گۆرانی گۆرانییەکان 1
| گۆرانی گۆرانییەکانی سلێمان. | 1 |
Das Lied der Lieder, von Salomo.
| با بە ماچەکانی دەمی ماچم بکات، چونکە ئەوینی تۆ لە شەراب خۆشترە. | 2 |
O möcht’ er mich küssen mit seines Mundes Küssen! Denn deine Liebe ist wonniger als Wein!
| بۆنی عەترەکەت خۆشە؛ ناوت عەتری پرژاوە، مایەی سەرسوڕمانی نییە کە پاکیزەکان تۆیان خۆشدەوێ. | 3 |
Köstlich ist der Duft deiner Salben; wie ausgegossenes Salböl ist dein Name: drum haben die Mädchen dich lieb.
| پەلم بگرە و با پێکەوە بڕۆین! با پاشا بمهێنێتە ناو ژوورەکەی خۆی. دەستەخوشکەکان شاد و دڵخۆش دەبین پێت، لە شەراب زیاتر یادی ئەوینی تۆ دەکەینەوە. ئەویندار بەڕاستی تۆیان خۆشدەوێ. | 4 |
Zieh mich dir nach, komm, laß uns eilen! Führe mich, König, in deine Gemächer! »Wir wollen jubeln und deiner uns freuen, wollen preisen deine Liebe mehr als Wein!« Ach, inniglich lieben sie dich.
| ئەی کچانی ئۆرشەلیم، من ئەسمەرێکی جوانم، وەک ڕەشماڵەکانی قێدار، وەک نێوبەندی ڕەشماڵەکانی سلێمان. | 5 |
Gebräunt bin ich, aber doch schön, ihr Töchter Jerusalems, wie die Zelte von Kedar, wie Salomos Teppiche.
| تەماشام مەکەن کە من ئەسمەرم، ئەوە خۆر لێیداوم. کوڕانی دایکم لە من تووڕە بوون، منیان کردە چاودێری ڕەزەمێو، لەبەر ئەوەی ناچار کرام، چاودێری ڕەزەمێوەکەم نەکرد. | 6 |
Seht mich nicht an, daß so gebräunt ich bin, daß die Sonne mich so verbrannt hat! Meiner Mutter Söhne waren böse auf mich, bestellten mich zur Hüterin der Weinberge; meinen eignen Weinberg hab’ ich nicht gehütet.
| ئەی خۆشەویستی گیانم، پێم بڵێ، لەکوێ مێگەلی خۆت دەڵەوەڕێنیت، کاتی نیوەڕۆش پشتیری مەڕەکانت لەکوێیە؟ بۆچی وەک پەچەکراوێک بم، لەلای مێگەلی هاوڕێیەکانت؟ | 7 |
Tu mir kund, du, den meine Seele liebt: wo weidest du, wo lagerst du zur Mittagszeit? Denn warum soll als Verirrte ich erscheinen bei den Herden deiner Genossen? –
| ئەی جوانترینی نێو ئافرەتان، ئەگەر نازانیت بە شوێن پێی مەڕاندا بڕۆ و کارەبزنەکانت بلەوەڕێنە لەلای نشینگەی شوانەکان. | 8 |
»Wenn du das nicht weißt, du schönste unter den Weibern, so geh nur hinaus, den Spuren der Herde nach, und weide deine Zicklein bei den Zelten der Hirten!«
| یارەکەم، بە ئەسپێک لە گالیسکەکانی فیرعەون لێکم چوواندی، | 9 |
»Einem Prachtroß an Pharaos Prunkwagen vergleiche ich dich, meine Freundin:
| گۆنات بە خشڵەوە جوانە، گەردنت بە گەردانەوە. | 10 |
reizend sind deine Wangen im Schmuck der Kettchen, dein Hals in den Perlenschnüren!
| خشڵی زێڕت بۆ دەکەین، لەگەڵ نقێمی زیو. | 11 |
Goldene Kettchen lassen wir dir machen mit Kügelchen von Silber.« –
| هەتا پاشا لە کۆڕی خۆیەتی، ناردینی من بۆنی خۆی بڵاو دەکاتەوە. | 12 |
Solange der König noch in seinem Kreise weilte, gab meine Narde ihren Duft.
| دڵدارەکەم چەپکێک موڕە کە لەنێو مەمکەکانم شەو بەسەردەبات. | 13 |
Mein Geliebter ist mir wie ein Myrrhenbündlein, das am Busen mir ruht;
| دڵدارەکەم هێشووی خەنەیە لەناو ڕەزەمێوەکانی کانی گەدی. | 14 |
ein Cyprusgebinde ist mir mein Geliebter in den Weinbergen von Engedi. –
| ئەی یارەکەم، تۆ چەند جوانیت، چەند جوانیت! چاوەکانت کۆترن. | 15 |
»O schön bist du, meine Freundin, ja, du bist schön! Deine Augen sind Taubenaugen.« –
| ئەی دڵدارەکەم، تۆش چەند قۆزیت، چەند شیرینیت! جێگاکەمان سەوزە. | 16 |
»O schön bist du, mein Geliebter, ja holdselig! Sieh, unser Lager ist frisches Grün;
| کاریتەی خانووەکەمان لە داری ئورزە، تەختەدارەکانی سەروون. | 17 |
unsres Hauses Gebälk sind Zedern, unser Getäfel Zypressen.«
