ଲୂକ 7
ततः परं स लोकानां कर्णगोचरे तान् सर्व्वान् उपदेशान् समाप्य यदा कफर्नाहूम्पुरं प्रविशति
2 ୨ ଏଚିବେ଼ଲାତା ରଅସି ପା଼ସାକ଼ଡ଼ି କ଼ସ୍କା ମୁହେଁ କାଜାଣା ହ଼ଲେଏସି ହା଼ନିଲେହେଁ ନ଼ମେରି ଆ଼ହାମାଚେସି; ଏ଼ ହ଼ଲେଏଣାଇଁ ଏ଼ୱାସି ହା଼ରେକା ଜୀୱୁ ନ଼ହିଁମାଚେସି ।
तदा शतसेनापतेः प्रियदास एको मृतकल्पः पीडित आसीत्।
3 ୩ ଏ଼ୱାସି ଜୀସୁ କାତା ୱେଞ୍ଜାନା, ଏ଼ୱାସି ଏ଼ନିକିଁ ୱା଼ହାନା ତାନି ହ଼ଲେଏଣାଇଁ ନେହିଁ କିନେସି, ଈଦାଆଁତାକି ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କାଜାରି ବିତ୍ରାଟି ଏଚରଜା଼ଣାତି ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣା ପାଣ୍ତାନା ବାତିମା଼ଲିତେସି ।
अतः सेनापति र्यीशो र्वार्त्तां निशम्य दासस्यारोग्यकरणाय तस्यागमनार्थं विनयकरणाय यिहूदीयान् कियतः प्राचः प्रेषयामास।
4 ୪ ଏ଼ୱାରି ଜୀସୁ ତା଼ଣା ୱା଼ହାନା ହା଼ରେକା ବାତିମା଼ଲିହିଁ ୱେସ୍ତେରି, “ଏ଼ୱାସି ନୀ ତା଼ଣାଟି ହା଼ରେକା ସା଼ୟେମି ବେଟାଆ଼ହାଲି ପା଼ଡ଼ା ଆ଼ନାସି;
ते यीशोरन्तिकं गत्वा विनयातिशयं वक्तुमारेभिरे, स सेनापति र्भवतोनुग्रहं प्राप्तुम् अर्हति।
5 ୫ ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାସି ମା଼ ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁଣି ଜୀୱୁ ନ଼ନେସି ଅ଼ଡ଼େ ତା଼ନୁଏ ମାଙ୍ଗେତାକି ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲୁ କିହାମାନେସି ।”
यतः सोस्मज्जातीयेषु लोकेषु प्रीयते तथास्मत्कृते भजनगेहं निर्म्मितवान्।
6 ୬ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରିତଲେ ହାଚେସି, ଏ଼ୱାସି କାଜାଣି ଇଲୁଟିଏ ହିରେ ହେକ ମାଚାଟିଏ ତାନି ତ଼ଣେସିଙ୍ଗାଣି ୱେସା ପାଣ୍ତିତେସି, “ଏ଼ ପ୍ରବୁ ନୀନୁ ଅ଼ଡ଼େ କସ୍ତ ପ୍ଣାଃଆନିଦେ; ଇଚିହିଁ ନୀନୁ ନା଼ ଇଜ ପା଼ୱୁଲି ଇଟିଦି ଇଲେକିଁ ପା଼ଡ଼ାଆ଼ଆତାତେଏଁ;
तस्माद् यीशुस्तैः सह गत्वा निवेशनस्य समीपं प्राप, तदा स शतसेनापति र्वक्ष्यमाणवाक्यं तं वक्तुं बन्धून् प्राहिणोत्। हे प्रभो स्वयं श्रमो न कर्त्तव्यो यद् भवता मद्गेहमध्ये पादार्पणं क्रियेत तदप्यहं नार्हामि,
7 ୭ ଈଦାଆଁତାକି ନା଼ନୁ ନୀ ତା଼ଣା ୱା଼ହାଲି ପା଼ଡ଼ାଆ଼ଅଁ ଇଞ୍ଜିଁ ଅଣ୍ପିତେଏଁ; ସାମା ନୀନୁ ର଼ ପଦୁ ୱେସା ପାଣ୍ତାମୁ ନା଼ ହ଼ଲେଏସି ନେହିଁ ଆ଼ନେସି ।
किञ्चाहं भवत्समीपं यातुमपि नात्मानं योग्यं बुद्धवान्, ततो भवान् वाक्यमात्रं वदतु तेनैव मम दासः स्वस्थो भविष्यति।
8 ୮ ଇଚିହିଁ ନା଼ନୁ ରଅଣି ତା଼ଣା କାମା କିନି ମାଣ୍ସି ଆ଼ତିହିଁ ଜିକେଏ ନା଼ ଅଦିକାରାତା ଅ଼ଡ଼େ କ଼ସ୍କା ମାନେରି; ଅ଼ଡ଼େ ନା଼ନୁ ରଅଣାଇଁ ହାଲାମୁ ଇଚିହିଁ ହାନେସି; ରଅଣାଇଁ ୱା଼ମୁ ଇଚିହିଁ ୱା଼ନେସି; ଇଞ୍ଜାଁ ନା଼ ହ଼ଲେଏଣାଇଁ ଈଦାଆଁ କିମୁ ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାସି କିନେସି ।”
यस्माद् अहं पराधीनोपि ममाधीना याः सेनाः सन्ति तासाम् एकजनं प्रति याहीति मया प्रोक्ते स याति; तदन्यं प्रति आयाहीति प्रोक्ते स आयाति; तथा निजदासं प्रति एतत् कुर्व्विति प्रोक्ते स तदेव करोति।
9 ୯ ଜୀସୁ ଈ ବାରେ କାତା ୱେଞ୍ଜାନା କାବା ଆ଼ତେସି, ଅ଼ଡ଼େ ଜେ଼ଚ ୱା଼ହିମାନି ଲ଼କୁୱାକି ସିନିକିହାନା ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ ଇସ୍ରାୟେଲ ଲ଼କୁ ବିତ୍ରା ଜିକେଏ ନା଼ନୁ ଇଲେତି ନାମୁ ମେସାହିଲଅଁ ।”
यीशुरिदं वाक्यं श्रुत्वा विस्मयं ययौ, मुखं परावर्त्य पश्चाद्वर्त्तिनो लोकान् बभाषे च, युष्मानहं वदामि इस्रायेलो वंशमध्येपि विश्वासमीदृशं न प्राप्नवं।
ततस्ते प्रेषिता गृहं गत्वा तं पीडितं दासं स्वस्थं ददृशुः।
11 ୧୧ ଏମ୍ବାଟିଏ ନାଇନ ଦ଼ରୁଗାଟି ଗା଼ଡ଼ାତା ହାଚେସି, ତାନି ସୀସୁୟାଁ ଇଞ୍ଜାଁ ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ଏ଼ୱାଣିତଲେ ହାଜିମାଚେରି ।
परेऽहनि स नायीनाख्यं नगरं जगाम तस्यानेके शिष्या अन्ये च लोकास्तेन सार्द्धं ययुः।
12 ୧୨ ଏ଼ୱାସି ଗା଼ଡ଼ାତି ଗ଼ଲିମୁଟାତା ଏଜାଲିଏ ଲ଼କୁ ର଼ ମାଡ଼୍ହାତି ପାଙ୍ଗାତା ଡେ଼କା ତାଚି ମାଚେରି, ଏ଼ୱାସି ତାମି ଇୟାନି ରଣ୍ତିଏ ମୀର୍ଏସି ମାଚେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ ଇୟା ରା଼ଣ୍ତେଣି ମାଚେ; ଅ଼ଡ଼େ ଗା଼ଡ଼ାତି ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ଏ଼ଦାନିତଲେ ମାଚେରି ।
तेषु तन्नगरस्य द्वारसन्निधिं प्राप्तेषु कियन्तो लोका एकं मृतमनुजं वहन्तो नगरस्य बहिर्यान्ति, स तन्मातुरेकपुत्रस्तन्माता च विधवा; तया सार्द्धं तन्नगरीया बहवो लोका आसन्।
प्रभुस्तां विलोक्य सानुकम्पः कथयामास, मा रोदीः। स समीपमित्वा खट्वां पस्पर्श तस्माद् वाहकाः स्थगितास्तम्युः;
14 ୧୪ ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ଡାଗେ ହାଜାନା ଡେ଼କାମାଚି ଚେଚେଣିତି ଡୀଗିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଡେ଼କା ଅ଼ହିମାଚି ଲ଼କୁ ନିଚାଲିଏ ଜୀସୁ ଏଲେଇଚେସି, “ଆଡ଼େ ଦାଂଗ୍ଣେଣାଁତି! ନା଼ନୁ ଏଲେଇଞ୍ଜିମାଞ୍ଜାଇଁ ନିଙ୍ଗାମୁ!”
तदा स उवाच हे युवमनुष्य त्वमुत्तिष्ठ, त्वामहम् आज्ञापयामि।
15 ୧୫ ଏଚେଟିଏ ହା଼ହାମାଚି ଦାଂଗ୍ଣେଏସି ନିଙ୍ଗାନା କୁଗିତେସି ଇଞ୍ଜାଁ ଜ଼ଲିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାସି ତାମି ଇୟାନି କେୟୁତା ହେର୍ପିତେସି ।
तस्मात् स मृतो जनस्तत्क्षणमुत्थाय कथां प्रकथितः; ततो यीशुस्तस्य मातरि तं समर्पयामास।
16 ୧୬ ଏଚେଟିଏ ବାରେଜା଼ଣା ଆଜିତାକି ମାହାପୂରୁଇଁ ଜହରା କିହିଁ ଏଲେଇଚେରି; “ମା଼ ବିତ୍ରା ର଼ ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନାସି ହ଼ଚାମାନେସି, ଇଚିହିଁ ମାହାପୂରୁ ତାନି ଲ଼କୁଣି କାର୍ମା ମେସାମାନେସି!”
तस्मात् सर्व्वे लोकाः शशङ्किरे; एको महाभविष्यद्वादी मध्येऽस्माकम् समुदैत्, ईश्वरश्च स्वलोकानन्वगृह्लात् कथामिमां कथयित्वा ईश्वरं धन्यं जगदुः।
ततः परं समस्तं यिहूदादेशं तस्य चतुर्दिक्स्थदेशञ्च तस्यैतत्कीर्त्ति र्व्यानशे।
ततः परं योहनः शिष्येषु तं तद्वृत्तान्तं ज्ञापितवत्सु
19 ୧୯ ଏଚେଟିଏ ଜହନ ତାନି ରୀ ସୀସୁୟାଁଇଁ ଡାଗେ ହା଼ଟାନା ପ୍ରବୁ ତା଼ଣା ଏଲେଇଞ୍ଜା ପାଣ୍ତିତେସି, “ଆମ୍ବାଆସି ୱା଼ନାୟି ମାଚେ, ନୀନୁଏ ଏ଼ୱାତିକି, ଆ଼ଆତିଁ ମା଼ମ୍ବୁ ଅ଼ର ରଅଣାଇଁ କା଼ଃଆନମି?”
स स्वशिष्याणां द्वौ जनावाहूय यीशुं प्रति वक्ष्यमाणं वाक्यं वक्तुं प्रेषयामास, यस्यागमनम् अपेक्ष्य तिष्ठामो वयं किं स एव जनस्त्वं? किं वयमन्यमपेक्ष्य स्थास्यामः?
20 ୨୦ ଏ଼ୱାରି ଜୀସୁ ତା଼ଣା ୱା଼ହାନା ଏଲେଇଚେରି, “ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀନି ଜହନ ମାଙ୍ଗେ ଏଲେଇଞ୍ଜା ପାଣ୍ତାତେସି, ଆମ୍ବାଆସି ୱା଼ନାୟି ମାଚେ ଏ଼ୱାତି ନୀନୁଏ କି ଆ଼ଆତିଁ ମା଼ମ୍ବୁ ଅ଼ର ରଅଣାଇଁ କା଼ଃଆନମି?”
पश्चात्तौ मानवौ गत्वा कथयामासतुः, यस्यागमनम् अपेक्ष्य तिष्ठामो वयं, किं सएव जनस्त्वं? किं वयमन्यमपेक्ष्य स्थास्यामः? कथामिमां तुभ्यं कथयितुं योहन् मज्जक आवां प्रेषितवान्।
21 ୨୧ ଏଚିବେ଼ଲା ଏ଼ୱାସି ହା଼ରେକା ର଼ଗ, କସ୍ତ ଅ଼ଡ଼େ ପ଼ଲ୍ଆ ବୂତୁୟାଁ ତା଼ଣାଟି ହା଼ରେକା ଲ଼କୁଣି ନେହିଁ କିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ହା଼ରେକା କାଣ୍କା ମେହ୍ଆଗାଟାରାଇଁ ମେହ୍ନି ବା଼ଡ଼୍ୟୁ ହୀତେସି ।
तस्मिन् दण्डे यीशूरोगिणो महाव्याधिमतो दुष्टभूतग्रस्तांश्च बहून् स्वस्थान् कृत्वा, अनेकान्धेभ्यश्चक्षुंषि दत्त्वा प्रत्युवाच,
22 ୨୨ ଏ଼ୱାସି ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ମୀରୁ ହାଜାନା ଏ଼ନା ଏ଼ନାଆଁ ମେସାମାଞ୍ଜେରି ଅ଼ଡ଼େ ୱେଞ୍ଜାମାଞ୍ଜେରି, ଏ଼ ବାରେ ଜହନଇଁ ୱେହ୍ଦୁ; କାଣ୍କା ମେହ୍ଆଗାଟାରି ମେସାଲି ଆ଼ଡିମାନେରି, ସଟାୟାଁ ତା଼କାଲି ଆ଼ଡିମାନେରି, କାଜା ର଼ଗ ଗାଟାରି ନେହିଁ ଆ଼ହିମାନେରି, ବେ଼ରାୟାଁ ୱେଞ୍ଜିମାନେରି, ହା଼ତାରି ନୀଡିମାନେରି, ଅ଼ଡ଼େ ହିଲାଆ ଗାଟାରି ନେହିଁ କାବ୍ରୁ ୱେଞ୍ଜିମାନେରି;
युवां व्रजतम् अन्धा नेत्राणि खञ्जाश्चरणानि च प्राप्नुवन्ति, कुष्ठिनः परिष्क्रियन्ते, बधिराः श्रवणानि मृताश्च जीवनानि प्राप्नुवन्ति, दरिद्राणां समीपेषु सुसंवादः प्रचार्य्यते, यं प्रति विघ्नस्वरूपोहं न भवामि स धन्यः,
एतानि यानि पश्यथः शृणुथश्च तानि योहनं ज्ञापयतम्।
24 ୨୪ ଜହନ ସୀସୁୟାଁ ହାଜାଲିଏ, ଜୀସୁ ଲ଼କୁଣି ଜହନତି କାତା ଏଲେଇଚେସି, “ଏଚିବେ଼ଲା ବାଃଲି ବାଟାତା ମୀରୁ ହାଜାମାଚେରି, ଏମ୍ବାଆଁ ଏ଼ନାଆଁ ମେସାଲି କା଼ଚାମାଚେରି? ଏ଼ନାଆଁ ଗା଼ଲି ତଲେ ୱା଼ଲିମାନି ଡାଣ୍ତିତି?
तयो र्दूतयो र्गतयोः सतो र्योहनि स लोकान् वक्तुमुपचक्रमे, यूयं मध्येप्रान्तरं किं द्रष्टुं निरगमत? किं वायुना कम्पितं नडं?
25 ୨୫ ଏ଼ଦାଆଁ ଆ଼ଆତିହିଁ ଏ଼ନାଆଁ ମେସାଲି ହାଜାମାଚେରି? ନେହିଁ ଅ଼ଜିତି ପା଼ତାଡ଼ା ହିମ୍ବରି ହୁଚାମାନି ର଼ ମାଣ୍ସିଇଁ? ମେହ୍ଦୁ ଆମ୍ବାଆରି ନେହିଁ ନେହିଁ ହିମ୍ବରିକା ହୁଚାନା ସୁକୁ ତଲେ ଡ଼ୟିନାରି ଏ଼ୱାରି ରାଜା ଗା଼ଡ଼ାତା ଡ଼ୟିନେରି!
यूयं किं द्रष्टुं निरगमत? किं सूक्ष्मवस्त्रपरिधायिनं कमपि नरं? किन्तु ये सूक्ष्ममृदुवस्त्राणि परिदधति सूत्तमानि द्रव्याणि भुञ्जते च ते राजधानीषु तिष्ठन्ति।
26 ୨୬ ଏ଼ଦାଆଁ ଆ଼ଆତିଁ ଏ଼ନାଆଁ ମେସାଲି ହାଜାମାଚେରି? ଏ଼ନାଆଁ ର଼ ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନାଣାଇଁ? ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ସାତା ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ, ମାହାପୂରୁ ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନାରି କିହାଁ କାଜାଣାଇଁ ।
तर्हि यूयं किं द्रष्टुं निरगमत? किमेकं भविष्यद्वादिनं? तदेव सत्यं किन्तु स पुमान् भविष्यद्वादिनोपि श्रेष्ठ इत्यहं युष्मान् वदामि;
27 ୨୭ ଆମ୍ବାଆରି କାତା ରା଼ସ୍କି ଆ଼ହାମାନେ, ‘ହେଣ୍ତୁ ନା଼ନୁ ନା଼ କାବ୍ରୁ ୱେହ୍ନାଣାଇଁ ନୀ ନ଼କିତା ପାଣ୍ତିମାଞ୍ଜାଇଁ, ଏ଼ୱାସି ନୀ ନ଼କିତା ଜିରୁ ତିୟାରା କିନେସି, ଏ଼ୱାସି ଏ଼ ମାଣ୍ସି ।’
पश्य स्वकीयदूतन्तु तवाग्र प्रेषयाम्यहं। गत्वा त्वदीयमार्गन्तु स हि परिष्करिष्यति। यदर्थे लिपिरियम् आस्ते स एव योहन्।
28 ୨୮ ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ସାତା ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ ଇୟାନି ବାଣ୍ତିଟି ଜାର୍ନା ଆ଼ହାମାନାରି ବିତ୍ରା ଜହନ ବାରେକିହାଁ କାଜାସି; ଆ଼ତିଜିକେଏ ମାହାପୂରୁ ରା଼ଜିତା ଆମ୍ବାଆସି ଊଣା ଏ଼ୱାସି ଏ଼ୱାଣି କିହାଁ କାଜାସି ।”
अतो युष्मानहं वदामि स्त्रिया गर्ब्भजातानां भविष्यद्वादिनां मध्ये योहनो मज्जकात् श्रेष्ठः कोपि नास्ति, तत्रापि ईश्वरस्य राज्ये यः सर्व्वस्मात् क्षुद्रः स योहनोपि श्रेष्ठः।
29 ୨୯ ବାରେଜା଼ଣା ଈ କାତା ୱେଞ୍ଜାନା, ସିସ୍ତୁ ରୀହ୍ନାରି ଜିକେଏ ଜହନ ତା଼ଣାଟି ବାପ୍ତିସ୍ମ ଅ଼ହାମାଚାକି ମାହାପୂରୁଇଁ ସାତା ଇଞ୍ଜିଁ ଇଚେରି;
अपरञ्च सर्व्वे लोकाः करमञ्चायिनश्च तस्य वाक्यानि श्रुत्वा योहना मज्जनेन मज्जिताः परमेश्वरं निर्दोषं मेनिरे।
30 ୩୦ ସାମା ପାରୁସିୟାଁ ଅ଼ଡ଼େ ମେ଼ରାପୁନାରି ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣାଟି ବାପ୍ତିସ୍ମ ପ୍ଣାଃଆନାହାଁ ତାମ୍ଙ୍ଗେ ତାକି ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପିମାଚାଣି କୂତେରି ।
किन्तु फिरूशिनो व्यवस्थापकाश्च तेन न मज्जिताः स्वान् प्रतीश्वरस्योपदेशं निष्फलम् अकुर्व्वन्।
अथ प्रभुः कथयामास, इदानीन्तनजनान् केनोपमामि? ते कस्य सदृशाः?
32 ୩୨ ଏମିନି କକାରି ହା଼ଟା ବାଜାରାତା କୁଗାନା ତା଼ମ୍ବୁ ଏଲେଇଣ୍ମ୍ବି ଆ଼ନେରି, ‘ମା଼ମ୍ବୁ ମିଙ୍ଗତାକି ପୀରୁଡ଼ି ଊକିତମି, ମୀରୁ ଏ଼ନ୍ଦାଆତେରି; ମା଼ମ୍ବୁ ଦୁକୁ ତଲେ ଡ଼ୀତମି ମୀରୁ ଡ଼ୀଆତେରି!’ ଏ଼ୱାରି ଇଲେତାରି ଇଞ୍ଜିଁ ଜୀସୁ ୱେସ୍ତେସି ।
ये बालका विपण्याम् उपविश्य परस्परम् आहूय वाक्यमिदं वदन्ति, वयं युष्माकं निकटे वंशीरवादिष्म, किन्तु यूयं नानर्त्तिष्ट, वयं युष्माकं निकट अरोदिष्म, किन्तु युयं न व्यलपिष्ट, बालकैरेतादृशैस्तेषाम् उपमा भवति।
33 ୩୩ ଇଚିହିଁ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀନି ଜହନ ୱା଼ହାନା ରା଼ନ୍ଦା ତିନାଆତେସି କି ଅଙ୍ଗୁରି ରାସା ଗହ୍ଆତେସି, ଅ଼ଡ଼େ ମୀରୁ ଏଲେଇଚେରି, ‘ଏ଼ୱାଣାଇଁ ବୂତୁ ଆଲ୍ଗାମାଚେ ।’
यतो योहन् मज्जक आगत्य पूपं नाखादत् द्राक्षारसञ्च नापिवत् तस्माद् यूयं वदथ, भूतग्रस्तोयम्।
34 ୩୪ ମାଣ୍ସି ମୀର୍ଏସି ୱା଼ହାନା ରା଼ନ୍ଦା ତିଚେସି ଉଟେସି, ଅ଼ଡ଼େ ମୀରୁ ଏଲେ ଇଞ୍ଜିମାଞ୍ଜେରି, ‘ମେହ୍ଦୁ ଈୱାସି ଟିଣ୍ତିକାୱୁ, କାଡ଼ୁବୂତୁ, ସିସ୍ତୁ ରୀହ୍ନାରି ଅ଼ଡ଼େ ପା଼ପୁ ଗାଟାରି ତ଼ଣେଏସି ।’
ततः परं मानवसुत आगत्याखाददपिवञ्च तस्माद् यूयं वदथ, खादकः सुरापश्चाण्डालपापिनां बन्धुरेको जनो दृश्यताम्।
किन्तु ज्ञानिनो ज्ञानं निर्दोषं विदुः।
36 ୩୬ ଅ଼ଡ଼େ ପାରୁସିୟାଁ ବିତ୍ରାଟି ରଅସି ଜୀସୁଇଁ ତାନି ଇଜ ତିଞ୍ଜାଲି ଏଲେଇଚେସି, ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ ପାରୁସି ଇଜ ହ଼ଡାନା ରା଼ନ୍ଦା ତିଞ୍ଜାଲି କୁଗିତେସି ।
पश्चादेकः फिरूशी यीशुं भोजनाय न्यमन्त्रयत् ततः स तस्य गृहं गत्वा भोक्तुमुपविष्टः।
37 ୩୭ ମେହ୍ଦୁ ଏ଼ ଗା଼ଡ଼ାତା ପା଼ପୁଗାଟି ର଼ ଇୟା ମାଚେ; ଜୀସୁ ପାରୁସିୟାଁ ଇଜ ତିଞ୍ଜାଲି କୁଗାମାନେସି ଇଞ୍ଜିଁ ପୁଞ୍ଜାନା ଏ଼ଦି ର଼ ଗା଼ଜୁତା ଗାନ୍ଦାଗାଟି ନିୟୁଁ ତାଚାନା,
एतर्हि तत्फिरूशिनो गृहे यीशु र्भेक्तुम् उपावेक्षीत् तच्छ्रुत्वा तन्नगरवासिनी कापि दुष्टा नारी पाण्डरप्रस्तरस्य सम्पुटके सुगन्धितैलम् आनीय
38 ୩୮ ଡା଼ୟୁୱାକି ଜୀସୁ କଡାୟାଁଦାରି ନିଚାନା ଡ଼ୀହି ଡ଼ୀହି କାଣ୍ତ୍ରୁ ବକ୍ହାନା ଏ଼ୱାଣି ପାଃଆନାୟାଁ ଊଦି କିହାନା ତାନି ତା଼ର୍ୟୁଁ ବା଼ଣାୟାଁ ତଲେ ଜୀସୁ ପାଃଆନାୟାଁ ଜେ଼ଜିହିଁ ଏ଼ୱାଣି ପାଃଆନାୟାଁ ନଣ୍ତିତେ ଅ଼ଡ଼େ ଗାନ୍ଦା ନିୟୁଁ ରୁବିତେ ।
तस्य पश्चात् पादयोः सन्निधौ तस्यौ रुदती च नेत्राम्बुभिस्तस्य चरणौ प्रक्षाल्य निजकचैरमार्क्षीत्, ततस्तस्य चरणौ चुम्बित्वा तेन सुगन्धितैलेन ममर्द।
39 ୩୯ ଏ଼ଦାଆଁ ମେସାନା ଆମିନି ପାରୁସି ହା଼ଟାମାଚେସି, ଏ଼ୱାସି ମ଼ନ ମ଼ନତା ଅଣ୍ପିତେସି, “ଈୱାସି ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନାସି ଆ଼ହାମାଚିହିଁମା, ତାଙ୍ଗେ ଡୀଗିମାନି ଇୟାଟି ଏ଼ନିଲେହେଁତାୟି ପୁଚେସିମା, ଇଚିହିଁ ଏ଼ଦି ପା଼ପୁ ଗାଟାୟି ।”
तस्मात् स निमन्त्रयिता फिरूशी मनसा चिन्तयामास, यद्ययं भविष्यद्वादी भवेत् तर्हि एनं स्पृशति या स्त्री सा का कीदृशी चेति ज्ञातुं शक्नुयात् यतः सा दुष्टा।
40 ୪୦ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଆଡ଼େ ସିମନ ନା଼ନୁ ନିଙ୍ଗେ ର଼ କାତା ୱେସ୍ତାନାୟିମାନେ ।” ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଚେସି, “ହାଅ ପ୍ରବୁ ୱେସ୍ତାମୁ ।”
तदा याशुस्तं जगाद, हे शिमोन् त्वां प्रति मम किञ्चिद् वक्तव्यमस्ति; तस्मात् स बभाषे, हे गुरो तद् वदतु।
41 ୪୧ “ର଼ ସା଼ୱୁକାରି ତା଼ଣା ରିଆରି ରୀଣାଗାଟାରି ମାଚେରି; ରଅସି ପା଼ସାୱାଞ୍ଜା ଅ଼ଡ଼େ ରଅସି ରୀ କ଼ଡ଼ି ଦସଟାକା ରୀଣା ଗାଟାସି ।
एकोत्तमर्णस्य द्वावधमर्णावास्तां, तयोरेकः पञ्चशतानि मुद्रापादान् अपरश्च पञ्चाशत् मुद्रापादान् धारयामास।
42 ୪୨ ଏ଼ୱାରି ରୀଣା ଡିକ୍ହାଲି ଆ଼ଡାଆଲିଏ, ଏ଼ୱାରି ସା଼ୱୁକାରି ରିଆରି ରୀଣାତି ଜିକେଏ ପିସାତୁସ୍ତେସି । ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାରି ବିତ୍ରାଟି ଆମ୍ବାଆସି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ହା଼ରେକା ଜୀୱୁ ନ଼ନେସି?”
तदनन्तरं तयोः शोध्याभावात् स उत्तमर्णस्तयो र्ऋणे चक्षमे; तस्मात् तयोर्द्वयोः कस्तस्मिन् प्रेष्यते बहु? तद् ब्रूहि।
43 ୪୩ ସିମନ ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ ଅଣ୍ପୁତା ଆମ୍ବାଆରାକି ଗାଡି ରୀଣା ପିସ୍ପିଆ଼ତେ ଏ଼ୱାସି ।” ଜୀସୁ ଏଲେଇଚେସି, “ନୀନୁ ନେହିଁ ଅଣ୍ପାମାଞ୍ଜି ।”
शिमोन् प्रत्युवाच, मया बुध्यते यस्याधिकम् ऋणं चक्षमे स इति; ततो यीशुस्तं व्याजहार, त्वं यथार्थं व्यचारयः।
44 ୪୪ ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ଏ଼ ଇୟାନିୱାକି ସିନିକିହାନା ସିମନଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଈ ଇୟାନି ମେସିମାଞ୍ଜି? ନା଼ନୁ ମୀ ଇଜ ୱା଼ତେଏଁ, ନା଼ କଡାୟାଁ ତାକି ଏ଼ୟୁ ହିୟାଆତି, ସାମା କାଣ୍ତ୍ରୁତଲେ ନା଼ ପାଃଆନାୟାଁ ଊଦି କିହାନା ତାନି ତା଼ର୍ୟୁଁ ବା଼ଣାୟାଁ ତଲେ ଜେ଼ଜାତେ ।
अथ तां नारीं प्रति व्याघुठ्य शिमोनमवोचत्, स्त्रीमिमां पश्यसि? तव गृहे मय्यागते त्वं पादप्रक्षालनार्थं जलं नादाः किन्तु योषिदेषा नयनजलै र्मम पादौ प्रक्षाल्य केशैरमार्क्षीत्।
त्वं मां नाचुम्बीः किन्तु योषिदेषा स्वीयागमनादारभ्य मदीयपादौ चुम्बितुं न व्यरंस्त।
त्वञ्च मदीयोत्तमाङ्गे किञ्चिदपि तैलं नामर्दीः किन्तु योषिदेषा मम चरणौ सुगन्धितैलेनामर्द्दीत्।
47 ୪୭ ଈଦାଆଁତାକି ନା଼ନୁ ନିଙ୍ଗ ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ, ଈଦାନି ହା଼ରେକା ପା଼ପୁ ମେଣ୍ଙ୍ଗାମାନେ ଏ଼ଦାଣିତାକି ଏ଼ଦି ହା଼ରେକା ଜୀୱୁନ଼ହିଁ ମାଞ୍ଜାନେ; ସାମା ଆମ୍ବାଆରାକି ଊଣା ପା଼ପୁ ମେଣ୍ଙ୍ଗିନେ ଏ଼ୱାସି ଊଣା ଜୀୱୁ ନ଼ନେସି ।”
अतस्त्वां व्याहरामि, एतस्या बहु पापमक्षम्यत ततो बहु प्रीयते किन्तु यस्याल्पपापं क्षम्यते सोल्पं प्रीयते।
ततः परं स तां बभाषे, त्वदीयं पापमक्षम्यत।
49 ୪୯ ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାଣିତଲେ ତିଞ୍ଜାଲି କୁଗାମାଚାରି ମ଼ନ ମ଼ନତା ଏଲେଇଚେରି, “ପା଼ପୁ ଜିକେଏ ମେଣ୍ଙ୍ଗି କିହିମାନେସି ଈୱାସି ଆମ୍ବାଆସି?”
तदा तेन सार्द्धं ये भोक्तुम् उपविविशुस्ते परस्परं वक्तुमारेभिरे, अयं पापं क्षमते क एषः?
किन्तु स तां नारीं जगाद, तव विश्वासस्त्वां पर्य्यत्रास्त त्वं क्षेमेण व्रज।
