ଜହ 9
ଯୀଶୁ ଯାଉଥିବା ସମୟରେ ଜଣେ ଜନ୍ମାନ୍ଧକୁ ଦେଖିଲେ।
2 ୨ ତାନି ସୀସୁୟାଁ ୱେଚେରି, “ଗୂରୁ, ଆମ୍ବାଆସି ପା଼ପୁ କିହାଲିଏ ଈୱାସି କା଼ଣା ଆ଼ହାନା ଜାର୍ନା ଆ଼ତେସି, ତା଼ନୁ କି ତାମି ଇୟା ଆ଼ବା ପା଼ପୁ କିତାକି?”
ଆଉ, ତାହାଙ୍କ ଶିଷ୍ୟମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, ହେ ଗୁରୁ, କିଏ ପାପ କରିବାରୁ ଏ ଅନ୍ଧ ହୋଇ ଜନ୍ମ ହେଲା? ନିଜେ ନା ଏହାର ପିତାମାତା?
3 ୩ ଜୀସୁ ଏଲେଇଚେସି, “ଈୱାସି କି ତାମି ଇୟା ଆ଼ବା ପା଼ପୁ କିତାକି ଆ଼ଏ, ସାମା ମାହାପୂରୁତି କାମା ଏ଼ନିକିଁ ଈୱାଣି ତା଼ଣାଟି ତ଼ସ୍ପିଆ଼ନେ, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଈଦି ଆ଼ହାମାନେ ।
ଯୀଶୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, “ଏ କିମ୍ବା ଏହାର ପିତାମାତା ପାପ କଲେ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ କର୍ମ ଯେପରି ଏହାଠାରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୁଏ, ଏନିମନ୍ତେ ଏହା ଘଟିଅଛି।
4 ୪ ଦିନା ମାଞ୍ଜା ମାଞ୍ଜାନା, ନାଙ୍ଗେ ପାଣ୍ତାମାଞ୍ଜାନାଣି କାମା କିନାୟିମାନେ; ଏମିନି ବେ଼ଲାତା ଆମ୍ବାଆସି କାମା କିହାଲି ଆ଼ଡଅସି, ଇଲେତି ଲା଼ଆଁ ୱା଼ହିମାନେ ।
ଦିନ ଥାଉ ଥାଉ ମୋହର ପ୍ରେରଣକର୍ତ୍ତାଙ୍କ କର୍ମ କରିବା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ; ଯେଉଁ ସମୟରେ କେହି କର୍ମ କରିପାରେ ନାହିଁ, ଏପରି ରାତ୍ରି ଆସୁଅଛି।
ମୁଁ ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜଗତରେ ଅଛି, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ଜଗତର ଜ୍ୟୋତିଃ।”
6 ୬ ଈ କାତା ଏଲେଇଞ୍ଜାନା, ଜୀସୁ ଇର୍ଆତା ହୂପାନା ହୂପ୍କା ତଲେ କା଼ଦ କିତେସି; ଅ଼ଡ଼େ ତାନି ରୀ କାଣ୍କାଣାଁ ରୁବିତେସି ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେସି,
ଏହା କହି ସେ ମାଟିରେ ଛେପ ପକାଇ ସେହି ଛେପରେ କାଦୁଅ କଲେ, ଆଉ ତାହାର ଦୁଇ ଆଖିରେ କାଦୁଅ ଲଗାଇଲେ ଏବଂ ତାହାକୁ କହିଲେ,
7 ୭ ହାଲାମୁ “ସିଲହ ବାନ୍ଦାତା ମୂମ୍ବୁ ନର୍ହା ୱା଼ମୁ ।” ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାସି ହାଜାନା ନର୍ହା କଡାନା ୱେଣ୍ତା ୱା଼ହିମାଚାଟି ମେସାଲି ଆ଼ଡିତେସି ।
ଯାଅ, ଶୀଲୋହ (ଅନୁବାଦ କଲେ, ଏହାର ଅର୍ଥ ପ୍ରେରିତ) “ପୋଖରୀରେ ଧୋଇ ହୁଅ।” ସେଥିରେ ସେ ବାହାରିଯାଇ ଧୋଇ ହେଲା ଓ ଦୃଷ୍ଟି ପାଇ ଚାଲିଗଲା।
8 ୮ ତାନି ପା଼ଡ଼ିତାରି, ଅ଼ଡ଼େ ଏମିନିଗାଟାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ନ଼କେଏ ରୀସ୍ପି ମାଚାଣି ମେସାମାଚେରି, ଏ଼ୱାରି ୱେଚେରି, “ଈୱାସି ଏ଼ନାଆଁ କୁଗାନା ରୀସ୍ପି ମାଚେସି ଏ଼ୱାସି ଆ଼ଏକି?”
ତେଣୁ ପ୍ରତିବାସୀମାନେ, ପୁଣି, ଯେଉଁମାନେ ତାହାକୁ ପୂର୍ବେ ଜଣେ ଭିକାରୀ ବୋଲି ଦେଖିଥିଲେ, ସେମାନେ ପଚାରିଲେ, ଯେ ବସି ଭିକ ମାଗୁଥିଲା, ଏ କଅଣ ସେହି ନୁହେଁ?
9 ୯ ଏଚରଜା଼ଣା ଏଲେଇଚେରି, “ଈୱାସିଏ ଏ଼ୱାସି;” ଅ଼ଡ଼େ ଏଚରଜା଼ଣା ଏଲେଇଚେରି, “ଆ଼ଏ, ଏ଼ୱାଣିଲେହେଁ ତାସି ।” ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ନୁଏ ଏ଼ୱାତେଏଁ ।”
କେହି କେହି କହିଲେ, ଏ ସେ; ଆଉ କେହି କେହି କହିଲେ, ନା, ଏ ତାହା ପରି। ସେ କହିଲା, ମୁଁ ସେହି।
ସେଥିରେ ସେମାନେ ତାହାକୁ କହିଲେ, ତାହାହେଲେ ତୋର ଆଖି କିପରି ଫିଟିଗଲା?
11 ୧୧ ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଚେସି, “ଆମ୍ବାଆରାଇଁ ଜୀସୁ ଇନେରି, ଏ଼ୱାସି ଇର୍ଆତି କା଼ଦ କିହାନା ନା଼ କାଣ୍କାଣାଁ ରୁବାତେସି ଅ଼ଡ଼େ ସିଲହତା ହାଜାହାଁ ମୂମ୍ବୁ ନର୍ହା କଡାମୁ ଏଲେଇଞ୍ଜାତେସି; ଏଚେଟିଏ ନା଼ନୁ ହାଜାନା ମୂମ୍ବୁ ନର୍ହାଲିଏ ମେସାଲି ଆ଼ଡିତେଏଁ ।”
ସେ ଉତ୍ତର ଦେଲା, ଯାହାଙ୍କୁ ଯୀଶୁ ବୋଲି କହନ୍ତି, ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି କାଦୁଅ କରି ମୋହର ଦୁଇ ଆଖିରେ ଲଗାଇଲେ ଏବଂ ମୋତେ କହିଲେ, ଶୀଲୋହ ପୋଖରୀକୁ ଯାଇ ଧୋଇ ହୁଅ; ତେଣୁ ମୁଁ ବାହାରିଯାଇ ଧୋଇ ହେଲି ଓ ଦୃଷ୍ଟି ପାଇଲି।
ସେମାନେ ତାହାକୁ ପଚାରିଲେ, ସେ କାହିଁ? ସେ କହିଲା, ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ।
ଯେ ପୂର୍ବରେ ଅନ୍ଧ ଥିଲା, ସେମାନେ ତାହାକୁ ଫାରୂଶୀମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆଣିଲେ।
ଯୀଶୁ ଯେଉଁ ଦିନ କାଦୁଅ କରି ତାହାର ଆଖି ଫିଟାଇ ଦେଇଥିଲେ, ସେହି ଦିନ ବିଶ୍ରାମବାର।
15 ୧୫ ପାରୁସିୟାଁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ୱେଚେରି, ଏ଼ନିକିଁ ଏ଼ୱାସି ମେସାଲି ଆ଼ଡିତେସି? ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ କାଣ୍କାଣାଁ ଏ଼ୱାସି ଇଚାଣି କା଼ଦ ରୁବାତେସି, ନା଼ନୁ ହାଜାନା ମୂମ୍ବୁ ନର୍ହାନା ୱା଼ତେଏଁ ଅ଼ଡ଼େ ମେସାଲି ଆ଼ଡିମାଇଁ ।”
ଅତଏବ, ସେ କିପରି ଦୃଷ୍ଟି ପାଇଲା, ଏହା ଫାରୂଶୀମାନେ ମଧ୍ୟ ତାହାକୁ ଆଉ ଥରେ ପଚାରିବାକୁ ଲାଗିଲେ। ସେଥିରେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲା, ସେ ମୋହର ଆଖିରେ କାଦୁଅ ଲଗାଇଦେଲେ, ପରେ ମୁଁ ଧୋଇ ହେଲି ଓ ଦେଖି ପାରୁଅଛି।
16 ୧୬ ପାରୁସିୟାଁ ତାମି ବିତ୍ରାଟି ଏଚରଜା଼ଣା ଏଲେଇଚେରି, “ଏ଼ୱାସି ମାହାପୂରୁ ତା଼ଣାଟି ୱା଼ହାହିଲଅସି, ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାସି ଜ଼ମିନି ଦିନାତି ମା଼ନୱି ଆ଼ହିହିଲଅସି ।” ଅ଼ଡ଼େ ଏଚରଜା଼ଣା ଏଲେଇଚେରି, “ପା଼ପୁ ଲ଼କୁ ଆ଼ହାନା ଇଲେତି କାବାଆ଼ନି କାମା ଏ଼ନିକିଁ କିହାଲି ଆ଼ଡିନେସି?” ଇଲେଆ଼ହିଁ ଏ଼ୱାରି ତାମି ବିତ୍ରା ବା଼ଗା ଆ଼ତେ?
ତହୁଁ ଫାରୂଶୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି କେହି କହିଲେ, ସେ ଲୋକଟା ଈଶ୍ବରଙ୍କ ନିକଟରୁ ଆସି ନାହିଁ, କାରଣ ସେ ବିଶ୍ରାମବାର ପାଳନ କରୁ ନାହିଁ। ଆଉ, କେହି କେହି କହିଲେ, ପାପୀ ଲୋକ କିପରି ଏହି ପ୍ରକାର ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟକର୍ମସବୁ କରିପାରେ? ଏହିପରି ଭାବେ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମତଭେଦ ହେଲା।
17 ୧୭ ପାରୁସିୟାଁ ଅ଼ଡ଼େ ୱେଣ୍ତେ ଏ଼ କା଼ଣାଇଁ ୱେଚେରି, “ଏ଼ୱାସି ନୀ କାଣ୍କା ନେହିଁ କିୟାତେସି, ଏ଼ୱାଣି କାତା ନୀନୁ ଏ଼ନାଆଁ ଇଞ୍ଜିମାଞ୍ଜି?” ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଚେସି “ଏ଼ୱାସି ର଼ ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନାସି ।”
ତେଣୁ ସେମାନେ ଆହୁରି ଥରେ ସେହି ଅନ୍ଧ ଲୋକଟିକୁ ପଚାରିଲେ, ସେ ଯେ ତୋର ଆଖି ଫିଟାଇଲା, ଏଥିରେ ତୁ ତାʼ ବିଷୟରେ କଅଣ କହୁଅଛୁ? ସେ କହିଲା, ସେ ଜଣେ ଭାବବାଦୀ।
18 ୧୮ ଏ଼ୱାସି ଜାର୍ନାଟିଏ କା଼ଣା ମାଚେସି ଅ଼ଡ଼େ ନୀଏଁ, ଈ ହା଼ଡା ତାମି ଇୟା ଆ଼ବାତି ୱେନାଆ ପାତେକା, ଜୀହୁଦିୟାଁ ନାମାଆତେରି ।
ସେ ଯେ ଅନ୍ଧ ଥିଲା ଆଉ ଦୃଷ୍ଟି ପାଇଅଛି, ସେହି ଦୃଷ୍ଟି ପାଇଥିବା ଲୋକର ପିତାମାତାଙ୍କୁ ଡାକି ନ ପଚାରିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେତେକ ଯିହୁଦୀ ନେତାମାନେ ତାହା ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଏହା ବିଶ୍ୱାସ କଲେ ନାହିଁ।
19 ୧୯ ଏ଼ୱାରି ତାମି ଇୟା ଆ଼ବାତି ୱେଚେରି, “ମୀ ଆମିନି ମୀର୍ଏସି କା଼ଣା ଆ଼ହାନା ଜାର୍ନା ଆ଼ହାମାଚେସି ଇଞ୍ଜିଁ ଏଲେଇଣ୍ମ୍ବିତେରି ଈୱାସି ଏ଼ନାଆଁ ଏ଼ ମୀ ମୀର୍ଏସି? ଆତିହିଁ ଏ଼ୱାସି ନୀଏଁ ଏ଼ନିକିଁ ମେସାଲି ଆ଼ଡିମାନେସି?”
ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ଯେଉଁ ପୁଅ ଅନ୍ଧ ହୋଇ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିଲା ବୋଲି କହିଥାଅ, ଏ କଅଣ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ସେହି ପୁଅ? ତାହାହେଲେ ସେ କିପରି ଏବେ ଦେଖୁଅଛି?
20 ୨୦ ଏମ୍ବାଟିଏ ତାମି ଇୟା ଆ଼ବା ଏଲେଇଚୁ, “ହାଅ, ଏ଼ୱାସି ମା଼ ମୀର୍ଏସି, ଏ଼ୱାସି କା଼ଣା ଆ଼ହାନା ଜାର୍ନା ଆ଼ହାମାଚେସି ଏ଼ଦାଆଁ ମା଼ମ୍ବୁ ପୁଞ୍ଜାମାନମି;
ସେଥିରେ ତାହାର ପିତାମାତା ଉତ୍ତର ଦେଲେ, ଏ ଯେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପୁଅ ଓ ଏ ଯେ ଅନ୍ଧ ହୋଇ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିଲା, ଏହା ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣୁ;
21 ୨୧ ସାମା ଏ଼ୱାସି ନୀଏଁ ଏ଼ନିକିଁ ମେସାଲି ଆ଼ଡିମାନେସି, ଏ଼ଦାଆଁ ମା଼ମ୍ବୁ ପୁଞ୍ଜାହିଲଅମି, ଅ଼ଡ଼େ ଆମ୍ବାଆସି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ମେସ୍ପି କିହାମାନେସି, ମା଼ମ୍ବୁ ଏ଼ଦାଆଁ ଜିକେଏ ପୁଞ୍ଜାହିଲଅମି; ଏ଼ୱାଣାଇଁ ୱେଞ୍ଜୁ, ଏ଼ୱାସି କାଜାସି ଆ଼ତେସିଏ, ଏ଼ୱାସି ତାନି କାତା ତା଼ନୁଏ ୱେସାଲି ଆ଼ଡିନେସି ।”
କିନ୍ତୁ ସେ କିପରି ଏବେ ଦେଖୁଅଛି, ତାହା ଜାଣୁ ନାହୁଁ, କିମ୍ବା କିଏ ତାହାର ଆଖି ଫିଟାଇଦେଲେ, ତାହା ମଧ୍ୟ ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣୁ ନାହୁଁ; ତାହାକୁ ପଚାରନ୍ତୁ, ସେ ତ ବୟସପ୍ରାପ୍ତ, ସେ ଆପଣା କଥା ଆପେ କହିବ।
22 ୨୨ ଏ଼ୱାଣି ତାମି ଇୟା ଆ଼ବା ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କାଜାରାଇଁ ଆଜିମାଚାକି ଈ ବାରେ କାତା ୱେସ୍ତୁ, ଏ଼ନାଆଁତାକି ଇଚିହିଁ ଆମ୍ବାଆସି ଜୀସୁଇଁ କ୍ରୀସ୍ତ ଇଞ୍ଜିଁ ଇନେସି, ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲୁଟି ପେ଼ର୍ୱି ଆ଼ନେ ଇଞ୍ଜିଁ ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁ ଏ଼ ନ଼କେଏ କାତା ଆ଼ହାମାଚେରି ।
ତାହାର ପିତାମାତା ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କୁ ଭୟ କରୁଥିବାରୁ ଏହି ସମସ୍ତ କଥା କହିଲେ, କାରଣ ଯଦି କେହି ତାହାଙ୍କୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ବୋଲି ସ୍ୱୀକାର କରେ, ତାହାହେଲେ ସେ ସମାଜଗୃହରୁ ବାହାର କରାଯିବ ବୋଲି ସେଥିପୂର୍ବେ ଯିହୁଦୀମାନେ ଏକମତ ହୋଇଥିଲେ।
ଅତଏବ, ତାହାର ପିତାମାତା କହିଲେ, ସେ ବୟସପ୍ରାପ୍ତ, ତାହାକୁ ପଚାରନ୍ତୁ।
24 ୨୪ ପାରୁସିୟାଁ ଏ଼ ଜାର୍ନାଟିଏ କା଼ଣାଇଁ ଅ଼ଡ଼େ ୱେଣ୍ତେ ହା଼ଟାନା ଏଲେଇଚେରି, “ମାହାପୂରୁଇଁ ଗାୱୁରମି କିହାନା ଏଲେଇନାମୁ, ଆମ୍ବାଆସି ନିଙ୍ଗେ ନେହିଁ କିହାମାଞ୍ଜାନେସି, ଏ଼ୱାସି ର଼ ପା଼ପୁ ଗାଟାସି ଈ କାତା ମା଼ମ୍ବୁ ପୁଞ୍ଜାମାନମି ।”
ସେଥିରେ ପୂର୍ବରେ ଅନ୍ଧ ଥିବା ଲୋକକୁ ସେମାନେ ଦ୍ୱିତୀୟ ଥର ଡାକି କହିଲେ, ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ ଗୌରବ ଦିଅ, ସେ ଲୋକଟା ଯେ ପାପୀ, ଏହା ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣୁ।
25 ୨୫ ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଚେସି, “ଏ଼ୱାସି ପା଼ପୁ ଗାଟାସି କି ଆ଼ଏ, ନା଼ନୁ ପୁଞ୍ଜାହିଲଅଁ; ନା଼ନୁ ର଼ କାତା ପୁଞ୍ଜାମାଇଁ; ନା଼ନୁ କା଼ଣା ମାଚେଏଁ, ନୀଏଁ ମେସାଲି ଆ଼ଡିମାଇଁ ।”
ସେଥିରେ ସେ ଉତ୍ତର ଦେଲା, ସେ ପାପୀ କି ନୁହେଁ, ମୁଁ ତାହା ଜାଣେ ନାହିଁ; ମୁଁ ଗୋଟିଏ ବିଷୟ ଜାଣେ, ମୁଁ ଅନ୍ଧ ଥିଲି, ଏବେ ଦେଖି ପାରୁଅଛି।
26 ୨୬ ଏ଼ୱାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେରି, “ଏ଼ୱାସି ନିଙ୍ଗେ ଏ଼ନାଆଁ କିୟାତେସି? ଏ଼ନିକିଁ ଏ଼ୱାସି ନୀ କାଣ୍କା ଦେପି କିୟାତେସି?”
ତେଣୁ ସେମାନେ ତାହାକୁ କହିଲେ, ସେ ତୋତେ କଅଣ କଲା? ସେ କିପ୍ରକାରେ ତୋର ଆଖି ଫିଟାଇଦେଲା?
27 ୨୭ ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଚେସି, “ନ଼କେଏ ୱେସା ରା଼ହାମାଞ୍ଜାଇଁ, ଅ଼ଡ଼େ ମୀରୁ ୱେନାଆତେରି; ଅ଼ଡ଼େ ୱେଣ୍ତେ ଏ଼ନାଆଁତାକି ୱେଞ୍ଜାଲି ଅଣ୍ପିମାଞ୍ଜେରି? ମୀରୁ ଜିକେଏ ଏ଼ନାଆଁ ତାନି ସୀସୁ ଆ଼ହାଲି ଅଣ୍ପିମାଞ୍ଜେରି ।”
ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଲା, ମୁଁ କହିସାରିଲିଣି, ଆଉ ଆପଣମାନେ ଶୁଣିଲେ ନାହିଁ; କାହିଁକି ଆଉ ଥରେ ଶୁଣିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରୁଅଛନ୍ତି? ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ କଅଣ ତାହାଙ୍କର ଶିଷ୍ୟ ହେବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରୁଅଛନ୍ତି?
ସେଥିରେ ସେମାନେ ତାହାକୁ ଗାଳି ଦେଇ କହିଲେ, ତୁ ତାହାର ଶିଷ୍ୟ, କିନ୍ତୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ମୋଶାଙ୍କର ଶିଷ୍ୟ।
29 ୨୯ ମା଼ମ୍ବୁ ପୁଞ୍ଜାମାନମି, ମାହାପୂରୁ ମ଼ସାଇଁ କାତା ଆ଼ହାମାଚେସି, ସାମା ଈ ମାଣ୍ସି ଆମ୍ବିଟି ୱା଼ହାମାନେସି, ଏ଼ଦାଆଁ ମା଼ମ୍ବୁ ପୁଞ୍ଜାହିଲଅମି ।”
ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣୁ ଯେ, ଈଶ୍ବର ମୋଶାଙ୍କୁ କଥା କହିଅଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଏ ଲୋକଟା କେଉଁଠାରୁ ଆସିଅଛି, ତାହା ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣୁ ନାହିଁ।
30 ୩୦ ଏ଼ୱାସି ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଈଦି ରଣ୍ତି କାବାଆ଼ନି କାତା ଏ଼ୱାସି ଏମ୍ବିଟି ୱା଼ହାମାନେସି, ମୀରୁ ପୁଞ୍ଜାହିଲଅତେରି, ସାମା ଏ଼ୱାସି ନାଙ୍ଗେ କାଣ୍କା ଦେପି କିୟାତେସି ।
ସେହି ଲୋକଟି ସେମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଲା, ସେ ମୋହର ଆଖି ଫିଟାଇଦେଲେ, ଆଉ ସେ କେଉଁଠାରୁ ଆସିଅଛନ୍ତି, ତାହା ଆପଣମାନେ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ, ଏ ତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କଥା।
31 ୩୧ ମା଼ମ୍ବୁ ପୁଞ୍ଜାମାନମି, ମାହାପୂରୁ ପା଼ପୁଗାଟି ଲ଼କୁତି ହା଼ଡା ୱେନଅସି, ଆମିନି ଗାଟାରି ମାହାପୂରୁଇଁ ମା଼ନି କିନେରି ଅ଼ଡ଼େ ତାନି ଅଣ୍ପୁ ତଲେ କାମା କିନେରି, ଏ଼ୱାରି ହା଼ଡାତି ଏ଼ୱାସି ୱେନେସି ।
ଈଶ୍ବର ଯେ ପାପୀମାନଙ୍କ କଥା ଶୁଣନ୍ତି ନାହିଁ, ଏହା ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣୁ, କିନ୍ତୁ ଯଦି କେହି ଈଶ୍ବରଭକ୍ତ ହୋଇ ତାହାଙ୍କର ଇଚ୍ଛା ସାଧନ କରେ, ତାହାହେଲେ ସେ ତାହାର କଥା ଶୁଣନ୍ତି।
32 ୩୨ ତଲି କା଼ଲାଟିଏ ଆମ୍ବାଆସି ଜାର୍ନା କା଼ଣାଇଁ ମେସ୍ପିକିତି କାତା ଏଚେଲା ୱେଣ୍ମ୍ବି ଆ଼ହାହିଲାଆତେ । (aiōn g165)
କେହି ଯେ ଜନ୍ମାନ୍ଧର ଚକ୍ଷୁ ଫିଟାଇଦେଲା, ଏହା ତ କଦାପି ଶୁଣାଯାଇ ନ ଥିଲା। (aiōn g165)
ଏ ଈଶ୍ବରଙ୍କଠାରୁ ଆସି ନ ଥିଲେ କିଛି କରିପାରନ୍ତେ ନାହିଁ।
34 ୩୪ ଏ଼ୱାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେରି, “ପା଼ପୁ ତଲେ ନୀନୁ ଜାର୍ନା ଆ଼ହାନା ପା଼ପୁ ତଲେ ପାଡାଆ଼ତି, ନୀନୁ ମାଙ୍ଗେ ଜା଼ପ୍ହି ମାଞ୍ଜାଦି?” ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଏ଼ୱାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି କୁଟମି ଇଲୁଟି ପେ଼ର୍ହାତୁସ୍ତେରି ।
ସେମାନେ ତାହାକୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, ତୁ ତ ପୁରା ପାପରେ ଜନ୍ମ ହେଲୁ, ଆଉ ତୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷା ଦେଉଅଛୁ? ସେଥିରେ ସେମାନେ ତାହାକୁ ବାହାର କରିଦେଲେ।
35 ୩୫ ଏ଼ୱାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ପେ଼ର୍ହା ମାନେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ଜୀସୁ ଈ କାତା ୱେଞ୍ଜାନା, ଏ଼ୱାଣାଇଁ ମେସାନା ଏଲେଇଚେସି, “ନୀନୁ ଏ଼ନାଆଁ ମାଣ୍ସି ମୀର୍ଏଣି ତା଼ଣା ନାମିମାଞ୍ଜି?”
ସେମାନେ ଯେ ତାହାକୁ ବାହାର କରିଦେଇଅଛନ୍ତି, ଯୀଶୁ ଏହା ଶୁଣି ତାହାର ଦେଖା ପାଇ କହିଲେ, “ତୁମ୍ଭେ କଅଣ ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ରଙ୍କଠାରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଅଛ?”
ସେ ଉତ୍ତର ଦେଲା, ହେ ପ୍ରଭୁ, ସେ କିଏ କହନ୍ତୁ, ଯେପରି ମୁଁ ତାହାଙ୍କଠାରେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବି?
37 ୩୭ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ନୀନୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ମେସାମାଞ୍ଜି, ନୀ ତଲେ ଆମ୍ବାଆସି ନୀଏଁ କାତା ଆ଼ହିମାନେସି, ଏ଼ୱାସିଏ ।”
ଯୀଶୁ ତାହାକୁ କହିଲେ, “ତୁମ୍ଭେ ତାହାଙ୍କୁ ଦେଖିଅଛ, ଆଉ ଯେ ତୁମ୍ଭ ସାଙ୍ଗରେ କଥା କହୁଅଛନ୍ତି, ସେ ସେହି।”
38 ୩୮ ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ନୁ ନାମିମାଇଁ, ପ୍ରବୁ!” ଇଞ୍ଜାଁ ଜୀସୁ ନ଼କିତା ମେଣ୍ତାକୁତାନା ଜହରା କିତେସି ।
ସେଥିରେ ସେ କହିଲା, ପ୍ରଭୁ ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଅଛି; ଆଉ, ସେ ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କଲା।
39 ୩୯ ଜୀସୁ ଏଲେଇଚେସି, “ମେହ୍ଆଗାଟି ଲ଼କୁ ଏ଼ନିକିଁ ମେହ୍ନେରି ଇଞ୍ଜାଁ ମେହ୍ନି ଲ଼କୁ ଏ଼ନିକିଁ କା଼ଣା ଆ଼ନେରି, ଈ ବିଚାରା କିହାଲି ନା଼ନୁ ଦାର୍ତିତା ୱା଼ହାମାଇଁ ।”
ପୁଣି, ଯୀଶୁ କହିଲେ, “ଦେଖୁ ନ ଥିବା ଲୋକେ ଯେପରି ଦେଖନ୍ତି ଓ ଦେଖୁଥିବା ଲୋକେ ଯେପରି ଅନ୍ଧ ହୁଅନ୍ତି, ଏହି ବିଚାର ନିମନ୍ତେ ମୁଁ ଜଗତକୁ ଆସିଅଛି।”
40 ୪୦ ଏମ୍ବାଆଁ ମାଚି ଏଚରଜା଼ଣା ପାରୁସିୟାଁ ଈ କାତା ୱେଞ୍ଜାନା, ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେରି, “ମା଼ମ୍ବୁ ଜିକେଏ ଏ଼ନାଆଁ କା଼ଣାୟାଁତମି?”
ଫାରୂଶୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଯେଉଁମାନେ ତାହାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଥିଲେ, ସେମାନେ ଏହା ଶୁଣି ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ଆମ୍ଭେମାନେ ମଧ୍ୟ କଅଣ ଅନ୍ଧ?
41 ୪୧ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “କା଼ଣାୟାଁ ଆ଼ହାମାଚିହିଁ ମୀରୁ ଦ଼ହ ହିଲାଆଗାଟାତେରି ଆ଼ତେରିମା, ସାମା ମେସାଲି ଆ଼ଡିମାନମି ଇଞ୍ଜିମାନାକି ମୀରୁ ହା଼ରେକା ପା଼ପୁତା ମାଞ୍ଜେରି ।”
ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ଯଦି ଅନ୍ଧ ହୋଇଥାଆନ୍ତ, ତାହାହେଲେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ପାପ ନ ଥାଆନ୍ତା, କିନ୍ତୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ଦେଖୁଅଛୁ, ଏହା ଏବେ କହୁଅଛ; ତୁମ୍ଭେମାନେ ପାପରେ ରହୁଅଛ।”
