କାମା 28
ଆମ୍ଭେମାନେ ରକ୍ଷା ପାଇଲା ପରେ ସେହି ଦ୍ୱୀପ ମେଲିତୀ ବୋଲି ଜାଣିଲୁ।
2 ୨ ଏମ୍ବାଆଁ ବାସାଆ଼ହାମାନି ପାଙ୍ଗାତି ଲ଼କୁ ମାଙ୍ଗେ ତ଼ଣେସିଙ୍ଗା ଲେହେଁ କାର୍ମା ଆୟାତେରି, ଇଚିହିଁ ପିୟୁ ଇଞ୍ଜାଁ ପେନି ଆ଼ହିମାଚାକି ଏ଼ୱାରି ମାଙ୍ଗେ ହିଚୁ ଡାସାନା କେର୍ଞ୍ଜାଲି ହିୟାତେରି ।
ଆଉ, ବର୍ବରମାନେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଅସାଧାରଣ ଦୟା ଦେଖାଇଲେ, କାରଣ ବୃଷ୍ଟି ଓ ଶୀତ ହେଉଥିବାରୁ ସେମାନେ ଅଗ୍ନି ଜାଳି ଆମ୍ଭ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅଭ୍ୟର୍ଥନା କଲେ।
3 ୩ ସାମା ପା଼ୱୁଲ ର଼ ପେ଼ଣ୍ତା ୱେସ୍କା ହିଚୁତା କୁମ୍ବାଲିଏ, ଉସମି ତାକି ର଼ ରା଼ଚୁ ହ଼ଚାନା ପା଼ୱୁଲ କେୟୁତା କାଚାହାଁ ଆଟା ଡ଼ୟିତେ ।
କିନ୍ତୁ ପାଉଲ ବିଡ଼ାଏ କାଠ ଗୋଟାଇ ନିଆଁ ଉପରେ ପକାନ୍ତେ, ତାତି ହେତୁ ଗୋଟାଏ କାଳସର୍ପ ବାହାରି ତାହାଙ୍କ ହାତରେ କାମୁଡ଼ି ଲାଗିରହିଲା।
4 ୪ ଏମ୍ବାଆଁ ବାସା ଆ଼ହାମାଚି ପାଙ୍ଗାତି ଲ଼କୁ ପା଼ୱୁଲ କେୟୁତା ଏ଼ ରା଼ଚୁ ଲେ଼ଜା ମାନାଣି ମେସାନା ତା଼ମ୍ବୁ ତା଼ମ୍ବୁ ୱେସ୍ପି ଆ଼ତେରି, “ଈ ମାଣ୍ସି ସାତେଏ ଲ଼କୁଣି ପା଼ୟିନାସି, ସାମ୍ଦୁରିଟି ଗେଲ୍ହାଲିଏ ଜିକେଏ ଦାର୍ମୁ ନୀଡାଲି ହୀହି ହିଲେଏ ।”
ବର୍ବରମାନେ ତାହାଙ୍କ ହାତରେ ସେହି ଜନ୍ତୁଟା ଝୁଲିଥିବାର ଦେଖି ପରସ୍ପର କହିବାକୁ ଲାଗିଲେ, ଏ ଲୋକଟା ନିଶ୍ଚୟ ଖୁଣୀ, ସମୁଦ୍ରରୁ ରକ୍ଷା ପାଇଲେ ସୁଦ୍ଧା ଧର୍ମ ଏହାକୁ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଦେଲେ ନାହିଁ।
କିନ୍ତୁ ପାଉଲ ଜନ୍ତୁଟାକୁ ଝାଡ଼ି ନିଆଁରେ ପକାଇଦେଲେ, ଆଉ ତାଙ୍କର କିଛି କ୍ଷତି ହେଲା ନାହିଁ।
6 ୬ ଏ଼ୱାଣି ଆଙ୍ଗା ପଙ୍ଗା ହାନେ ଆ଼ଆତିଁ ଦେବୁଣିଏ ହା଼ନେସି ଇଞ୍ଜିଁ କା଼ଚିମାଚେରି; ସାମା ହା଼ରେକା ବେ଼ଲା ଆ଼ତି ଡା଼ୟୁ ଏ଼ୱାଣାକି ଏ଼ନି ନସ୍ତ ଆ଼ଆତାଣି ମେସାନା ଏ଼ୱାରି ତାମି ହିୟାଁ ୱେଟ୍ହାନା ଏଲେଇଚେରି, “ଈୱାସି ର଼ ମାହାପୂରୁ ।”
ସେ ଯେ ଫୁଲିଯିବେ କିମ୍ବା ହଠାତ୍ ମରି ପଡ଼ିଯିବେ, ଏହା ସେମାନେ ଅପେକ୍ଷା କରୁଥିଲେ; ମାତ୍ର ଅନେକ ବେଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅପେକ୍ଷାରେ ରହିଲା ପରେ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି କୌଣସି ଅନିଷ୍ଟ ନ ଘଟିବାର ଦେଖି ସେମାନେ ନିଜ ନିଜ ମନ ବଳାଇ କହିଲେ, ଏ ଜଣେ ଦେବତା।
7 ୭ ଏ଼ ଟା଼ୟୁ ଡାଗେ ପୁବ୍ଲିୟ ଦ଼ରୁଗାଟି ଏ଼ ଟା଼ୟୁତି କାଜାଣି ଇଲୁ ଅ଼ଡ଼େ ବୂମି ମାଚେ; ଏ଼ୱାସି ମାଙ୍ଗେ ହା଼ଟା ଅ଼ହାନା ତୀନିଦିନା ପାତେକା କାର୍ମା ଆ଼ହାନା ରା଼ହାଁଟି ସେ଼ବା କିୟାତେସି ।
ସେହି ସ୍ଥାନ ନିକଟରେ ପୁବ୍ଲିୟ ନାମକ ସେହି ଦ୍ୱୀପର ପ୍ରଧାନ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଗୃହ ଓ ଭୂମି ଥିଲା; ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରି ତିନି ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସାଦରେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଆତିଥ୍ୟସତ୍କାର କଲେ।
8 ୮ ଏଚିବେ଼ଲାତା ପୁବ୍ଲିୟ ତାମି ଆ଼ବା ନ଼ମେରି ଇଞ୍ଜାଁ ନେତେରି ବାଣ୍ତି ତାକି ପା଼ସ୍ପନିତା ଡୂରାମାଚେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ପା଼ୱୁଲ ତାନି ବାକ୍ରାତା ହାଜାନା ପ୍ରା଼ତାନା କିହାନା ତାନି ଲାକ କେୟୁ ଇଟାନା ନେହିଁ କିତେସି ।
ସେହି ସମୟରେ ପୁବ୍ଲିୟଙ୍କର ପିତା ଜ୍ୱର ଓ ଆମାଶୟ ରୋଗରେ ପୀଡ଼ିତ ହୋଇ ଶଯ୍ୟାଶାୟୀ ଥିଲେ, ଆଉ ପାଉଲ ଭିତରକୁ ତାହାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯାଇ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲେ ଓ ତାହାଙ୍କ ଉପରେ ହାତ ଥୋଇ ତାହାଙ୍କୁ ସୁସ୍ଥ କଲେ।
ଏହି ଘଟଣା ପରେ ସେହି ଦ୍ୱୀପରେ ଥିବା ଅବଶିଷ୍ଟ ପୀଡ଼ିତମାନେ ମଧ୍ୟ ଆସି ସୁସ୍ଥ ହେଲେ;
10 ୧୦ ଏ଼ୱାରି ମାଙ୍ଗେ ଜିକେଏ ହା଼ରେକା ମା଼ନି ତଲେ ଜୀୱୁ ନୟାଁତେରି, ଅ଼ଡ଼େ ମା଼ମ୍ବୁ ହାଜିମାଚାଟି ମା଼ ଲ଼ଡ଼ାମାନାଣି ହୀହାନା ପାଣ୍ତାତେରି ।
ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ସମ୍ମାନ ଦ୍ୱାରା ସମାଦର କଲେ, ପୁଣି, ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପ୍ରସ୍ଥାନ କରିବା ସମୟରେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପ୍ରୟୋଜନୀୟ ପଦାର୍ଥସବୁ ଯୋଗାଇଦେଲେ।
11 ୧୧ ତୀନି ଲେ଼ଞ୍ଜୁ ଜେ଼ଚ ମା଼ମ୍ବୁ ର଼ ଆଲେକ୍ଜାଣ୍ତ୍ରିୟାତି ଏ଼ୟୁ ଜା଼ଜାତା ହ଼ଚାନା ହାଚମି, ଏ଼ୟୁ ଜା଼ଜା ପେନିବେ଼ଲା ହାଲ୍ୱେ ଏ଼ ଟା଼ୟୁତା ଡ଼ୟାମାଚେ, ଏ଼ଦାନି ଦ଼ରୁ “ଜା଼ଣ୍ୱା ପେ଼ଣ୍କା,” ଇଞ୍ଜିମାଚେରି ।
ତିନି ମାସ ପରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଗୋଟିଏ ଆଲେକ୍ଜାଣ୍ଡ୍ରୀୟ ଜାହାଜରେ ଚଢ଼ି ଯାତ୍ରା କଲୁ, ସେହି ଜାହାଜ ଏହି ଦ୍ୱୀପରେ ଶୀତକାଳ କଟାଇଥିଲା, ତାହାର ଚିହ୍ନ ମିଥୁନ।
ସୁରାକୂସାରେ ପହଞ୍ଚି ଆମ୍ଭେମାନେ ସେଠାରେ ତିନି ଦିନ ରହିଲୁ,
13 ୧୩ ଅ଼ଡ଼େ ଏମ୍ବାଟି ଏ଼ୟୁ ଜା଼ଜା ତଲେ ହାଜାନା ରେଗିୟା ଗା଼ଡ଼ାତା ଏତମି, ତାନି ଅ଼ର ଦିନା ଟିଃନି ୱାକିଟି ଗା଼ଲି ୱେ଼ଚାଲିଏ ଅ଼ଡ଼େ ରୀ ଦିନା ଡା଼ୟୁ ପୁତେଅଲି ଗା଼ଡ଼ାତା ଏତମି;
ପୁଣି, ସେ ସ୍ଥାନରୁ ବୁଲି ରେଗୀୟ ବନ୍ଦରରେ ପହଞ୍ଚିଲୁ ଦିନକ ପରେ ଦକ୍ଷିଣା ପବନ ବହିବାରୁ ଦ୍ୱିତୀୟ ଦିନରେ ପୁତେଅଲି ସହରକୁ ଆସିଲୁ;
14 ୧୪ ଏମ୍ବାଆଁ ମା଼ମ୍ବୁ ଏଚେକା କ୍ରୀସ୍ତାନା ତାୟିୟାଁ ଅ଼ଡ଼େ ତାଙ୍ଗିସ୍କାଣି ବେଟାଆ଼ତମି, ଏ଼ୱାରିତଲେ ର଼ ୱା଼ରା ଡ଼ୟାଲି ମାଙ୍ଗେ ବାତିମା଼ଲାତେରି; ଇଲାଆ଼ହିଁ ମା଼ମ୍ବୁ ର଼ମ୍ତା ଏଗାତମି ।
ସେ ସ୍ଥାନରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଭାଇମାନଙ୍କୁ ଭେଟିଲୁ, ଆଉ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ସାତ ଦିନ ରହିବା ପାଇଁ ସେମାନେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କଲେ; ଏହି ପ୍ରକାରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ରୋମରେ ପହଞ୍ଚିଲୁ।
15 ୧୫ ର଼ମ୍ତା ମାନି ତାୟିୟାଁ ଅ଼ଡ଼େ ତାଙ୍ଗିସ୍କା ମା଼ କାବ୍ରୁ ପୁଞ୍ଜାନା ଏମ୍ବାଟିଏ ଅପିୟତି ହା଼ଟା ଇଞ୍ଜାଁ ତୀନିଗଟା ବା଼ଡ଼ା ଇଲ୍କା ପାତେକା ମାଙ୍ଗେ ମେସାଲି ୱା଼ତେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ପା଼ୱୁଲ ଏ଼ୱାରାଇଁ ମେସାନା ମାହାପୂରୁଇଁ ଜହରା କିହାନା ବା଼ର୍ସୁ ବେଟାଆ଼ତେସି ।
ଭାଇମାନେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ସମ୍ବାଦ ପାଇ ସେହି ସ୍ଥାନରୁ ଆପ୍ପୀୟଙ୍କ ହାଟ ଓ ତିନି ସରେଇଘର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଭେଟିବା ପାଇଁ ଆସିଲେ, ପୁଣି, ପାଉଲ ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଧନ୍ୟବାଦ କରି ସାହସ ପାଇଲେ।
ଆଉ ଆମ୍ଭେମାନେ ରୋମରେ ପ୍ରବେଶ କରନ୍ତେ, ପାଉଲଙ୍କୁ ନିଜ ପ୍ରହରୀ ସୈନ୍ୟ ସହିତ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ବାସ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଅନୁମତି ଦିଆଗଲା।
17 ୧୭ ତୀନିଦିନା ଡା଼ୟୁ ପା଼ୱୁଲ ଜୀହୁଦିୟାଁତି କାଜାରାଇଁ ହା଼ଟାନା କୂଡ଼ି କିତେସି, ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାରି ରୁଣ୍ତା ଆୟାଲିଏ, ପା଼ୱୁଲ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଏ଼ ଇସ୍ରାୟେଲ ତାୟିୟାଁତେରି ନା଼ନୁ ମା଼ ଲ଼କୁ କ଼ପାଟି କି ମା଼ ଆକୁ ଆ଼ବାୟାଁତି ପା଼ଣାପା଼ଟୁ କ଼ପାଟି ଏ଼ନାଆଁ କିହା ହିଲାଆତି ଜିକେଏ ଜିରୁସାଲମତା ଦସ୍ପି ଆ଼ହାନା ର଼ମ୍ ଦେ଼ସାତି ଲ଼କୁତା଼ଣା ହେର୍ପି ଆ଼ହାମାଇଁ ।
ତିନି ଦିନ ପରେ ସେ ଯିହୁଦୀମାନଙ୍କ ପ୍ରଧାନ ପ୍ରଧାନ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଡାକି ଏକତ୍ର କଲେ, ଆଉ ସେମାନେ ଏକତ୍ର ହୁଅନ୍ତେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, ହେ ଭାଇମାନେ, ଯଦ୍ୟପି ମୁଁ ସ୍ୱଜାତି ବିରୁଦ୍ଧରେ କିମ୍ବା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପିତୃ-ପୁରୁଷଙ୍କ ରୀତିନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ କିଛି କରି ନ ଥିଲି, ତଥାପି ଯିରୂଶାଲମ ସହରରୁ ବନ୍ଦୀରୂପେ ରୋମୀୟମାନଙ୍କ ହସ୍ତରେ ସମର୍ପିତ ହେଲି।
18 ୧୮ ଏ଼ୱାରି ନାଙ୍ଗେ ନୀହାଁୟି କିହାନା ନା଼ ତା଼ଣାଟି ହା଼ନି ଡଣ୍ତ ପା଼ଣ୍ନି ଏ଼ନି ଦ଼ହ ବେଟାଆ଼ଆଲିଏ ନାଙ୍ଗେ ପିସାଲି ଅଣ୍ପାମାଚେରି;
ସେମାନେ ମୋହର ବିଚାର କରି ମୋʼଠାରେ ପ୍ରାଣଦଣ୍ଡର କୌଣସି କାରଣ ନ ଥିବାରୁ ମୋତେ ମୁକ୍ତି ଦେବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରୁଥିଲେ;
19 ୧୯ ସାମା ଜୀହୁଦିଙ୍ଗା ଏ଼ଦାଣି କ଼ପାଟି ୱେସାଲିଏ ନା଼ନୁ କାୟିସର ନ଼କିତା ନୀହାଁୟି କିୟାଦୁ ଇଞ୍ଜିଁ ବାତିମା଼ଲିତେଏଁ; ଏଲେଆ଼ତି ଜିକେଏ ନାଙ୍ଗେ ମା଼ ଲ଼କୁ କ଼ପାଟି ଏ଼ନି କାତା ୱେସାଲି ହିଲାଆତେ, ଏ଼ଦି ଆ଼ଏ ।
କିନ୍ତୁ ଯିହୁଦୀମାନେ ସେଥିର ବିରୁଦ୍ଧରେ କହିବାରୁ ମୁଁ କାଇସରଙ୍କ ଛାମୁରେ ବିଚାରିତ ହେବା ନିମନ୍ତେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଲି; ମୋହର ଯେ ସ୍ୱଜାତି ବିରୁଦ୍ଧରେ ଅଭିଯୋଗ କରିବାର କିଛି ଥିଲା, ତାହା ନୁହେଁ।
20 ୨୦ ଏ଼ଦାଆଁତାକି ନା଼ନୁ ମିଙ୍ଗେ ନା଼ ତଲେ ବେଟାଆ଼ହାନା ଜ଼ଲ୍କି ଆ଼ହାଲି ବାତିମା଼ଲାତେଏଁ, ଏ଼ନାଆଁତାକି ଇଚିହିଁ ଆମ୍ବାଆରି ଲାକ ଇସ୍ରାୟେଲ ଲ଼କୁ ବା଼ର୍ସୁ କିହାମାନେରି, ଏ଼ୱାରି ତାକି ନା଼ନୁ ନୀଞ୍ଜୁ ଈ ହିକ୍ଣିୟାଁ ତଲେ ଦସ୍ପି ଆ଼ହାମାଇଁ ।”
ଅତଏବ ଏହି କାରଣରୁ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ମୋ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ ଓ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କଲି, କାରଣ ଇସ୍ରାଏଲର ଭରସା ଯୋଗୁଁ ମୁଁ ଏହି ଜଞ୍ଜିରରେ ବନ୍ଧାଯାଇଅଛି।
21 ୨୧ ଏ଼ୱାରି ଏଲେଇଚେରି, “ମା଼ମ୍ବୁ ଜୀହୁଦା ଦେ଼ସାଟି ନୀ କ଼ପାଟି ଏ଼ନି ଆ଼କୁ ବେଟାଆ଼ହା ହିଲଅମି, ଅ଼ଡ଼େ ନୀ କାବ୍ରୁ ଆସାନା କି ନୀ କ଼ପାଟି ଦ଼ହ ଦସାନା ୱେସାଲି ମା଼ ତାୟିୟାଁ ବିତ୍ରାଟି ଆମ୍ବାଆରି ଇମ୍ବାଆଁ ୱା଼ହାହିଲଅରି ।
ସେଥିରେ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ଆପଣଙ୍କ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଯିହୂଦିୟା ପ୍ରଦେଶରୁ ଆମ୍ଭେମାନେ କୌଣସି ପତ୍ର ପାଇ ନାହୁଁ, କି ଭାଇମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି ଏଠାକୁ ଆସି ଆପଣଙ୍କ ବିଷୟରେ କୌଣସି ମନ୍ଦ ସମ୍ବାଦ ଦେଇ ନାହାନ୍ତି ବା କହି ନାହାନ୍ତି।
22 ୨୨ ସାମା ନୀ ଅଣ୍ପୁ ଏ଼ନାୟି ଏ଼ଦାଆଁ ମା଼ମ୍ବୁ ନୀ ତା଼ଣାଟି ୱେଞ୍ଜାଲି ମ଼ନ କିହିମାନମି, ଇଚିହିଁ ବାରେୱାକିତି ଲ଼କୁ ଈ ଗଚି କ଼ପାଟି କାତା ୱେସିମାନେରି ଇଞ୍ଜିଁ ମା଼ମ୍ବୁ ପୁଞ୍ଜିମାନମି ।”
କିନ୍ତୁ ଆପଣଙ୍କ ଭାବ କଅଣ, ତାହା ଆମ୍ଭେମାନେ ଆପଣଙ୍କଠାରୁ ଶୁଣିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରୁଅଛୁ; କାରଣ ଏହି ଦଳ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆମ୍ଭେ ଜାଣୁ ଯେ, ସର୍ବତ୍ର ତାହା ବିରୁଦ୍ଧରେ କଥା କୁହାଯାଉଅଛି।
23 ୨୩ ଏଚେଟିଏ ଏ଼ୱାରି ର଼ ଦିନା ତୀରି କିହାନା ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ପା଼ୱୁଲ ମାଚି ଇଲୁତା ୱା଼ତେରି, ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାସି ଲା଼ଇଟିଏ ଲା଼ଆଁ ପାତେକା ଏ଼ୱାରି ନ଼କିତା ମାହାପୂରୁତି ରା଼ଜିତି କାତାତାକି ସା଼କି ହୀତେସି, ଅ଼ଡ଼େ ମ଼ସାତି ମେ଼ରା ଇଞ୍ଜାଁ ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନାରି କାତା ଆସାନା ଏ଼ୱାସି ଜୀସୁଇଁ ନାମି କିୱି କିୟାଲି ଅଣ୍ପିତେସି ।
ଏଥିରେ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ଗୋଟିଏ ଦିନ ନିରୂପଣ କରି ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ତାହାଙ୍କ ବସାକୁ ଆସିଲେ, ଆଉ ସେ ସକାଳୁ ସନ୍ଧ୍ୟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଦେଲେ, ପୁଣି, ମୋଶାଙ୍କ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଓ ଭାବବାଦୀଙ୍କ ଶାସ୍ତ୍ର ନେଇ ଯୀଶୁଙ୍କ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସେମାନଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସ ଜନ୍ମାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ।
ସେଥିରେ କେହି କେହି କୁହାଯାଇଥିବା ବିଷୟରେ ବିଶ୍ୱାସ କଲେ, କିନ୍ତୁ କେହି କେହି ବିଶ୍ୱାସ କଲେ ନାହିଁ।
25 ୨୫ ଏ଼ କାତାତାକି ଏ଼ୱାରି ତାମି ବିତ୍ରା ରଣ୍ତିଏ କାତା ଆ଼ଆଲିଏ ହେଲ ଅ଼ତେରି; ଏ଼଼ୱାରି ହାନି ନ଼କେଏ ପା଼ୱୁଲ ର଼ କାତା ୱେସ୍ତେସି, “ସୁଦୁଜୀୱୁ ମୀ ଆକୁ ଆ଼ବାୟାଁଣି ମାହାପୂରୁ ଅଣ୍ପୁତି ବ଼ଲୁ ୱେହ୍ନି ଜିସାୟ ତା଼ଣାଟି ୱେସାମାଚେସି ।”
ପୁଣି, ସେମାନେ ନିଜ ନିଜ ମଧ୍ୟରେ ଏକମତ ନ ହେବାରୁ ବିଦାୟ ନେଲେ; ସେମାନଙ୍କ ଯିବା ପୂର୍ବେ ପାଉଲ ଏହି ଗୋଟିଏ କଥା କହିଲେ, ଆପଣମାନଙ୍କ ପିତୃପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ ଭାବବାଦୀ ଯିଶାଇୟଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଯଥାର୍ଥ ରୂପେ କହିଥିଲେ,
26 ୨୬ ଏ଼ୱାସି ଏଲେଇଞ୍ଜି ମାନେସି, “ଈ ଲ଼କୁତା଼ଣା ହାଜାନା ୱେହ୍ମୁ, ମୀରୁ ୱେଞ୍ଜିୱେଞ୍ଜି ୱେଞ୍ଜେରି, ସାମା ଏ଼ନାଆଁ ତେଲ୍ହଅ ତେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ମୀରୁ ମେସି ମେସି ମେହ୍ଦେରି, ସାମା ଏ଼ନାଆଁ ପୁଞ୍ଜାଲି ଆ଼ଡଅତେରି,
“ଏହି ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ କୁହ, ‘ତୁମ୍ଭେମାନେ ଶୁଣୁ ଶୁଣୁ ଶୁଣିବ, କିନ୍ତୁ କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ବୁଝିବ ନାହିଁ, ପୁଣି, ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଦେଖିବ, କିନ୍ତୁ କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ଜ୍ଞାତ ହେବ ନାହିଁ;
27 ୨୭ ଇଚିହିଁ ଈ ଲ଼କୁ ହିୟାଁତା ଊଣା ବୁଦିଗାଟାରି, ଏ଼ୱାରି ଜାହା ଜାହାରା କୀର୍କା କାଣ୍କା ମୁଚା କଡାମାନେରି, ଏଲେଆ଼ହାଁ ହିଲାଆତିହିଁମା, ଏ଼ୱାରି କାଣ୍କା ଦେଚାନା ମେସାଲି ଆ଼ଡିତେରିମା, ଅ଼ଡ଼େ କୀର୍କା ତଲେ ୱେଞ୍ଜାଲି ଆ଼ଡିତେରିମା । ଏ଼ୱାରି ହିୟାଁତା ତେଲ୍ହାଲି ଆ଼ଡିନି ବା଼ଡ଼୍ୟୁ ଡ଼ୟିତେମା; ଏ଼ୱାରି ମାହାପୂରୁ ୱାକି ୱେଣ୍ଡା ୱା଼ତେରିମା, ଅ଼ଡ଼େ ନା଼ନୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ନେହିଁ କିତେଏଁମା ।”
କାରଣ ଏହି ଲୋକଙ୍କର ହୃଦୟ ଜଡ଼ ହେଲା, ସେମାନେ କାନରେ କଷ୍ଟରେ ଶୁଣିଲେ ଓ ନିଜ ନିଜ ଆଖି ବୁଜିଲେ, ଯେପରି ସେମାନେ ଆଖିରେ ଦେଖିବେ ନାହିଁ ଓ କାନରେ ଶୁଣିବେ ନାହିଁ, ଆଉ ହୃଦୟରେ ବୁଝିବେ ନାହିଁ, ପୁଣି, ଫେରି ଆସିବେ ନାହିଁ, ଆଉ ଆମ୍ଭେ ସେମାନଙ୍କୁ ସୁସ୍ଥ କରିବୁ ନାହିଁ।’”
28 ୨୮ ଡା଼ୟୁ ପା଼ୱୁଲ ଏଲେଇଚେସି, “ଏ଼ଦାଆଁତାକି ମାହାପୂରୁତି ଈ ଗେଲ୍ପିନାଣି ଏଟ୍କା କୂଡ଼ାତି ଲ଼କୁତା଼ଣା ପାଣ୍ତ୍ୱି ଆ଼ହାମାନେ, ଈଦାଆଁ ମୀରୁ ପୁଞ୍ଜୁ; ଏ଼ୱାରି ଜିକେଏ ୱେନେରି ।”
ଅତଏବ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଏହି ପରିତ୍ରାଣ ଅଣଯିହୁଦୀମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯେ ପ୍ରେରିତ ହୋଇଅଛି, ଆପଣମାନେ ଏହା ଜ୍ଞାତ ହୁଅନ୍ତୁ; ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରବଣ କରିବେ।
[ଆଉ ସେ ଏହିସବୁ କଥା କହନ୍ତେ ଯିହୁଦୀମାନେ ନିଜ ନିଜ ମଧ୍ୟରେ ବାଦାନୁବାଦ କରୁ କରୁ ପ୍ରସ୍ଥାନ କଲେ।]
30 ୩୦ ପା଼ୱୁଲ ରୀ ବାର୍ସା ପାତେକା ତାନି ବା଼ଡ଼ା ଇଲୁତା ଡ଼ୟିତେସି, ଅ଼ଡ଼େ ଏଚେକା ଲ଼କୁ ଏ଼ୱାଣି ତା଼ଣା ୱା଼ହିମାଚେରି, ବାରେତି ଇଜ ହା଼ଟା ଅ଼ହିମାଚେସି ।
ସେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଦୁଇ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆପଣା ଭଡ଼ାଘରେ ରହିଲେ,
31 ୩୧ ଇଞ୍ଜାଁ ସା଼ସାତଲେ ନୀରାସା ଆ଼ଆନା ମାହାପୂରୁ ରା଼ଜିତି କାତା ୱେସିମାଚେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ପ୍ରବୁ ଜୀସୁ କ୍ରୀସ୍ତତି କାତା ଜା଼ପ୍ହି ମାଚେସି ।
ପୁଣି, ଯେତେ ଲୋକ ତାହାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସୁଥିଲେ, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସେ ଗ୍ରହଣ କରି ପୂର୍ଣ୍ଣ ସାହସରେ ଓ ନିର୍ବିଘ୍ନରେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟର କଥା ପ୍ରଚାର କରୁଥିଲେ ଏବଂ ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ବିଷୟସବୁ ଶିକ୍ଷା ଦେଉଥିଲେ।
