ମାର୍କ 1
| هَذِهِ بِدَايَةُ إِنْجِيلِ يَسُوعَ الْمَسِيحِ ابْنِ اللهِ: | ١ |
2 ୨ ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନି ଜିସାୟ ସା଼ସ୍ତେରିତା ଏ଼଼ନିକିଁ ରା଼ସ୍କି ଆ଼ହାମାନେ; “ମାହାପୂରୁ ଏଲେଇଞ୍ଜି ମାନେସି, ମେହ୍ମୁ ନା଼ନୁ ନା଼ କାବ୍ରୁ ୱେହ୍ନାଣାଇଁ ନୀ ନ଼କିତା ପାଣ୍ତିମାଞ୍ଜାଇଁ, ଏ଼ୱାସି ନିଙ୍ଗେତାକି ଜିରୁ ତିୟାରା କିନେସି;
| كَمَا كُتِبَ فِي كِتَابِ إِشَعْيَاءَ: «هَا أَنَا أُرْسِلُ قُدَّامَكَ مَلاكِي الَّذِي يُعِدُّ لَكَ الطَّرِيقَ؛ | ٢ |
3 ୩ ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ୟୁତା ରଅଣି ହା଼ଡା ୱେ଼ଙ୍ଗିମାନେ, ପ୍ରବୁତି ଜିରୁ ତିୟାରା କିଦୁ, ଏ଼ୱାସି ତା଼କାଲି ତାକି ଜିରୁ ତିୟି କିଦୁ ।”
| صَوْتُ مُنَادٍ فِي الْبَرِّيَّةِ: أَعِدُّوا طَرِيقَ الرَّبِّ، وَاجْعَلُوا سُبُلَهُ مُسْتَقِيمَةً!» | ٣ |
4 ୪ ଏମ୍ବାଟିଏ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀନି ଜହନ ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ୟୁତା ୱା଼ହାନା ବ଼ଲୁ ୱେ଼କ୍ହେସି, ଅ଼ଡ଼େ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀହାନା ଏଲେଇଚେସି, “ଜାହାରା ପା଼ପୁଟି ପିସ୍ପି ଆୟାଲିତାକି ମ଼ନ ୱେଟ୍ହାନା ବାପ୍ତିସ୍ମ ଅ଼ଦୁ, ଆତିହିଁ ମାହାପୂରୁ ମୀ ପା଼ପୁ ମ୍ଣେକ୍ହାନେସି ।”
| فَقَدْ ظَهَرَ يُوحَنَّا الْمَعْمَدَانُ فِي الْبَرِّيَّةِ يُنَادِي بِمَعْمُودِيَّةِ التَّوْبَةِ لِمَغْفِرَةِ الْخَطَايَا. | ٤ |
5 ୫ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀହୁଦା ଦେ଼ସା ଇଞ୍ଜାଁ ଜିରୁସାଲମ ଗା଼ଡ଼ାତି ବାରେ ଲ଼କୁ ତାନି ତା଼ଣା ୱା଼ହାଲି ମା଼ଟ୍ହେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ତା଼ମ୍ବୁ ତାମି କିତି ପା଼ପୁତି ୱେସାନା ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣାଟି ଜର୍ଦନ କାଡାତା ବାପ୍ତିସ୍ମ ଅ଼ତେରି ।
| وَخَرَجَ إِلَيْهِ أَهْلُ مِنْطَقَةِ الْيَهُودِيَّةِ وَأَهْلُ أُورُشَلِيمَ جَمِيعاً، فَكَانُوا يَتَعَمَّدُونَ عَلَى يَدِهِ فِي نَهْرِ الأُرْدُنِّ مُعْتَرِفِينَ بِخَطَايَاهُمْ. | ٥ |
6 ୬ ଜହନ ଊଟୁ ବା଼ଣାୟାଁ ତଲେ କେ଼ପିତି ହିମ୍ବରିକା ତୁର୍ହିମାଚେସି, ଅ଼ଡ଼େ ଟେଡେଲିତା ର଼ ତ଼ଲୁତି ବୁଡ଼୍ପା ମା଼ଡ଼ା କିହାଁ ଦସା କଡ୍ୱିତେସି, ଗପ୍ଏରିକା ଅ଼ଡ଼େ ଜା଼ଡ଼ାତି କ୍ରିୟାଁ ଏ଼ୱାଣି କା଼ଦି ମାଚେ ।
| وَكَانَ يُوحَنَّا يَلْبَسُ ثَوْباً مِنْ وَبَرِ الْجِمَالِ، وَيَلُفُّ وَسَطَهُ بِحِزَامٍ مِنْ جِلْدٍ، وَيَأْكُلُ الْجَرَادَ وَالْعَسَلَ الْبَرِّيَّ. | ٦ |
7 ୭ ଜହନ ଏଲେଇଞ୍ଜି ୱେ଼କ୍ହାଲି ମା଼ଟ୍ହେସି, “ଆମ୍ବାଆସି ନା଼ କିହାଁ ହା଼ରେକା ବା଼ଡ଼୍ୟୁ ଗାଟାସି ଏ଼ୱାସି ନା଼ ଡା଼ୟୁ ୱା଼ହିମାନେସି; ନା଼ନୁ ମେଣ୍ତାକୁତାନା ଏ଼ୱାଣି ସେପୁୟାଁତି ଡ଼଼ର୍କା ଜିକେଏ ହୁକ୍ହାଲି ପା଼ଡ଼ାଆ଼ଅଁ ।
| وَكَانَ يَعِظُ قَائِلاً: «سَيَأْتِي بَعْدِي مَنْ هُوَ أَقْدَرُ مِنِّي، مَنْ لَا أَسْتَحِقُّ أَنْ أَنْحَنِيَ لأَحُلَّ رِبَاطَ حِذَائِهِ. | ٧ |
8 ୮ ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ଏ଼ୟୁତଲେ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀହିମାଞ୍ଜାଇଁ, ସାମା ଏ଼ୱାସି ମିଙ୍ଗେ ସୁଦୁଜୀୱୁ ତଲେ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହିୟାନେସି ।”
| أَنَا عَمَّدْتُكُمْ بِالْمَاءِ؛ أَمَّا هُوَ فَسَوْفَ يُعَمِّدُكُمْ بِالرُّوحِ الْقُدُسِ». | ٨ |
| فِي تِلْكَ الأَيَّامِ جَاءَ يَسُوعُ مِنَ النَّاصِرَةِ بِمِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ، وَتَعَمَّدَ فِي نَهْرِ الأُرْدُنِّ عَلَى يَدِ يُوحَنَّا. | ٩ |
10 ୧୦ ଜୀସୁ ଏ଼ୟୁଟି ନିଙ୍ଗା ୱା଼ହିମାଚାଟି ଦେବୁଣିଏ ଲାକପୂରୁ ଦେପି ଆ଼ତେ ଇଞ୍ଜାଁ ସୁଦୁଜୀୱୁ ପା଼ର୍ୱା ପଟାଲେହେଁ ତାନି ଲାକ ରେ଼ଚା ୱା଼ହିମାଚାଣି ମେସ୍ତେସି ।
| وَبَمُجَرَّدِ أَنْ صَعِدَ مِنَ الْمَاءِ، رَأَى السَّمَاوَاتِ قَدِ انْفَتَحَتْ، وَالرُّوحَ القُدُسَ هَابِطاً عَلَيْهِ كَأَنَّهُ حَمَامَةٌ، | ١٠ |
11 ୧୧ ଅ଼ଡ଼େ ଲାକପୂରୁଟି ଈ ହା଼ଡା ଆ଼ତେ, “ନୀନୁ ନା଼ ଜୀୱୁତି ମୀର୍ଏଣାତି, ନୀ ତା଼ଣେଏ ନା଼ ହା଼ରେକା ରା଼ହାଁ ମାନେ ।”
| وَإذَا صَوْتٌ مِنَ السَّمَاوَاتِ يَقُولُ: «أَنْتَ ابْنِي الْحَبِيبُ، بِكَ سُرِرْتُ كُلَّ سُرُورٍ!» | ١١ |
| وَفِي الْحَالِ اقْتَادَ الرُّوحُ يَسُوعَ إِلَى الْبَرِّيَّةِ، | ١٢ |
13 ୧୩ ଜୀସୁ ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ୟୁତା ରୀ କ଼ଡ଼ି ଦିନା ପାତେକା ଡ଼ୟାନା ସୟତାନ ତା଼ଣାଟି ତାୟିପାରି କିୱିଆ଼ତେସି; ଏ଼ୱାସି ଜା଼ଡ଼ାତି ଜ଼ନ୍ତ ତଲେ ଡ଼ୟିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଲାକପୂରୁତି ଦୂତୁୟାଁ ୱା଼ହାନା ଏ଼ୱାଣି ସେ଼ବା କିହିମାଚୁ ।
| فَقَضَى فِيهَا أَرْبَعِينَ يَوْماً وَالشَّيْطَانُ يُجَرِّبُهُ. وَكَانَ بَيْنَ الْوُحُوشِ وَمَلائِكَةٌ تَخْدِمُهُ. | ١٣ |
| وَبَعْدَمَا أُلْقِيَ الْقَبْضُ عَلَى يُوحَنَّا، انْطَلَقَ يَسُوعُ إِلَى مِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ، يُعْلِنُ بِشَارَةَ اللهِ قَائِلاً: | ١٤ |
15 ୧୫ “କା଼ଲା ଏଜିମାଞ୍ଜାନେ, ଲାକପୂରୁ ରା଼ଜି ଏଗାୱା଼ହିମାନେ, ପା଼ପୁତି ପିସାନା ମ଼ନ ୱେଟ୍ଦୁ ଇଞ୍ଜାଁ ମାହାପୂରୁତି ନେହିଁ କାବ୍ରୁତି ନାମାଦୁ ।”
| «قَدِ اكْتَمَلَ الزَّمَانُ وَاقْتَرَبَ مَلَكُوتُ اللهِ. فَتُوبُوا وَآمِنُوا بِالإِنْجِيلِ!» | ١٥ |
16 ୧୬ ଜୀସୁ ଗାଲିଲି ସାମ୍ଦୁରି ଗାଟୁଟି ହାଜିମାଚାଟି ସିମନ ଅ଼ଡ଼େ ତାମି ତାୟି ଆନ୍ଦ୍ରିୟଇଁ ସାମ୍ଦୁରିତା ମୀଣ୍କା ଜା଼ଲା ମେତ୍ହି ମାଚାଣି ମେସ୍ତେସି, ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାରି ମୀଣ୍କା ଆହ୍ନାରି ମାଚେରି ।
| وَفِيمَا كَانَ يَسُوعُ يَمْشِي عَلَى شَاطِئِ بُحَيْرَةِ الْجَلِيلِ، رَأَى سِمْعَانَ وَأَخَاهُ أَنْدَرَاوُسَ يُلْقِيَانِ الشَّبَكَةَ فِي الْبُحَيْرَةِ، فَقَدْ كَانَا صَيَّادَيْنِ. | ١٦ |
| فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «هَيَّا اتْبَعَانِي، فَأَجْعَلَكُمَا صَيَّادَيْنِ لِلنَّاسِ!» | ١٧ |
| فَتَرَكَا شِبَاكَهُمَا وَتَبِعَاهُ. | ١٨ |
19 ୧୯ ଏଚେଟିଏ ଜୀସୁ ହିରେ ହେକ ହାଜାଲିଏ ଜେବଦି ମୀର୍କା ଜାକୁବ ଇଞ୍ଜାଁ ତାମି ତାୟି ଜହନଇଁ ଡଂଗତା ଜା଼ଲା ମୁଦା କିହିମାଚାଣି ମେସ୍ତେସି ।
| ثُمَّ سَارَ مِنْ هُنَاكَ قَلِيلاً، فَرَأَى يَعْقُوبَ بْنَ زَبَدِي وَيُوحَنَّا أَخَاهُ فِي الْقَارِبِ يُصْلِحَانِ الشِّبَاكَ، | ١٩ |
20 ୨୦ ମେସ୍ପନିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ହା଼ଟିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାରି ତାମି ଆ଼ବା ଜେବଦିଇଁ ହ଼ଲିୟାଙ୍ଗା ତଲେ ଡଂଗତା ପିସାନା ଜୀସୁ ଜେ଼ଚ ହାଚେରି ।
| فَدَعَاهُمَا فِي الْحَالِ لِيَتْبَعَاهُ، فَتَرَكَا أَبَاهُمَا زَبَدِي فِي الْقَارِبِ مَعَ الأُجَرَاءِ، وَتَبِعَاهُ. | ٢٠ |
21 ୨୧ ଜୀସୁ ଅ଼ଡ଼େ ତାମି ସୀସୁୟାଁ କପର୍ନାହୁମ ଗା଼ଡ଼ାତା ୱା଼ତେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ଅ଼ର ନେ଼ଚୁ ଜ଼ମିନି ଦିନା ମାଚାକି ଜୀସୁ ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲୁତା ହାଜାନା ଜା଼ପ୍ହାଲି ମା଼ଟ୍ହେସି ।
| ثُمَّ ذَهَبُوا إِلَى كَفْرَنَاحُومَ. فَدَخَلَ حَالاً، فِي يَوْمِ السَّبْتِ، إِلَى الْمَجْمَعِ وَأَخَذَ يُعَلِّمُ. | ٢١ |
22 ୨୨ ଲ଼କୁ ତାନି ଜା଼ପ୍ନାଣି ୱେଞ୍ଜାନା କାବା ଆ଼ହାହାଚେରି; ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାସି ସା଼ସ୍ତେରି ୱେହନାରି ଲେହେଁ ଜା଼ପ୍ଆନା ଅଦିକାରା ବେଟାଆ଼ହାମାନି ଲେହେଁ ଜା଼ପ୍ହି ମାଚେସି ।
| فَذُهِلَ الْحَاضِرُونَ مِنْ تَعْلِيمِهِ، لأَنَّهُ كَانَ يُعَلِّمُهُمْ كَصَاحِبِ سُلْطَانٍ وَلَيْسَ كَالْكَتَبَةِ. | ٢٢ |
23 ୨୩ ଜୀସୁ ଜା଼ପ୍ହି ମାଚିବେ଼ଲାତା ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲୁଟି ର଼ ବୂତୁ ଆଲ୍ଗା ମାଚାସି କା଼ଲୱି ଆ଼ହିଁ ଏଲେଇଚେସି,
| وَكَانَ فِي مَجْمَعِهِمْ رَجُلٌ يَسْكُنُهُ رُوحٌ نَجِسٌ، فَصَرَخَ | ٢٣ |
24 ୨୪ “ଏ଼ ନା଼ଜରିତତି ଜୀସୁ ନୀ ତଲେ ମାଙ୍ଗେ ଏ଼ନି କାମା ମାନେ, ନୀନୁ କି ମାଙ୍ଗେ ନା଼ସା କିହାଲି ଇମ୍ବାଆଁ ୱା଼ହାମାଞ୍ଜି? ନୀନୁ ଆମ୍ବାଆତି ନା଼ନୁ ପୁଞ୍ଜାମାଇଁ; ନୀନୁ ମାହାପୂରୁ ତା଼ଣାଟି ୱା଼ହାମାନି ଏ଼ ସୁଦୁ ମାଣ୍ସିତି ।”
| وَقَالَ: «مَا شَأْنُكَ بِنَا يَا يَسُوعُ النَّاصِرِيُّ؟ أَجِئْتَ لِتُهْلِكَنَا؟ أَنَا أَعْرِفُ مَنْ أَنْتَ. أَنْتَ قُدُّوسُ اللهِ!» | ٢٤ |
| فَزَجَرَهُ يَسُوعُ قَائِلاً: «اخْرَسْ وَاخْرُجْ مِنْهُ!» | ٢٥ |
26 ୨୬ ଏଚେଟିଏ ଏ଼ ପ଼ଲ୍ଆ ବୂତୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ମୁଡ଼ୁମାଡ଼ା କିହାନା, କାଜା ଗିୟାଁତଲେ କିର୍ଡ଼ିହିଁ ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣାଟି ହ଼ଚାହାଚେ ।
| فَطَرَحَ الرُّوحُ النَّجِسُ الرَّجُلَ، وَصَرَخَ صَرْخَةً عَالِيَةً، وَخَرَجَ مِنْهُ. | ٢٦ |
27 ୨୭ ଏମ୍ବାଟିଏ ବାରେଜା଼ଣା ହା଼ରେକା କାବା ଆ଼ତେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ଇଲେକିଁ ଜ଼ଲ୍କି ଆ଼ତେରି, “ଈଦି ଏ଼ନିଲେହେଁତାୟି? ଈଦି ଅଦିକାରା ବେଟାଆ଼ହାମାନି ଲେହେଁତି ପୁଃନି ଜା଼ପ୍ନାୟି, ଏ଼ୱାସି ପ଼ଲ୍ଆ ବୂତୁୟାଁଇଁ ଜିକେଏ ହୁକୁମି ହୀହିମାନେସି, ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱି ଏ଼ୱାଣି କାତା ଆସିମାନୁ ।”
| فَدُهِشَ الْجَمِيعُ حَتَّى أَخَذُوا يَتَسَاءَلُونَ فِيمَا بَيْنَهُمْ: «مَا هَذَا؟ إِنَّهُ تَعْلِيمٌ جَدِيدٌ، يُلْقَى بسُلْطَانٍ، فَحَتَّى الأَرْوَاحُ النَّجِسَةُ يَأْمُرُهَا فَتُطِيعُهُ!» | ٢٧ |
28 ୨୮ ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାସି କିତି କାମାତି କାବ୍ରୁ ଏ଼ ରେ଼ଟୁଏ ଗାଲିଲି ରା଼ଜିତି ସା଼ରିୱାକିତି ନା଼ସ୍କାଣାଁ ୱେ଼ଙ୍ଗାହାଚେ ।
| وَفِي الْحَالِ انْتَشَرَ خَبَرُ يَسُوعَ فِي كُلِّ مَكَانٍ مِنَ الْمِنْطَقَةِ الْمُجَاوِرَةِ لِلْجَلِيلِ. | ٢٨ |
29 ୨୯ ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାରି ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲୁଟି ହ଼ଚାନା ଜାକୁବ ଅ଼ଡ଼େ ଜହନ ତଲେ ଏ଼ ଦେବୁଣିଏ ସିମନ ଇଞ୍ଜାଁ ଆନ୍ଦ୍ରିୟ ଇଜ ହାଚେରି ।
| وَحَالَمَا غَادَرُوا الْمَجْمَعَ، دَخَلُوا بَيْتَ سِمْعَانَ وَأَنْدَرَاوُسَ، وَمَعَهُمْ يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا. | ٢٩ |
| وَكَانَتْ حَمَاةُ سِمْعَانَ طَرِيحَةَ الْفِرَاشِ، تُعَانِي مِنَ الْحُمَّى. فَفِي الْحَالِ كَلَّمُوا يَسُوعَ بِشَأْنِهَا. | ٣٠ |
31 ୩୧ ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାସି ଡାଗେ ହାଜାନା ତାନି କେୟୁ ଆସାନା ଏ଼ଦାନି ନିକ୍ହେସି, ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ଦାନି ନ଼ମେରି ପିସ୍ତେ, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ଦି ଏ଼ୱାରି ସେ଼ବା କିତେ ।
| فَاقْتَرَبَ إِلَيْهَا، وَأَمْسَكَ بِيَدِهَا وَأَنْهَضَهَا. فَذَهَبَتْ عَنْهَا الْحُمَّى حَالاً، وَقَامَتْ تَخْدِمُهُمْ. | ٣١ |
32 ୩୨ ମିଡ଼୍ଅଲା ବେ଼ଲା ୱେ଼ଡ଼ା କୂଡ୍ହାଲିଏ ଲ଼କୁ ର଼ଗ ଗାଟାରାଇଁ ଇଞ୍ଜାଁ ବୂତୁୟାଁ ଆଲ୍ଗା ମାଚାରାଇଁ ଜୀସୁ ତା଼ଣା ତାତେରି,
| وَعِنْدَ حُلُولِ الْمَسَاءِ، لَمَّا غَرَبَتِ الشَّمْسُ، أَحْضَرَ النَّاسُ إِلَيْهِ جَمِيعَ مَنْ كَانُوا مَرْضَى وَمَسْكُونِينَ بِالشَّيَاطِينِ، | ٣٢ |
| حَتَّى احْتَشَدَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ كُلُّهُمْ عِنْدَ البَابِ. | ٣٣ |
34 ୩୪ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ବାରେଲେହେଁତି ର଼ଗ ଗାଟାରାଇଁ ନେହିଁ କିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ହା଼ରେକା ବୂତୁଣି ପିସ୍ପି କିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାସି ବୂତୁୟାଁଣି ଜ଼ଲାଲି ହୀଆତେସି, ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ପୁଞ୍ଜିମାଚୁ ।
| فَشَفَى كَثِيرِينَ كَانُوا يُعَانُونَ مِنْ أَمْرَاضٍ مُخْتَلِفَةٍ، وَطَرَدَ شَيَاطِينَ كَثِيرَةً، وَلكِنَّهُ لَمْ يَسْمَحْ لِلشَّيَاطِينِ بِأَنْ يَتَكَلَّمُوا، لأَنَّهُمْ عَرَفُوا مَنْ هُوَ. | ٣٤ |
35 ୩୫ ୱେ଼ୟାଆ ମାଚାଟିଏ ଆନ୍ଦେରି ମାଞ୍ଜା ମାଞ୍ଜାନା ଏ଼ୱାସି ନିଙ୍ଗା ହ଼ଚା ହାଜାନା ର଼ ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ୟୁତା ହାଜାନା ପ୍ରା଼ତାନା କିହିମାଚେସି ।
| وَفِي الْيَوْمِ التَّالِي، نَهَضَ بَاكِراً قَبْلَ الْفَجْرِ، وَخَرَجَ إِلَى مَكَانٍ مُنْعَزِلٍ وَأَخَذَ يُصَلِّي هُنَاكَ. | ٣٥ |
| فَذَهَبَ سِمْعَانُ وَمَنْ مَعَهُ يَبْحَثُونَ عَنْهُ. فَلَمَّا وَجَدُوهُ قَالُوا لَهُ: | ٣٦ |
| «إِنَّ الْجَمِيعَ يَطْلُبُونَكَ!» | ٣٧ |
38 ୩୮ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ୱା଼ଦୁ ମା଼ର ଏଟ୍କା ଗା଼ଡ଼ାତା, ଇଚିହିଁ ଦାରିମାରି ନା଼ସ୍କାଣାଁ ହାନ; ଏମ୍ବାଆଁ ଜିକେଏ ନା଼ନୁ ମାହାପୂରୁତି ବ଼ଲୁ ୱେ଼କ୍ଇଁ, ଇଚିହିଁ ଏ଼ଦାଆଁତାକି ନା଼ନୁ ୱା଼ହାମାଇଁ ।”
| فَقَالَ لَهُمْ: «لِنَذْهَبْ إِلَى مَكَانٍ آخَرَ فِي الْقُرَى الْمُجَاوِرَةِ لأُبَشِّرَ هُنَاكَ أَيْضاً. فَلأَجْلِ هَذَا جِئْتُ.» | ٣٨ |
39 ୩୯ ଇଞ୍ଜାଁ ଜୀସୁ ବାରେ ଗାଲିଲି ନା଼ସ୍କାଣାଁ ରେ଼ଜି ରେ଼ଜିହିଁ ଏ଼ୱାରି ବାରେ ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲ୍କାଣା ମାହାପୂରୁ ବ଼ଲୁ ୱେ଼କ୍ହେସି ଇଞ୍ଜାଁ ବୂତୁୟାଁଣି ପିସ୍ପି କିତେସି ।
| وَذَهَبَ يُبَشِّرُ فِي مَجَامِعِ الْيَهُودِ فِي مِنْطَقَةِ الْجَلِيلِ كُلِّهَا، وَيَطْرُدُ الشَّيَاطِينَ. | ٣٩ |
40 ୪୦ ଏମ୍ବାଟିଏ ର଼ କାଜା ର଼ଗ ଗାଟାସି ଜୀସୁ ତା଼ଣା ୱା଼ହାନା ମେଣ୍ତାକୁତାନା ବାତିମା଼ଲିହିଁ ଜୀସୁଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ନୀନୁ ମ଼ନ କିତିହିଁ ନାଙ୍ଗେ ନେହିଁ କିହାଲି ଆ଼ଡାଦି ।”
| وَجَاءَهُ رَجُلٌ مُصَابٌ بِالْبَرَصِ يَتَوَسَّلُ إِلَيْهِ. فَارْتَمَى عَلَى رُكْبَتَيْهِ أَمَامَهُ وَقَالَ: «إِنْ أَرَدْتَ، فَأَنْتَ تَقْدِرُ أَنْ تُطَهِّرَنِي!» | ٤٠ |
41 ୪୧ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ କାର୍ମା ମେସ୍ତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ କେୟୁ ଦା଼ସାନା ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଡୀଗାନା ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ନୁ ମ଼ନ କିହିମାଇଁ ନୀନୁ ନେହିଁଆ଼ମୁ ।”
| فَتَحَنَّنَ يَسُوعُ وَمَدَّ يَدَهُ وَلَمَسَهُ قَائِلاً: «أُرِيدُ، فَاطْهُرْ!» | ٤١ |
| فَحَالَمَا تَكَلَّمَ زَالَ الْبَرَصُ عَنْهُ وَطَهَرَ. | ٤٢ |
| وَفِي الْحَالِ صَرَفَهُ يَسُوعُ بَعْدَمَا أَنْذَرَهُ بِشِدَّةٍ | ٤٣ |
44 ୪୪ “ଜାଗ୍ରାତା ଆମ୍ବାଆରାଇଁ ଏ଼ନାଆଁ ୱେହ୍ଆନି, ସାମା ହାଲାମୁ ଇଞ୍ଜାଁ ପୂଜେରା ତା଼ଣା ହାଜାନା ନିଙ୍ଗ ତ଼ସାକଡାମୁ, ଇଞ୍ଜାଁ ମ଼ସା ଆମିନି ମେ଼ରା ହୀହାମାନେସି ଏ଼ଦାଆଁ ଲ଼କୁ ନ଼କିତା ନେହିଁ ଆ଼ତାକି ସା଼କି ହୀନିଲେହେଁ ହେର୍ପାମୁ ।”
| قَائِلاً: «انْتَبِهْ! لَا تُخْبِرْ أَحَداً بِشَيْءٍ، بَلِ اذْهَبْ وَاعْرِضْ نَفْسَكَ عَلَى الْكَاهِنِ، وَقَدِّمْ لِقَاءَ تَطْهِيرِكَ مَا أَمَرَ بِهِ مُوسَى، فَيَكُونَ ذَلِكَ شَهَادَةً لَهُمْ!» | ٤٤ |
45 ୪୫ ସାମା ଏ଼ୱାସି ପାଙ୍ଗାତା ହାଜାନା ତା଼ନୁ ନେହିଁ ଆ଼ତି କାତାତି ସା଼ରିୱାକି ୱେ଼କ୍ହାଲି ମା଼ଟ୍ହେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଜୀସୁ ଆମିନି ଗା଼ଡ଼ାତା ପୁଣ୍ମ୍ବେ ହ଼ଡାଲି ଆ଼ଡାଆତେସି, ସାମା ପାଙ୍ଗାତା ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ସ୍କାଣା ଡ଼ୟିତେସି; ଅ଼ଡ଼େ ସା଼ରି ୱାକିଟି ଲ଼କୁ ଜୀସୁ ତା଼ଣା ୱା଼ହାଲି ମା଼ଟ୍ହେରି ।
| أَمَّا هُوَ، فَانْطَلَقَ يُنَادِي كَثِيراً وَيُذِيعُ الْخَبَرَ، حَتَّى لَمْ يَعُدْ يَسُوعُ يَقْدِرُ أَنْ يَدْخُلَ أَيَّةَ بَلْدَةٍ عَلَناً، بَلْ كَانَ يُقِيمُ فِي أَمَاكِنَ مُقْفِرَةٍ، وَالنَّاسُ يَتَوَافَدُونَ إِلَيْهِ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ. | ٤٥ |
