ଜହ 11
1 ୧ ବେତନିୟାଁତି ଲାଜର ଦ଼ରୁଗାଟାସି ରଅସି ନ଼ମେରି ଆ଼ହାମାଚେସି; ତାମି ତାଙ୍ଗିସ୍କା ମରିୟମ ଅ଼ଡ଼େ ମାର୍ତା ଏ଼ ନା଼ୟୁଁତା ଡ଼ୟିମାଚୁ ।
अनन्तरं मरियम् तस्या भगिनी मर्था च यस्मिन् वैथनीयाग्रामे वसतस्तस्मिन् ग्रामे इलियासर् नामा पीडित एक आसीत्।
2 ୨ ଏମିନି ଇୟା ପ୍ରବୁଇଁ ନିୟୁଁ ୱା଼କ୍ହାନା ତାନି ତା଼ର୍ୟୁଁ ବା଼ଣାୟାଁ ତଲେ ଏ଼ୱାଣି ପାଃଆନାୟାଁ ଜେ଼ଜା ମାଚେ, ଈଦି ଏ଼ ମରିୟମ; ତାମି ତାୟି ଲାଜର ନ଼ମେରି ଆ଼ହାମାଚେସି ।
या मरियम् प्रभुं सुगन्धितेलैन मर्द्दयित्वा स्वकेशैस्तस्य चरणौ सममार्जत् तस्या भ्राता स इलियासर् रोगी।
3 ୩ ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଏ଼ ତାଙ୍ଗିସ୍କା ଜୀସୁ ତା଼ଣା କାବ୍ରୁ ପାଣ୍ତିତୁ, “ପ୍ରବୁ, ନୀନୁ ଆମ୍ବାଆରାଇଁ ଜୀୱୁ ନ଼ହିଁମାଞ୍ଜି ଏ଼ୱାସି ନ଼ମେରି ଆ଼ହାମାନେସି ।”
अपरञ्च हे प्रभो भवान् यस्मिन् प्रीयते स एव पीडितोस्तीति कथां कथयित्वा तस्य भगिन्यौ प्रेषितवत्यौ।
4 ୪ ସାମା ଜୀସୁ ଈ କାତା ୱେଞ୍ଜାନା ଏଲେଇଚେସି, “ଈ ନ଼ମେରି ହା଼ହାଲି ତାକି ଆ଼ଏ, ସାମା ମାହାପୂରୁତି ଗାୱୁରମି ତାକି, ଏ଼ନିକିଁ ଏମ୍ବାଟି ମାହାପୂରୁତି ମୀର୍ଏସି ଗାୱୁରମି ବେଟା ଆ଼ନେସି ।”
तदा यीशुरिमां वार्त्तां श्रुत्वाकथयत पीडेयं मरणार्थं न किन्त्वीश्वरस्य महिमार्थम् ईश्वरपुत्रस्य महिमप्रकाशार्थञ्च जाता।
यीशु र्यद्यपिमर्थायां तद्भगिन्याम् इलियासरि चाप्रीयत,
6 ୬ ଏଚେ଼ତା ଏ଼ୱାସି ନ଼ମେରି ଆ଼ହାମାନେସି ଇଞ୍ଜିଁ ୱେଚେସି, ଏଚେ଼ତା ଏ଼ୱାସି ଏମିନିତା଼ଣା ମାଚେସି, ଏ଼ ଟା଼ୟୁତା ରୀ ଦିନା ଡ଼ୟିତେସି ।
तथापि इलियासरः पीडायाः कथं श्रुत्वा यत्र आसीत् तत्रैव दिनद्वयमतिष्ठत्।
ततः परम् स शिष्यानकथयद् वयं पुन र्यिहूदीयप्रदेशं यामः।
8 ୮ ସୀସୁୟାଁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେରି, “ଏ଼ ଗୂରୁ ଜୀହୁଦିୟାଁ ନୀଏଁ ନିଙ୍ଗେ ୱାଲ୍କାତଲେ ୱେ଼ଚାଲି ଅଣ୍ପି ମାଞ୍ଜାତେରି, ଅ଼ଡ଼େ ୱେଣ୍ତେ ନୀନୁ ଏମ୍ବାଆଁ ହାଜିମାଞ୍ଜି?”
ततस्ते प्रत्यवदन्, हे गुरो स्वल्पदिनानि गतानि यिहूदीयास्त्वां पाषाणै र्हन्तुम् उद्यतास्तथापि किं पुनस्तत्र यास्यसि?
9 ୯ ଜୀସୁ ଏଲେଇଚେସି, “ଦିନାତାକି ବା଼ର ଗଂଟା ହିଲେଏ? ଆମ୍ବାଆସି ମାଦେନା ତା଼କିସାରେ ପୁଟିକିଅସି, ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାସି ଦାର୍ତିତି ଉଜେଡ଼ି;
यीशुः प्रत्यवदत्, एकस्मिन् दिने किं द्वादशघटिका न भवन्ति? कोपि दिवा गच्छन् न स्खलति यतः स एतज्जगतो दीप्तिं प्राप्नोति।
किन्तु रात्रौ गच्छन् स्खलति यतो हेतोस्तत्र दीप्ति र्नास्ति।
11 ୧୧ ଈ ବାରେ କାତା ୱେସ୍ତି ଡା଼ୟୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଅ଼ଡ଼େ ଏଲେଇଚେସି, “ମା଼ ତ଼ଣେ ଲାଜର ଇଦା କିହାମାନେସି, ସାମା ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଇଦାଟି ନିକ୍ହାଲି ନା଼ନୁ ହାଜିମାଇଁ ।”
इमां कथां कथयित्वा स तानवदद्, अस्माकं बन्धुः इलियासर् निद्रितोभूद् इदानीं तं निद्रातो जागरयितुं गच्छामि।
यीशु र्मृतौ कथामिमां कथितवान् किन्तु विश्रामार्थं निद्रायां कथितवान् इति ज्ञात्वा शिष्या अकथयन्,
13 ୧୩ ଜୀସୁ ଲାଜର ହା଼ହାମାନାକି ଏ଼ କାତା ଏଲେଇଚେସି, ସାମା ଏ଼ୱାଣି ଇଦା କିହାମାନି କାତା ୱେସ୍ତାତେସି ଇଞ୍ଜିଁ ଅଣ୍ପିମାଚେରି ।
हे गुरो स यदि निद्राति तर्हि भद्रमेव।
तदा यीशुः स्पष्टं तान् व्याहरत्, इलियासर् अम्रियत;
15 ୧୫ ଅ଼ଡ଼େ ନା଼ନୁ ଏମ୍ବାଆଁ ହିଲାଆତେଏଁ, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ମୀ ତାକି ରା଼ହାଁ କିହିମାଇଁ, ଏ଼ନିକିଁ ମୀରୁ ନାମିଦେରି; ସାମା ଜା଼ଦୁ ମା଼ର ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣା ହାନ ।”
किन्तु यूयं यथा प्रतीथ तदर्थमहं तत्र न स्थितवान् इत्यस्माद् युष्मन्निमित्तम् आह्लादितोहं, तथापि तस्य समीपे याम।
16 ୧୬ ଏମ୍ବାଟିଏ ତ଼ମା, ଆମ୍ବାଆରାଇଁ ଦିଦୁମ ଇଞ୍ଜିଁ ଇନେରି, ଏ଼ୱାସି ତାମି ତ଼ଣେ ସୀସୁୟାଁଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଜା଼ଦୁ, ମା଼ର ଜିକେଏ ହାଜାନା ଏ଼ୱାଣିତଲେ ହା଼ନ ।”
तदा थोमा यं दिदुमं वदन्ति स सङ्गिनः शिष्यान् अवदद् वयमपि गत्वा तेन सार्द्धं म्रियामहै।
यीशुस्तत्रोपस्थाय इलियासरः श्मशाने स्थापनात् चत्वारि दिनानि गतानीति वार्त्तां श्रुतवान्।
वैथनीया यिरूशालमः समीपस्था क्रोशैकमात्रान्तरिता;
19 ୧୯ ଅ଼ଡ଼େ ଜୀହୁଦିୟାଁ ବିତ୍ରାଟି ହା଼ରେକା ମାର୍ତା ଇଞ୍ଜାଁ ମରିୟମଇଁ ତାମି ତାୟିତି ଦୁକୁ ଡୂକ୍ହାଲି ଏମ୍ବାଆଁ ୱା଼ହାମାଚେରି ।
तस्माद् बहवो यिहूदीया मर्थां मरियमञ्च भ्यातृशोकापन्नां सान्त्वयितुं तयोः समीपम् आगच्छन्।
20 ୨୦ ଜୀସୁ ୱା଼ହିମାନେସି ଇଞ୍ଜିଁ ଏଚେ଼ତା ମାର୍ତା ୱେଚେ, ଏଚେ଼ତା ମାର୍ତା ଏ଼ୱାଣାଇଁ ବେଟାଆୟାଲି ହାଚେ, ସାମା ମରିୟମ ଇଜ କୁଗାନା ଡ଼ୟିତେ ।
मर्था यीशोरागमनवार्तां श्रुत्वैव तं साक्षाद् अकरोत् किन्तु मरियम् गेह उपविश्य स्थिता।
तदा मर्था यीशुमवादत्, हे प्रभो यदि भवान् अत्रास्थास्यत् तर्हि मम भ्राता नामरिष्यत्।
22 ୨୨ ସାମା ନୀନୁ ମାହାପୂରୁଇଁ ଏ଼ନାଆଁ ରୀହ୍ଦି, ମାହାପୂରୁ ନିଙ୍ଗେ ଏ଼ଦାଆଁ ହିୟାନେସି, ଏ଼ଦାଆଁ ନୀଏଁ ଜିକେଏ ପୁଞ୍ଜାମାଇଁ ।”
किन्त्विदानीमपि यद् ईश्वरे प्रार्थयिष्यते ईश्वरस्तद् दास्यतीति जानेऽहं।
यीशुरवादीत् तव भ्राता समुत्थास्यति।
24 ୨୪ “ମାର୍ତା ଜୀସୁଇଁ ଏଲେଇଚେ, ଏ଼ୱାସି ଡା଼ୟୁ ୱେଣ୍ତେ ନିଙ୍ଗିନି ଦିନାତା ନିଙ୍ଗିନେସି, ଈଦାଆଁ ନା଼ନୁ ପୁଞ୍ଜାମାଇଁ ।”
मर्था व्याहरत् शेषदिवसे स उत्थानसमये प्रोत्थास्यतीति जानेऽहं।
25 ୨୫ ଜୀସୁ ଏ଼ଦାନି ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ନୁ ୱେଣ୍ତେ ନିଙ୍ଗିନାତେଏଁ ଅ଼ଡ଼େ ଜୀୱୁତେଏଁ; ଆମ୍ବାଆସି ନାଙ୍ଗେ ନାମାନେସି, ଏ଼ୱାସି ହା଼ତି ଜିକେଏ ନୀଡିନେସି,
तदा यीशुः कथितवान् अहमेव उत्थापयिता जीवयिता च यः कश्चन मयि विश्वसिति स मृत्वापि जीविष्यति;
यः कश्चन च जीवन् मयि विश्वसिति स कदापि न मरिष्यति, अस्यां कथायां किं विश्वसिषि? (aiōn g165)
27 ୨୭ ମାର୍ତା ଏଲେଇଚେ, “ଏ଼ ପ୍ରବୁ ଆମ୍ବାଆସି ଦାର୍ତିତା ୱା଼ନାୟି ମାଚେ, ନୀନୁ ଏ଼ କ୍ରୀସ୍ତ ମାହାପୂରୁ ମୀର୍ଏଣାତି, ଈ କାତା ନାମିମାଇଁ ।”
सावदत् प्रभो यस्यावतरणापेक्षास्ति भवान् सएवाभिषिक्त्त ईश्वरपुत्र इति विश्वसिमि।
28 ୨୮ ଈ କାତା ୱେସାନା ମାର୍ତା ହାଜାନା ତାମି ତାଙ୍ଗି ମରିୟମଇଁ ଏଟ୍କା ହା଼ଟାନା ଏଲେଇଚେ, “ଗୂରୁ ୱା଼ତେସିଏ ନିଙ୍ଗେ ପାରିମାଞ୍ଜାନେସି ।”
इति कथां कथयित्वा सा गत्वा स्वां भगिनीं मरियमं गुप्तमाहूय व्याहरत् गुरुरुपतिष्ठति त्वामाहूयति च।
कथामिमां श्रुत्वा सा तूर्णम् उत्थाय तस्य समीपम् अगच्छत्।
30 ୩୦ ଏଚିବେ଼ଲା ଜୀସୁ ନା଼ୟୁଁ ବିତ୍ରା ୱା଼ହାହିଲାଆତେସି, ସାମା ମାର୍ତା ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏମିନି ଟା଼ୟୁତା ବେଟାଆ଼ହାମାଚେ, ଏଚେ଼ପାତେକା ଏ଼ ଟା଼ୟୁତେଏ ମାଚେସି ।
यीशु र्ग्राममध्यं न प्रविश्य यत्र मर्था तं साक्षाद् अकरोत् तत्र स्थितवान्।
31 ୩୧ ଏମିନି ଜୀହୁଦିୟାଁ ଏ଼ଦାନିତଲେ ଏ଼ ଇଲୁତା ଦୁକୁ ଡୂକ୍ହିମାଚେରି, ଏ଼ୱାରି ମରିୟମ ଦାପେ ନିଙ୍ଗାନା ପାଙ୍ଗାତା ହାଚାଣି ମେସାନା, ଏ଼ଦି ମାହ୍ଣି ମାଣ୍ତାତା ଡ଼ୀହାଲି ହାଜିମାନେ, ଈ କାତା ଅଣ୍ପାନା ଏ଼ଦାନି ଜେ଼ଚ ଜେ଼ଚ ହାଚେରି ।
ये यिहूदीया मरियमा साकं गृहे तिष्ठन्तस्ताम् असान्त्वयन ते तां क्षिप्रम् उत्थाय गच्छन्तिं विलोक्य व्याहरन्, स श्मशाने रोदितुं याति, इत्युक्त्वा ते तस्याः पश्चाद् अगच्छन्।
32 ୩୨ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଏମିନି ଟା଼ୟୁତା ମାଚେସି, ମରିୟମ ଏ଼ ଟା଼ୟୁତା ହାଜାନା ଏ଼ୱାଣାଇଁ ମେସାନା ଏ଼ୱାଣି କଡାୟାଁ ଡ଼଼ଇ ରିହାନା ଏଲେଇଚେ, “ପ୍ରବୁ ନୀନୁ ଇମ୍ବାଆଁ ମାଚିହିଁମା ନା଼ ତାୟି ହା଼ଆତେସିମା ।”
यत्र यीशुरतिष्ठत् तत्र मरियम् उपस्थाय तं दृष्ट्वा तस्य चरणयोः पतित्वा व्याहरत् हे प्रभो यदि भवान् अत्रास्थास्यत् तर्हि मम भ्राता नामरिष्यत्।
33 ୩୩ ଜୀସୁ ମରିୟମ ଅ଼ଡ଼େ ତାନିତଲେ ୱା଼ହାମାନି ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁ ଡ଼ୀହିମାନାଣି ମେସାନା ଜୀୱୁତା ହା଼ରେକା ଦୁକୁ ଆ଼ହାନା ୱେଚେସି,
यीशुस्तां तस्याः सङ्गिनो यिहूदीयांश्च रुदतो विलोक्य शोकार्त्तः सन् दीर्घं निश्वस्य कथितवान् तं कुत्रास्थापयत?
ते व्याहरन्, हे प्रभो भवान् आगत्य पश्यतु।
यीशुना क्रन्दितं।
अतएव यिहूदीया अवदन्, पश्यतायं तस्मिन् किदृग् अप्रियत।
37 ୩୭ ସାମା ଏ଼ୱାରି ବିତ୍ରାଟି ଏଚରଜା଼ଣା ଏଲେଇଚେରି, “ଈ ମାଣ୍ସି ଏ଼ କା଼ଣାଇଁ ମେସ୍ପି କିହାମାଚେସି, ଏ଼ୱାସି ଈୱାଣାଇଁ ହା଼କିଟି ଗେଲ୍ପାଲି ଆ଼ଡିତେସିମା?”
तेषां केचिद् अवदन् योन्धाय चक्षुषी दत्तवान् स किम् अस्य मृत्युं निवारयितुं नाशक्नोत्?
38 ୩୮ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଦୁକୁ ଆ଼ହାନା ମାହ୍ଣି ମାଣ୍ତା ଡାଗେ ୱା଼ତେସି; ଏ଼ଦି ର଼ ପା଼ୱୁ ମାଚେ, ଇଞ୍ଜାଁ ପା଼ୱୁ ଦୁୱେରିତା ର଼ କାଜା ୱାଲି ମାଚେ ।
ततो यीशुः पुनरन्तर्दीर्घं निश्वस्य श्मशानान्तिकम् अगच्छत्। तत् श्मशानम् एकं गह्वरं तन्मुखे पाषाण एक आसीत्।
39 ୩୯ ଜୀସୁ ଏଲେଇଚେସି, “ଈ ୱାଲି ଗୁଚି କିଦୁ ।” ହା଼ତାଣି ତାଙ୍ଗି ମାର୍ତା ଏଲେଇଚେ, “ପ୍ରବୁ, ଏ଼ୱାସି ଗାନ୍ଦା ଆ଼ହାହାଚେସିଏ, ଇଚିହିଁ ହା଼ହାନା ସା଼ରି ଦିନା ଆ଼ତେସିଏ ।”
तदा यीशुरवदद् एनं पाषाणम् अपसारयत, ततः प्रमीतस्य भगिनी मर्थावदत् प्रभो, अधुना तत्र दुर्गन्धो जातः, यतोद्य चत्वारि दिनानि श्मशाने स तिष्ठति।
40 ୪୦ ଜୀସୁ ଏ଼ଦାନି ଏଲେଇଚେସି, “ନୀନୁ ନାମିଦି, ଆ଼ତିହିଁ ମାହାପୂରୁତି ଗାୱୁରମି ମେହ୍ଦି, ଈ କାତା ନା଼ନୁ ନିଙ୍ଗେ ୱେସାମାଞ୍ଜାଆତେଏଁ?”
तदा यीशुरवादीत्, यदि विश्वसिषि तर्हीश्वरस्य महिमप्रकाशं द्रक्ष्यसि कथामिमां किं तुभ्यं नाकथयं?
41 ୪୧ ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାରି ୱାଲି ଗୁଚି କିତେରି । ଅ଼ଡ଼େ ଜୀସୁ ଲାକୱାକି ସିନିକିହାନା ଏଲେଇଚେସି, “ଆ଼ବା ନା଼ ପ୍ରା଼ତାନା ୱେଚି ଇଞ୍ଜିଁ ନା଼ନୁ ନିଙ୍ଗେ ଜହରା କିହିମାଞ୍ଜାଇଁ ।
तदा मृतस्य श्मशानात् पाषाणोऽपसारिते यीशुरूर्द्व्वं पश्यन् अकथयत्, हे पित र्मम नेवेसनम् अशृणोः कारणादस्मात् त्वां धन्यं वदामि।
42 ୪୨ ନୀନୁ କା଼ଲେଏ ନା଼ ପ୍ରା଼ତାନା ୱେଞ୍ଜିମାଞ୍ଜି, ଈ କାତା ନା଼ନୁ ପୁଞ୍ଜାମାଇଁ; ସାମା ଏମିନି ଲ଼କୁ ସା଼ରିସୁଟୁ ନିଚାମାନେରି, ନୀନୁ ନାଙ୍ଗେ ପାଣ୍ତାମାଞ୍ଜାଦି ଇଞ୍ଜିଁ ଏ଼ୱାରି ଏ଼ନିକିଁ ନାମିନେରି, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଏ଼ୱାରି ତାକି ନା଼ନୁ ଏଲେଇଚେଏଁ ।”
त्वं सततं शृणोषि तदप्यहं जानामि, किन्तु त्वं मां यत् प्रैरयस्तद् यथास्मिन् स्थाने स्थिता लोका विश्वसन्ति तदर्थम् इदं वाक्यं वदामि।
इमां कथां कथयित्वा स प्रोच्चैराह्वयत्, हे इलियासर् बहिरागच्छ।
44 ୪୪ ଦେବୁଣିଏ ଲାଜର ପାଙ୍ଗାତା ହ଼ଚାୱା଼ତେସି; ତାନି କେସ୍କା କଡାଣା ମାହ୍ଣି ମାଣ୍ତାତି ହିମ୍ବରିକା ତଲେ ରୂପି ଆ଼ହାମାଚୁ, ଇଞ୍ଜାଁ ତାନି ମୂମ୍ବୁତା ଇଚାୟି ପାସ୍କି ପିଡ଼୍ଗିୱି ଆ଼ହାମାଚେ । ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ହିମ୍ବରିକା ହୁକ୍ଦୁ ଏ଼ୱାସି ତା଼କାପେସି ।”
ततः स प्रमीतः श्मशानवस्त्रै र्बद्धहस्तपादो गात्रमार्जनवाससा बद्धमुखश्च बहिरागच्छत्। यीशुरुदितवान् बन्धनानि मोचयित्वा त्यजतैनं।
45 ୪୫ ହା଼ରେକା ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁ, ଇଚିହିଁ ଆମ୍ବାଆରି ମରିୟମ ତା଼ଣା ୱା଼ହାମାଚେରି ଅ଼ଡ଼େ ଜୀସୁତି କାମା ମେସାମାଚେରି, ଏ଼ୱାରି ଏ଼ୱାଣାଇଁ ନାମିତେରି ।
मरियमः समीपम् आगता ये यिहूदीयलोकास्तदा यीशोरेतत् कर्म्मापश्यन् तेषां बहवो व्यश्वसन्,
46 ୪୬ ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାରି ବିତ୍ରାଟି ଆମ୍ବା ଆମ୍ବାଆରି ପାରୁସିୟାଁ ତା଼ଣା ହାଜାନା ଜୀସୁ ଏ଼ନା ଏ଼ନାଆଁ କିହାମାଚେସି ଏ଼ ବାରେ ଏ଼ୱାରାଇଁ ୱେସ୍ତେରି ।
किन्तु केचिदन्ये फिरूशिनां समीपं गत्वा यीशोरेतस्य कर्म्मणो वार्त्ताम् अवदन्।
47 ୪୭ ଈ କାତା ୱେଞ୍ଜାନା ପାରୁସିୟାଁ ଅ଼ଡ଼େ କାଜା ପୂଜେରାଙ୍ଗା କାଜା ବେ଼ରଣିମାଣ୍ତାତା ଏଲେଇଚେରି, “ମା଼ର ଏ଼ନି କିନାୟି ଈ ମାଣ୍ସି ହା଼ରେକା କାବାଆ଼ନି କାମାୟାଁ କିହିମାନେସି ।
ततः परं प्रधानयाजकाः फिरूशिनाश्च सभां कृत्वा व्याहरन् वयं किं कुर्म्मः? एष मानवो बहून्याश्चर्य्यकर्म्माणि करोति।
48 ୪୮ ମା଼ର ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେକିହିଁ ପିସ୍ତିହିଁ ବାରେ ଲ଼କୁ ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣା ନାମିନେରି, ଅ଼ଡ଼େ ରମିୟ ଲ଼କୁ ୱା଼ହାନା ଈ ଟା଼ୟୁ କୂଡ଼ା ବାରେତି ନା଼ସା କିନେରି ।”
यदीदृशं कर्म्म कर्त्तुं न वारयामस्तर्हि सर्व्वे लोकास्तस्मिन् विश्वसिष्यन्ति रोमिलोकाश्चागत्यास्माकम् अनया राजधान्या सार्द्धं राज्यम् आछेत्स्यन्ति।
49 ୪୯ ସାମା ଏ଼ୱାରି ବିତ୍ରାଟି ର଼ କାଜା ପୂଜେରା, ଇଚିହିଁ କୟାପା ଏ଼ ବାର୍ସାତି କାଜା ପୂଜେରା ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ମୀରୁ ଏ଼ନାଆଁ ପୁଞ୍ଜାହିଲଅତେରି?
तदा तेषां कियफानामा यस्तस्मिन् वत्सरे महायाजकपदे न्ययुज्यत स प्रत्यवदद् यूयं किमपि न जानीथ;
50 ୫୦ ବାରେ କୂଡ଼ାତାରି ନା଼ସା ଆ଼ନି କିହାଁ ବାରେ ଲ଼କୁ ତାକି ରଅସି ହା଼ନାୟି ମିଙ୍ଗେ ତାକି ନେହେଁ, ଈଦାଆଁ ମୀରୁ ଅଣ୍ପି ହିଲଅତେରି ।”
समग्रदेशस्य विनाशतोपि सर्व्वलोकार्थम् एकस्य जनस्य मरणम् अस्माकं मङ्गलहेतुकम् एतस्य विवेचनामपि न कुरुथ।
51 ୫୧ ଏ଼ୱାସି ତାନିତା଼ଣାଟି ଏଲେଇଞ୍ଜା ହିଲାଆତେସି, ସାମା ଏ଼ୱାସି ଏ଼ ବାର୍ସାତି କାଜା ପୂଜେରା ମାଚାକି ଈ ଡା଼ୟୁ ଆ଼ନି କାତା ତାନି ଗୂତିଟି ହ଼ଚାମାଚେ, ଜୀସୁ ଏ଼ କୂଡ଼ାତି ଲ଼କୁ ତାକି,
एतां कथां स निजबुद्ध्या व्याहरद् इति न,
52 ୫୨ ଅ଼ଡ଼େ ୱାର୍ଇ ଏ଼ କୂଡ଼ା ତାକି ଆ଼ଏ, ସାମା ମାହାପୂରୁତି ଇତାଲା ଆତାଲା ଆ଼ହାମାନି ମୀର୍କାଣି ଜିକେଏ କୂଡ଼ି କିହାନା ରଣ୍ତିଏ କିହାଲିତାକି ହା଼ହାଲି ହାଜିମାନେସି, ଈଦାଆଁତାକି ଈ କାତା ୱେ଼କ୍ହେସି ।
किन्तु यीशूस्तद्देशीयानां कारणात् प्राणान् त्यक्ष्यति, दिशि दिशि विकीर्णान् ईश्वरस्य सन्तानान् संगृह्यैकजातिं करिष्यति च, तस्मिन् वत्सरे कियफा महायाजकत्वपदे नियुक्तः सन् इदं भविष्यद्वाक्यं कथितवान्।
तद्दिनमारभ्य ते कथं तं हन्तुं शक्नुवन्तीति मन्त्रणां कर्त्तुं प्रारेभिरे।
54 ୫୪ ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଜୀସୁ ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁ ବିତ୍ରା ପାଙ୍ଗାୱେ଼ଙ୍ଗେ ରେ଼ଆତେସି, ସାମା ଏ଼ୱାସି ଏ଼ ଟା଼ୟୁଟି ହ଼ଚା ହାଜାନା ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ୟୁ ଦାରି ମାନି ଏପ୍ରିୟମ ଦ଼ରୁଗାଟି ର଼ ଗା଼ଡ଼ାତା ହାଚେସି, ଅ଼ଡ଼େ ସୀସୁୟାଁ ତଲେ ଏମ୍ବାଆଁ ଡ଼ୟିତେସି ।
अतएव यिहूदीयानां मध्ये यीशुः सप्रकाशं गमनागमने अकृत्वा तस्माद् गत्वा प्रान्तरस्य समीपस्थायिप्रदेशस्येफ्रायिम् नाम्नि नगरे शिष्यैः साकं कालं यापयितुं प्रारेभे।
55 ୫୫ ଏଚିବେ଼ଲା ଜୀହୁଦି ଲ଼କୁତି ପିସ୍ପିଆ଼ନି ପାର୍ବୁ ଡାଗେ ମାଚେ, ଅ଼ଡ଼େ ନା଼ସ୍କାଟି ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ଜାହାରାଇଁ ଅଟ୍ହା କଡାଲି ପିସ୍ପିଆ଼ନି ପାର୍ବୁ ନ଼କେଏ ଜିରୁସାଲମତା ହାଚେରି ।
अनन्तरं यिहूदीयानां निस्तारोत्सवे निकटवर्त्तिनि सति तदुत्सवात् पूर्व्वं स्वान् शुचीन् कर्त्तुं बहवो जना ग्रामेभ्यो यिरूशालम् नगरम् आगच्छन्,
56 ୫୬ ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାରି ଜୀସୁଇଁ ପାରି ପାରିହିଁ ମାହାପୂରୁ ଇଲୁତା ନିଚାମାଚାଟି ତା଼ମ୍ବୁ ତା଼ମ୍ବୁ ଏଲେଇଣ୍ମ୍ବି ଆ଼ତେରି, “ମୀରୁ ଏ଼ନାଆଁ ଅଣ୍ପିମାଞ୍ଜେରି? ଏ଼ୱାସି କି ପାର୍ବୁତା ୱା଼ଅସି?”
यीशोरन्वेषणं कृत्वा मन्दिरे दण्डायमानाः सन्तः परस्परं व्याहरन्, युष्माकं कीदृशो बोधो जायते? स किम् उत्सवेऽस्मिन् अत्रागमिष्यति?
57 ୫୭ କାଜା ପୂଜେରାଙ୍ଗା ଅ଼ଡ଼େ ପାରୁସିୟାଁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଆସାଲି ତାକି, ଏ଼ୱାସି ଏମ୍ବିୟା ମାନେସି, ଈ କାତା ଆମ୍ବାଆସି ପୁଞ୍ଜାମାନେସି, ଏ଼ କାତା ୱେସାଲି ତାକି ହୁକୁମି ହୀହାମାଚେରି ।
स च कुत्रास्ति यद्येतत् कश्चिद् वेत्ति तर्हि दर्शयतु प्रधानयाजकाः फिरूशिनश्च तं धर्त्तुं पूर्व्वम् इमाम् आज्ञां प्राचारयन्।
