାମା ଏ଼ୱାସି ପାଙ୍ଗାତା ହାଜାନା ତା଼ନୁ ନେହିଁ ଆ଼ତି କାତାତି ସା଼ରିୱାକି ୱେ଼କ୍‌ହାଲି ମା଼ଟ୍‌ହେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଜୀସୁ ଆମିନି ଗା଼ଡ଼ାତା ପୁଣ୍‌ମ୍ବେ ହ଼ଡାଲି ଆ଼ଡାଆତେସି, ସାମା ପାଙ୍ଗାତା ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ସ୍କାଣା ଡ଼ୟିତେସି; ଅ଼ଡ଼େ ସା଼ରି ୱାକିଟି ଲ଼କୁ ଜୀସୁ ତା଼ଣା ୱା଼ହାଲି ମା଼ଟ୍‌ହେରି ।
৪৫কিন্তু তেওঁ ওলাই গৈ সকলোৰে আগত ঘোষণা কৰিবলৈ ধৰিলে৷ আৰু এই কথা এনে ধৰণে প্রকাশ হবলৈ ধৰিলে যে, যীচুৱে প্রকাশ্যৰূপে কোনো নগৰত সোমাব নোৱাৰা হ’ল৷ তেওঁ গৈ বাহিৰত নিৰ্জন ঠাইবোৰত থাকিবলগীয়া হ’ল যাতে চাৰিওফালৰ পৰা লোক সকলে তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিব পাৰে।

< ମାର୍କ 1 >