ଲୂକ 7
| وَبَعْدَمَا أَتَمَّ إِلْقَاءَ أَقْوَالِهِ كُلِّهَا فِي مَسَامِعِ الشَّعْبِ، دَخَلَ بَلْدَةَ كَفْرَنَاحُومَ. | ١ |
2 ୨ ଏଚିବେ଼ଲାତା ରଅସି ପା଼ସାକ଼ଡ଼ି କ଼ସ୍କା ମୁହେଁ କାଜାଣା ହ଼ଲେଏସି ହା଼ନିଲେହେଁ ନ଼ମେରି ଆ଼ହାମାଚେସି; ଏ଼ ହ଼ଲେଏଣାଇଁ ଏ଼ୱାସି ହା଼ରେକା ଜୀୱୁ ନ଼ହିଁମାଚେସି ।
| وَكَانَ عِنْدَ قَائِدِ مِئَةٍ عَبْدٌ مَرِيضٌ قَدْ أَشْرَفَ عَلَى الْمَوْتِ، وَكَانَ عَزِيزاً عَلَيْهِ. | ٢ |
3 ୩ ଏ଼ୱାସି ଜୀସୁ କାତା ୱେଞ୍ଜାନା, ଏ଼ୱାସି ଏ଼ନିକିଁ ୱା଼ହାନା ତାନି ହ଼ଲେଏଣାଇଁ ନେହିଁ କିନେସି, ଈଦାଆଁତାକି ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କାଜାରି ବିତ୍ରାଟି ଏଚରଜା଼ଣାତି ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣା ପାଣ୍ତାନା ବାତିମା଼ଲିତେସି ।
| فَلَمَّا سَمِعَ بِيَسُوعَ، أَرْسَلَ إِلَيْهِ شُيُوخَ الْيَهُودِ، مُتَوَسِّلاً إِلَيْهِ أَنْ يَأْتِيَ وَيُنْقِذَ عَبْدَهُ. | ٣ |
4 ୪ ଏ଼ୱାରି ଜୀସୁ ତା଼ଣା ୱା଼ହାନା ହା଼ରେକା ବାତିମା଼ଲିହିଁ ୱେସ୍ତେରି, “ଏ଼ୱାସି ନୀ ତା଼ଣାଟି ହା଼ରେକା ସା଼ୟେମି ବେଟାଆ଼ହାଲି ପା଼ଡ଼ା ଆ଼ନାସି;
| وَلَمَّا أَدْرَكُوا يَسُوعَ، طَلَبُوا إِلَيْهِ بِإِلْحَاحٍ قَائِلِينَ: «إِنَّهُ يَسْتَحِقُّ أَنْ تَمْنَحَهُ طَلَبَهُ، | ٤ |
5 ୫ ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାସି ମା଼ ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁଣି ଜୀୱୁ ନ଼ନେସି ଅ଼ଡ଼େ ତା଼ନୁଏ ମାଙ୍ଗେତାକି ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲୁ କିହାମାନେସି ।”
| فَهُوَ يُحِبُّ أُمَّتَنَا، وَقَدْ بَنَى لَنَا الْمَجْمَعَ». | ٥ |
6 ୬ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରିତଲେ ହାଚେସି, ଏ଼ୱାସି କାଜାଣି ଇଲୁଟିଏ ହିରେ ହେକ ମାଚାଟିଏ ତାନି ତ଼ଣେସିଙ୍ଗାଣି ୱେସା ପାଣ୍ତିତେସି, “ଏ଼ ପ୍ରବୁ ନୀନୁ ଅ଼ଡ଼େ କସ୍ତ ପ୍ଣାଃଆନିଦେ; ଇଚିହିଁ ନୀନୁ ନା଼ ଇଜ ପା଼ୱୁଲି ଇଟିଦି ଇଲେକିଁ ପା଼ଡ଼ାଆ଼ଆତାତେଏଁ;
| فَرَافَقَهُمْ يَسُوعُ. وَلَكِنْ مَا إِنْ أَصْبَحَ عَلَى مَقْرَبَةٍ مِنَ الْبَيْتِ، حَتَّى أَرْسَلَ إِلَيْهِ قَائِدُ الْمِئَةِ بَعْضَ أَصْدِقَائِهِ، يَقُولُ لَهُ: «يَا سَيِّدُ، لَا تُكَلِّفْ نَفْسَكَ، لأَنِّي لَا أَسْتَحِقُّ أَنْ تَدْخُلَ تَحْتَ سَقْفِ بَيْتِي. | ٦ |
7 ୭ ଈଦାଆଁତାକି ନା଼ନୁ ନୀ ତା଼ଣା ୱା଼ହାଲି ପା଼ଡ଼ାଆ଼ଅଁ ଇଞ୍ଜିଁ ଅଣ୍ପିତେଏଁ; ସାମା ନୀନୁ ର଼ ପଦୁ ୱେସା ପାଣ୍ତାମୁ ନା଼ ହ଼ଲେଏସି ନେହିଁ ଆ଼ନେସି ।
| وَلِذلِكَ لَا أَعْتَبِرُ نَفْسِي أَهْلاً لأَنْ أُلاقِيَكَ. إِنَّمَا قُلْ كَلِمَةً، فَيُشْفَى خَادِمِي: | ٧ |
8 ୮ ଇଚିହିଁ ନା଼ନୁ ରଅଣି ତା଼ଣା କାମା କିନି ମାଣ୍ସି ଆ଼ତିହିଁ ଜିକେଏ ନା଼ ଅଦିକାରାତା ଅ଼ଡ଼େ କ଼ସ୍କା ମାନେରି; ଅ଼ଡ଼େ ନା଼ନୁ ରଅଣାଇଁ ହାଲାମୁ ଇଚିହିଁ ହାନେସି; ରଅଣାଇଁ ୱା଼ମୁ ଇଚିହିଁ ୱା଼ନେସି; ଇଞ୍ଜାଁ ନା଼ ହ଼ଲେଏଣାଇଁ ଈଦାଆଁ କିମୁ ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାସି କିନେସି ।”
| فَأَنَا أَيْضاً رَجُلٌ مَوْضُوعٌ تَحْتَ سُلْطَةٍ أَعْلَى مِنِّي، وَلِي جُنُودٌ تَحْتَ إِمْرَتِي، أَقُولُ لأَحَدِهِمْ: اذْهَبْ! فَيَذْهَبُ؛ وَلِغَيْرِهِ: تَعَالَ! فَيَأْتِي؛ وَلِعَبْدِي: افْعَلْ هَذَا! فَيَفْعَلُ». | ٨ |
9 ୯ ଜୀସୁ ଈ ବାରେ କାତା ୱେଞ୍ଜାନା କାବା ଆ଼ତେସି, ଅ଼ଡ଼େ ଜେ଼ଚ ୱା଼ହିମାନି ଲ଼କୁୱାକି ସିନିକିହାନା ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ ଇସ୍ରାୟେଲ ଲ଼କୁ ବିତ୍ରା ଜିକେଏ ନା଼ନୁ ଇଲେତି ନାମୁ ମେସାହିଲଅଁ ।”
| فَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ ذلِكَ، تَعَجَّبَ مِنْهُ، ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى الْجَمْعِ الَّذِي يَتْبَعُهُ، وَقَالَ: «أَقُولُ لَكُمْ، لَمْ أَجِدْ حَتَّى فِي إِسْرَائِيلَ إِيمَاناً عَظِيماً كَهَذَا!» | ٩ |
| وَلَمَّا رَجَعَ الْمُرْسَلُونَ إِلَى الْبَيْتِ، وَجَدُوا الْعَبْدَ الْمَرِيضَ قَدْ تَعَافَى. | ١٠ |
11 ୧୧ ଏମ୍ବାଟିଏ ନାଇନ ଦ଼ରୁଗାଟି ଗା଼ଡ଼ାତା ହାଚେସି, ତାନି ସୀସୁୟାଁ ଇଞ୍ଜାଁ ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ଏ଼ୱାଣିତଲେ ହାଜିମାଚେରି ।
| وَفِي الْيَوْمِ التَّالِي، ذَهَبَ إِلَى مَدِينَةٍ اسْمُهَا نَايِينُ، يُرَافِقُهُ كَثِيرُونَ مِنْ تَلامِيذِهِ وَجمْعٌ عَظِيمٌ. | ١١ |
12 ୧୨ ଏ଼ୱାସି ଗା଼ଡ଼ାତି ଗ଼ଲିମୁଟାତା ଏଜାଲିଏ ଲ଼କୁ ର଼ ମାଡ଼୍ହାତି ପାଙ୍ଗାତା ଡେ଼କା ତାଚି ମାଚେରି, ଏ଼ୱାସି ତାମି ଇୟାନି ରଣ୍ତିଏ ମୀର୍ଏସି ମାଚେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ ଇୟା ରା଼ଣ୍ତେଣି ମାଚେ; ଅ଼ଡ଼େ ଗା଼ଡ଼ାତି ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ଏ଼ଦାନିତଲେ ମାଚେରି ।
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ مِنْ بَابِ الْمَدِينَةِ، إِذَا مَيْتٌ مَحْمُولٌ، وَهُوَ ابْنٌ وَحِيدٌ لأُمِّهِ الَّتِي كَانَتْ أَرْمَلَةً، وَكَانَ مَعَهَا جَمْعٌ كَبِيرٌ مِنَ الْمَدِينَةِ. | ١٢ |
| فَلَمَّا رَآهَا الرَّبُّ، تَحَنَّنَ عَلَيْهَا، وَقَالَ لَهَا: «لا تَبْكِي!» | ١٣ |
14 ୧୪ ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ଡାଗେ ହାଜାନା ଡେ଼କାମାଚି ଚେଚେଣିତି ଡୀଗିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଡେ଼କା ଅ଼ହିମାଚି ଲ଼କୁ ନିଚାଲିଏ ଜୀସୁ ଏଲେଇଚେସି, “ଆଡ଼େ ଦାଂଗ୍ଣେଣାଁତି! ନା଼ନୁ ଏଲେଇଞ୍ଜିମାଞ୍ଜାଇଁ ନିଙ୍ଗାମୁ!”
| ثُمَّ تَقَدَّمَ وَلَمَسَ النَّعْشَ، فَتَوَقَّفَ حَامِلُوهُ. وَقَالَ: «أَيُّهَا الشَّابُّ، لَكَ أَقُولُ: قُمْ!» | ١٤ |
15 ୧୫ ଏଚେଟିଏ ହା଼ହାମାଚି ଦାଂଗ୍ଣେଏସି ନିଙ୍ଗାନା କୁଗିତେସି ଇଞ୍ଜାଁ ଜ଼ଲିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାସି ତାମି ଇୟାନି କେୟୁତା ହେର୍ପିତେସି ।
| فَجَلَسَ الْمَيْتُ وَبَدَأَ يَتَكَلَّمُ، فَسَلَّمَهُ إِلَى أُمِّهِ. | ١٥ |
16 ୧୬ ଏଚେଟିଏ ବାରେଜା଼ଣା ଆଜିତାକି ମାହାପୂରୁଇଁ ଜହରା କିହିଁ ଏଲେଇଚେରି; “ମା଼ ବିତ୍ରା ର଼ ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନାସି ହ଼ଚାମାନେସି, ଇଚିହିଁ ମାହାପୂରୁ ତାନି ଲ଼କୁଣି କାର୍ମା ମେସାମାନେସି!”
| فَاسْتَوْلَى الْخَوْفُ عَلَى الْجَمِيعِ، وَمَجَّدُوا اللهَ، قَائِلِينَ: «قَدْ قَامَ فِينَا نَبِيٌّ عَظِيمٌ وَتَفَقَّدَ اللهُ شَعْبَهُ!» | ١٦ |
| وَذَاعَ هَذَا الْخَبَرُ عَنْهُ فِي مِنْطَقَةِ الْيَهُودِيَّةِ كُلِّهَا وَفِي جَمِيعِ النَّوَاحِي الْمُجَاوِرَةِ. | ١٧ |
| وَنَقَلَ تَلامِيذُ يُوحَنَّا إِلَيْهِ خَبَرَ هذِهِ كُلِّهَا. فَدَعَا يُوحَنَّا اثْنَيْنِ مِنْ تَلامِيذِهِ، | ١٨ |
19 ୧୯ ଏଚେଟିଏ ଜହନ ତାନି ରୀ ସୀସୁୟାଁଇଁ ଡାଗେ ହା଼ଟାନା ପ୍ରବୁ ତା଼ଣା ଏଲେଇଞ୍ଜା ପାଣ୍ତିତେସି, “ଆମ୍ବାଆସି ୱା଼ନାୟି ମାଚେ, ନୀନୁଏ ଏ଼ୱାତିକି, ଆ଼ଆତିଁ ମା଼ମ୍ବୁ ଅ଼ର ରଅଣାଇଁ କା଼ଃଆନମି?”
| وَأَرْسَلَهُمَا إِلَى الرَّبِّ، يَسْأَلُهُ: «أَأَنْتَ هُوَ الآتِي، أَمْ نَنْتَظِرُ آخَرَ؟» | ١٩ |
20 ୨୦ ଏ଼ୱାରି ଜୀସୁ ତା଼ଣା ୱା଼ହାନା ଏଲେଇଚେରି, “ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀନି ଜହନ ମାଙ୍ଗେ ଏଲେଇଞ୍ଜା ପାଣ୍ତାତେସି, ଆମ୍ବାଆସି ୱା଼ନାୟି ମାଚେ ଏ଼ୱାତି ନୀନୁଏ କି ଆ଼ଆତିଁ ମା଼ମ୍ବୁ ଅ଼ର ରଅଣାଇଁ କା଼ଃଆନମି?”
| فَلَمَّا جَاءَ الرَّجُلانِ إِلَى الرَّبِّ، قَالا: «أَرْسَلَنَا إِلَيْكَ يُوحَنَّا الْمَعْمَدَانُ، يَسْأَلُ: أَأَنْتَ هُوَ الآتِي، أَمْ نَنْتَظِرُ آخَرَ؟» | ٢٠ |
21 ୨୧ ଏଚିବେ଼ଲା ଏ଼ୱାସି ହା଼ରେକା ର଼ଗ, କସ୍ତ ଅ଼ଡ଼େ ପ଼ଲ୍ଆ ବୂତୁୟାଁ ତା଼ଣାଟି ହା଼ରେକା ଲ଼କୁଣି ନେହିଁ କିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ହା଼ରେକା କାଣ୍କା ମେହ୍ଆଗାଟାରାଇଁ ମେହ୍ନି ବା଼ଡ଼୍ୟୁ ହୀତେସି ।
| وَفِي تِلْكَ السَّاعَةِ شَفَى كَثِيرِينَ مِنْ أَمْرَاضٍ وَعِلَلٍ وَأَرْوَاحٍ شِرِّيرَةٍ، وَوَهَبَ الْبَصَرَ لِعُمْيَانٍ كَثِيرِينَ. | ٢١ |
22 ୨୨ ଏ଼ୱାସି ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ମୀରୁ ହାଜାନା ଏ଼ନା ଏ଼ନାଆଁ ମେସାମାଞ୍ଜେରି ଅ଼ଡ଼େ ୱେଞ୍ଜାମାଞ୍ଜେରି, ଏ଼ ବାରେ ଜହନଇଁ ୱେହ୍ଦୁ; କାଣ୍କା ମେହ୍ଆଗାଟାରି ମେସାଲି ଆ଼ଡିମାନେରି, ସଟାୟାଁ ତା଼କାଲି ଆ଼ଡିମାନେରି, କାଜା ର଼ଗ ଗାଟାରି ନେହିଁ ଆ଼ହିମାନେରି, ବେ଼ରାୟାଁ ୱେଞ୍ଜିମାନେରି, ହା଼ତାରି ନୀଡିମାନେରି, ଅ଼ଡ଼େ ହିଲାଆ ଗାଟାରି ନେହିଁ କାବ୍ରୁ ୱେଞ୍ଜିମାନେରି;
| فَرَدَّ يَسُوعُ عَلَى الْمُرْسَلَيْنِ قَائِلاً: «اذْهَبَا وَأَخْبِرَا يُوحَنَّا بِمَا قَدْ رَأَيْتُمَا وَسَمِعْتُمَا: أَنَّ الْعُمْيَانَ يُبْصِرُونَ، وَالْعُرْجَ يَمْشُونَ، وَالْبُرْصَ يُطَهَّرُونَ، وَالصُّمَّ يَسْمَعُونَ، وَالْمَوْتَى يُقَامُونَ، وَالْمَسَاكِينَ يُبَشَّرُونَ. | ٢٢ |
| وَطُوبَى لِكُلِّ مَنْ لَا يَشُكُّ فِيَّ!» | ٢٣ |
24 ୨୪ ଜହନ ସୀସୁୟାଁ ହାଜାଲିଏ, ଜୀସୁ ଲ଼କୁଣି ଜହନତି କାତା ଏଲେଇଚେସି, “ଏଚିବେ଼ଲା ବାଃଲି ବାଟାତା ମୀରୁ ହାଜାମାଚେରି, ଏମ୍ବାଆଁ ଏ଼ନାଆଁ ମେସାଲି କା଼ଚାମାଚେରି? ଏ଼ନାଆଁ ଗା଼ଲି ତଲେ ୱା଼ଲିମାନି ଡାଣ୍ତିତି?
| وَمَا إِنِ انْصَرَفَ مُرْسَلا يُوحَنَّا حَتَّى أَخَذَ يَسُوعُ يَتَحَدَّثُ إِلَى الْجُمُوعِ عَنْ يُوحَنَّا «مَاذَا خَرَجْتُمْ إِلَى الْبَرِّيَّةِ لِتَرَوْا؟ أَقَصَبَةً تَهُزُّهَا الرِّيَاحُ؟ | ٢٤ |
25 ୨୫ ଏ଼ଦାଆଁ ଆ଼ଆତିହିଁ ଏ଼ନାଆଁ ମେସାଲି ହାଜାମାଚେରି? ନେହିଁ ଅ଼ଜିତି ପା଼ତାଡ଼ା ହିମ୍ବରି ହୁଚାମାନି ର଼ ମାଣ୍ସିଇଁ? ମେହ୍ଦୁ ଆମ୍ବାଆରି ନେହିଁ ନେହିଁ ହିମ୍ବରିକା ହୁଚାନା ସୁକୁ ତଲେ ଡ଼ୟିନାରି ଏ଼ୱାରି ରାଜା ଗା଼ଡ଼ାତା ଡ଼ୟିନେରି!
| بَلْ مَاذَا خَرَجْتُمْ لِتَرَوْا؟ أَإِنْسَاناً يَلْبَسُ ثِيَاباً نَاعِمَةً؟ هَا إِنَّ لابِسِي الثِّيَابِ الْفَاخِرَةِ وَالْمُتَرَفِّهِينَ هُمْ فِي قُصُورِ الْمُلُوكِ. | ٢٥ |
26 ୨୬ ଏ଼ଦାଆଁ ଆ଼ଆତିଁ ଏ଼ନାଆଁ ମେସାଲି ହାଜାମାଚେରି? ଏ଼ନାଆଁ ର଼ ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନାଣାଇଁ? ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ସାତା ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ, ମାହାପୂରୁ ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନାରି କିହାଁ କାଜାଣାଇଁ ।
| إِذَنْ، مَاذَا خَرَجْتُمْ لِتَرَوْا؟ أَنَبِيًّا؟ نَعَمْ، أَقُولُ لَكُمْ، وَأَعْظَمَ مِنْ نَبِيٍّ! | ٢٦ |
27 ୨୭ ଆମ୍ବାଆରି କାତା ରା଼ସ୍କି ଆ଼ହାମାନେ, ‘ହେଣ୍ତୁ ନା଼ନୁ ନା଼ କାବ୍ରୁ ୱେହ୍ନାଣାଇଁ ନୀ ନ଼କିତା ପାଣ୍ତିମାଞ୍ଜାଇଁ, ଏ଼ୱାସି ନୀ ନ଼କିତା ଜିରୁ ତିୟାରା କିନେସି, ଏ଼ୱାସି ଏ଼ ମାଣ୍ସି ।’
| فَهَذَا هُوَ الَّذِي كُتِبَ عَنْهُ: إِنِّي مُرْسِلٌ قُدَّامَكَ مَلاكِي الَّذِي يُمَهِّدُ لَكَ طَرِيقَكَ. | ٢٧ |
28 ୨୮ ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ସାତା ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ ଇୟାନି ବାଣ୍ତିଟି ଜାର୍ନା ଆ଼ହାମାନାରି ବିତ୍ରା ଜହନ ବାରେକିହାଁ କାଜାସି; ଆ଼ତିଜିକେଏ ମାହାପୂରୁ ରା଼ଜିତା ଆମ୍ବାଆସି ଊଣା ଏ଼ୱାସି ଏ଼ୱାଣି କିହାଁ କାଜାସି ।”
| فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ مَنْ وَلَدَتْهُمُ النِّسَاءُ أَعْظَمُ مِنْ يُوحَنَّا، وَلكِنَّ الأَصْغَرَ فِي مَلَكُوتِ اللهِ أَعْظَمُ مِنْهُ!» | ٢٨ |
29 ୨୯ ବାରେଜା଼ଣା ଈ କାତା ୱେଞ୍ଜାନା, ସିସ୍ତୁ ରୀହ୍ନାରି ଜିକେଏ ଜହନ ତା଼ଣାଟି ବାପ୍ତିସ୍ମ ଅ଼ହାମାଚାକି ମାହାପୂରୁଇଁ ସାତା ଇଞ୍ଜିଁ ଇଚେରି;
| وَلَمَّا سَمِعَ ذلِكَ جَمِيعُ الشَّعْبِ، حَتَّى جُبَاةُ الضَّرَائِبِ، اعْتَرَفُوا بِبِرِّ اللهِ إِذْ كَانُوا قَدْ تَعَمَّدُوا بِمَعْمُودِيَّةِ يُوحَنَّا؛ | ٢٩ |
30 ୩୦ ସାମା ପାରୁସିୟାଁ ଅ଼ଡ଼େ ମେ଼ରାପୁନାରି ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣାଟି ବାପ୍ତିସ୍ମ ପ୍ଣାଃଆନାହାଁ ତାମ୍ଙ୍ଗେ ତାକି ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପିମାଚାଣି କୂତେରି ।
| وَأَمَّا الْفَرِّيسِيُّونَ وَعُلَمَاءُ الشَّرِيعَةِ؛ فَقَدْ رَفَضُوا قَصْدَ اللهِ مِنْ نَحْوِهِمْ إِذْ لَمْ يَكُونُوا قَدْ تَعَمَّدُوا عَلَى يَدِهِ. | ٣٠ |
| «فَبِمَنْ أُشَبِّهُ إِذَنْ أَهْلَ هَذَا الْجِيلِ؟ وَمَنْ يُشْبِهُونَ؟ | ٣١ |
32 ୩୨ ଏମିନି କକାରି ହା଼ଟା ବାଜାରାତା କୁଗାନା ତା଼ମ୍ବୁ ଏଲେଇଣ୍ମ୍ବି ଆ଼ନେରି, ‘ମା଼ମ୍ବୁ ମିଙ୍ଗତାକି ପୀରୁଡ଼ି ଊକିତମି, ମୀରୁ ଏ଼ନ୍ଦାଆତେରି; ମା଼ମ୍ବୁ ଦୁକୁ ତଲେ ଡ଼ୀତମି ମୀରୁ ଡ଼ୀଆତେରି!’ ଏ଼ୱାରି ଇଲେତାରି ଇଞ୍ଜିଁ ଜୀସୁ ୱେସ୍ତେସି ।
| إِنَّهُمْ يُشْبِهُونَ أَوْلاداً جَالِسِينَ فِي السَّاحَةِ الْعَامَّةِ، يُنَادِي بَعْضُهُمْ بَعْضاً قَائِلِينَ: زَمَّرْنَا لَكُمْ، فَلَمْ تَرْقُصُوا؛ ثُمَّ نَدَبْنَا لَكُمْ، فَلَمْ تَبْكُوا! | ٣٢ |
33 ୩୩ ଇଚିହିଁ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହୀନି ଜହନ ୱା଼ହାନା ରା଼ନ୍ଦା ତିନାଆତେସି କି ଅଙ୍ଗୁରି ରାସା ଗହ୍ଆତେସି, ଅ଼ଡ଼େ ମୀରୁ ଏଲେଇଚେରି, ‘ଏ଼ୱାଣାଇଁ ବୂତୁ ଆଲ୍ଗାମାଚେ ।’
| فَقَدْ جَاءَ يُوحَنَّا الْمَعْمَدَانُ لَا يَأْكُلُ وَلا يَشْرَبُ خَمْراً، فَقُلْتُمْ: إِنَّ شَيْطَاناً يَسْكُنُهُ. | ٣٣ |
34 ୩୪ ମାଣ୍ସି ମୀର୍ଏସି ୱା଼ହାନା ରା଼ନ୍ଦା ତିଚେସି ଉଟେସି, ଅ଼ଡ଼େ ମୀରୁ ଏଲେ ଇଞ୍ଜିମାଞ୍ଜେରି, ‘ମେହ୍ଦୁ ଈୱାସି ଟିଣ୍ତିକାୱୁ, କାଡ଼ୁବୂତୁ, ସିସ୍ତୁ ରୀହ୍ନାରି ଅ଼ଡ଼େ ପା଼ପୁ ଗାଟାରି ତ଼ଣେଏସି ।’
| ثُمَّ جَاءَ ابْنُ الإِنْسَانِ يَأْكُلُ وَيَشْرَبُ، فَقُلْتُمْ: هَذَا رَجُلٌ شَرِهٌ سِكِّيرٌ، صَدِيقٌ لِجُبَاةِ الضَّرَائِبِ وَالْخَاطِئِينَ؛ | ٣٤ |
| وَلكِنَّ الْحِكْمَةَ قَدْ بَرَّرَهَا جَمِيعُ أَبْنَائِهَا». | ٣٥ |
36 ୩୬ ଅ଼ଡ଼େ ପାରୁସିୟାଁ ବିତ୍ରାଟି ରଅସି ଜୀସୁଇଁ ତାନି ଇଜ ତିଞ୍ଜାଲି ଏଲେଇଚେସି, ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ ପାରୁସି ଇଜ ହ଼ଡାନା ରା଼ନ୍ଦା ତିଞ୍ଜାଲି କୁଗିତେସି ।
| وَلكِنَّ وَاحِداً مِنَ الْفَرِّيسِيِّينَ طَلَبَ إِلَيْهِ أَنْ يَأْكُلَ عِنْدَهُ. فَدَخَلَ بَيْتَ الْفَرِّيسِيِّ وَاتَّكَأَ. | ٣٦ |
37 ୩୭ ମେହ୍ଦୁ ଏ଼ ଗା଼ଡ଼ାତା ପା଼ପୁଗାଟି ର଼ ଇୟା ମାଚେ; ଜୀସୁ ପାରୁସିୟାଁ ଇଜ ତିଞ୍ଜାଲି କୁଗାମାନେସି ଇଞ୍ଜିଁ ପୁଞ୍ଜାନା ଏ଼ଦି ର଼ ଗା଼ଜୁତା ଗାନ୍ଦାଗାଟି ନିୟୁଁ ତାଚାନା,
| وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَةٌ خَاطِئَةٌ، فَمَا إِنْ عَلِمَتْ أَنَّهُ مُتَّكِئٌ فِي بَيْتِ الْفَرِّيسِيِّ، حَتَّى جَاءَتْ تَحْمِلُ قَارُورَةَ عِطْرٍ، | ٣٧ |
38 ୩୮ ଡା଼ୟୁୱାକି ଜୀସୁ କଡାୟାଁଦାରି ନିଚାନା ଡ଼ୀହି ଡ଼ୀହି କାଣ୍ତ୍ରୁ ବକ୍ହାନା ଏ଼ୱାଣି ପାଃଆନାୟାଁ ଊଦି କିହାନା ତାନି ତା଼ର୍ୟୁଁ ବା଼ଣାୟାଁ ତଲେ ଜୀସୁ ପାଃଆନାୟାଁ ଜେ଼ଜିହିଁ ଏ଼ୱାଣି ପାଃଆନାୟାଁ ନଣ୍ତିତେ ଅ଼ଡ଼େ ଗାନ୍ଦା ନିୟୁଁ ରୁବିତେ ।
| وَوَقَفَتْ مِنْ وَرَائِهِ عِنْدَ قَدَمَيْهِ بَاكِيَةً، وَأَخَذَتْ تَبُلُّ قَدَمَيْهِ بِالدُّمُوعِ وَتَمْسَحُهُمَا بِشَعْرِ رَأْسِهَا، وَتُقَبِّلُ قَدَمَيْهِ بِحَرَارَةٍ وَتَدْهُنُهُمَا بِالْعِطْرِ. | ٣٨ |
39 ୩୯ ଏ଼ଦାଆଁ ମେସାନା ଆମିନି ପାରୁସି ହା଼ଟାମାଚେସି, ଏ଼ୱାସି ମ଼ନ ମ଼ନତା ଅଣ୍ପିତେସି, “ଈୱାସି ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନାସି ଆ଼ହାମାଚିହିଁମା, ତାଙ୍ଗେ ଡୀଗିମାନି ଇୟାଟି ଏ଼ନିଲେହେଁତାୟି ପୁଚେସିମା, ଇଚିହିଁ ଏ଼ଦି ପା଼ପୁ ଗାଟାୟି ।”
| فَلَمَّا رَأَى الْفَرِّيسِيُّ الَّذِي دَعَاهُ ذلِكَ، حَدَّثَ نَفْسَهُ قَائِلاً: «لَوْ كَانَ هَذَا نَبِيًّا، لَعَلِمَ مَنْ هِيَ هذِهِ الْمَرْأَةُ الَّتِي تَلْمَسُهُ، وَمَا حَالُهَا؛ فَإِنَّهَا خَاطِئَةٌ!» | ٣٩ |
40 ୪୦ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଆଡ଼େ ସିମନ ନା଼ନୁ ନିଙ୍ଗେ ର଼ କାତା ୱେସ୍ତାନାୟିମାନେ ।” ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଚେସି, “ହାଅ ପ୍ରବୁ ୱେସ୍ତାମୁ ।”
| فَرَدَّ عَلَيْهِ يَسُوعُ قَائِلاً: «يَا سِمْعَانُ، عِنْدِي شَيْءٌ أَقُولُهُ لَكَ». أَجَابَ: «قُلْ يَا مُعَلِّمُ!» | ٤٠ |
41 ୪୧ “ର଼ ସା଼ୱୁକାରି ତା଼ଣା ରିଆରି ରୀଣାଗାଟାରି ମାଚେରି; ରଅସି ପା଼ସାୱାଞ୍ଜା ଅ଼ଡ଼େ ରଅସି ରୀ କ଼ଡ଼ି ଦସଟାକା ରୀଣା ଗାଟାସି ।
| فَقَالَ: «كَانَ لأَحَدِ الْمُتَعَامِلِينَ بِالدَّيْنِ، دَيْنٌ عَلَى اثْنَيْنِ: عَلَى أَحَدِهِمَا خَمْسُ مِئَةِ دِينَارٍ، وَعَلَى الآخَرِ خَمْسُونَ. | ٤١ |
42 ୪୨ ଏ଼ୱାରି ରୀଣା ଡିକ୍ହାଲି ଆ଼ଡାଆଲିଏ, ଏ଼ୱାରି ସା଼ୱୁକାରି ରିଆରି ରୀଣାତି ଜିକେଏ ପିସାତୁସ୍ତେସି । ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାରି ବିତ୍ରାଟି ଆମ୍ବାଆସି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ହା଼ରେକା ଜୀୱୁ ନ଼ନେସି?”
| وَلكِنْ إِذْ لَمْ يَكُنْ عِنْدَهُمَا مَا يَدْفَعَانِهِ وَفَاءً لِلدَّيْنِ، سَامَحَهُمَا كِلَيْهِمَا. فَأَيُّهُمَا يَكُونُ أَكْثَرَ حُبّاً لَهُ؟» | ٤٢ |
43 ୪୩ ସିମନ ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ ଅଣ୍ପୁତା ଆମ୍ବାଆରାକି ଗାଡି ରୀଣା ପିସ୍ପିଆ଼ତେ ଏ଼ୱାସି ।” ଜୀସୁ ଏଲେଇଚେସି, “ନୀନୁ ନେହିଁ ଅଣ୍ପାମାଞ୍ଜି ।”
| فَأَجَابَ سِمْعَانُ: «أَظُنُّ الَّذِي سَامَحَهُ بِالدَّيْنِ الأَكْبَرِ». فَقَالَ لَهُ: «حَكَمْتَ حُكْماً صَحِيحاً!» | ٤٣ |
44 ୪୪ ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ଏ଼ ଇୟାନିୱାକି ସିନିକିହାନା ସିମନଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଈ ଇୟାନି ମେସିମାଞ୍ଜି? ନା଼ନୁ ମୀ ଇଜ ୱା଼ତେଏଁ, ନା଼ କଡାୟାଁ ତାକି ଏ଼ୟୁ ହିୟାଆତି, ସାମା କାଣ୍ତ୍ରୁତଲେ ନା଼ ପାଃଆନାୟାଁ ଊଦି କିହାନା ତାନି ତା଼ର୍ୟୁଁ ବା଼ଣାୟାଁ ତଲେ ଜେ଼ଜାତେ ।
| ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى الْمَرْأَةِ، وَقَالَ لِسِمْعَانَ: «أَتَرَى هذِهِ الْمَرْأَةَ؟ إِنِّي دَخَلْتُ بَيْتَكَ وَلَمْ تُقَدِّمْ لِي مَاءً لِغَسْلِ قَدَمَيَّ! أَمَّا هِيَ، فَقَدْ غَسَلَتْ قَدَمَيَّ بِالدُّمُوعِ وَمَسَحَتْهُمَا بِشَعْرِهَا. | ٤٤ |
| أَنْتَ لَمْ تُقَبِّلْنِي قُبْلَةً وَاحِدَةً! أَمَّا هِيَ، فَمُنْذُ دُخُولِي لَمْ تَتَوَقَّفْ عَنْ تَقْبِيلِ قَدَمَيَّ. | ٤٥ |
| أَنْتَ لَمْ تَدْهُنْ رَأْسِي بِزَيْتٍ! أَمَّا هِيَ، فَقَدْ دَهَنَتْ قَدَمَيَّ بِالْعِطْرِ. | ٤٦ |
47 ୪୭ ଈଦାଆଁତାକି ନା଼ନୁ ନିଙ୍ଗ ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ, ଈଦାନି ହା଼ରେକା ପା଼ପୁ ମେଣ୍ଙ୍ଗାମାନେ ଏ଼ଦାଣିତାକି ଏ଼ଦି ହା଼ରେକା ଜୀୱୁନ଼ହିଁ ମାଞ୍ଜାନେ; ସାମା ଆମ୍ବାଆରାକି ଊଣା ପା଼ପୁ ମେଣ୍ଙ୍ଗିନେ ଏ଼ୱାସି ଊଣା ଜୀୱୁ ନ଼ନେସି ।”
| لِهَذَا السَّبَبِ أَقُولُ لَكَ: إِنَّ خَطَايَاهَا الْكَثِيرَةَ قَدْ غُفِرَتْ، لِهَذَا أَحَبَّتْ كَثِيراً. وَلكِنَّ الَّذِي يُغْفَرُ لَهُ الْقَلِيلُ، يُحِبُّ قَلِيلاً!» | ٤٧ |
| ثُمَّ قَالَ لَهَا: «مَغْفُورَةٌ لَكِ خَطَايَاكِ!» | ٤٨ |
49 ୪୯ ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାଣିତଲେ ତିଞ୍ଜାଲି କୁଗାମାଚାରି ମ଼ନ ମ଼ନତା ଏଲେଇଚେରି, “ପା଼ପୁ ଜିକେଏ ମେଣ୍ଙ୍ଗି କିହିମାନେସି ଈୱାସି ଆମ୍ବାଆସି?”
| فَأَخَذَ الْحَاضِرُونَ يُسَائِلُونَ أَنْفُسَهُمْ: «مَنْ هُوَ هَذَا الَّذِي يَغْفِرُ الْخَطَايَا أَيْضاً؟» | ٤٩ |
| وَقَالَ لِلْمَرْأَةِ: «إِيمَانُكِ قَدْ خَلَّصَكِ. اذْهَبِي بِسَلامٍ!» | ٥٠ |
