ڕۆما 7

1 ئەی خوشک و برایان، بۆ ئێوە دەدووێم کە لە تەورات دەزانن، ئایا ئێوە نازانن شەریعەتی تەورات دەسەڵاتی بەسەر مرۆڤدا هەیە هەتا ئەو کاتەی زیندووە؟

Surely, brothers, you know (for I am speaking to those who know what law means) that law governs a person only during his lifetime?

2 بۆ نموونە، ژن بەپێی شەریعەت بە مێردە زیندووەکەیەوە بەستراوەتەوە، بەڵام کە مێردەکە مرد، ئەوا لەو شەریعەتە ئازاد دەبێت کە بە مێردەکەیەوە بەستبوویەوە.

For a married woman who has a husband is bound by law to her husband during his lifetime; but if her husband dies, she is released from the law of her husband.

3 کەواتە تاکو مێردەکە زیندوو بێت، ژنەکە بە داوێنپیس ناودەبردرێت ئەگەر بووە هی پیاوێکی دیکە. بەڵام ئەگەر مێردەکە بمرێت، ئەوسا لە دەسەڵاتی شەریعەت ئازادە و داوێنپیس نییە ئەگەر بووە هی پیاوێکی دیکە.

So then, if during her husband lifetime, she unites herself with another man, she will be counted an adulteress; but if her husband dies, she is free from the Law, so that she is no adulteress, even if she unites herself with another man.

4 ئیتر براکانم، ئێوەش بە لەشی مەسیح سەبارەت بە شەریعەت مردن، تاکو ببنە هی کەسێکی دیکە، ئەو کەسەی لەناو مردووان هەستێنرایەوە، تاکو بۆ خودا بەرهەم بدەین،

So also, my brother, you were made dead to the Law through the body of Christ; that you should be joined to another, even to Him who was raised from the dead that we might bear fruit for God.

5 چونکە کاتێک لەژێر کاریگەری سروشتی دنیایی دەژیاین، ئارەزووەکانی گوناه بەهۆی شەریعەتەوە لە ئەندامەکانی لەشماندا کاری دەکرد، بۆیە ئەو کارانەی دەمانکرد دەبوونە هۆی مردن.

For while we were unspiritual, the sinful passions, aroused by the Law, were ever active in every part of our bodies, leading us to bear fruit unto death.

6 بەڵام ئێستا ئازاد بووین لە شەریعەتی تەورات، مردین سەبارەت بەوەی ئێمەی بەستبووەوە، تاکو بە ڕێگای نوێی ڕۆحی پیرۆز خزمەت بکەین، نەک بە ڕێگای کۆنی شەریعەتی نووسراو.

But now we have been released from the Law, because we are dead to that in which we were held; so that we are now in thraldom in new and spiritual conditions, and not under the old written code.

7 کەواتە چی بڵێین؟ ئایا تەورات خۆی سەرچاوەی گوناهە؟ حاشا! چونکە لە ڕێگەی شەریعەتی تەوراتەوە نەبووایە، گوناهم نەدەناسی. هەروەها واتای تەواوی چاوچنۆکیم نەدەزانی ئەگەر تەورات نەیگوتایە [چاو مەبڕە هیچ شتێک کە هی کەسێکی دیکە بێت.]

What shall we say then? Is the Law sin? Certainly not. On the contrary I should not have become acquainted with sin had it not been for the Law; for except the Law had repeatedly said, "Thou shalt not lust," I should never have known the sin of lust.

8 بەڵام گوناه ئەم ڕاسپاردەیەی قۆستەوە و هەموو چاوچنۆکییەکی لە مندا وروژاند، چونکە گوناه بەبێ شەریعەت مردووە.

But when sin had gained a vantage-ground, by means of the commandment, it stirred up within me all manner of lust; for where there is no law, sin is dead.

9 منیش پێشتر بەبێ شەریعەت دەژیام، بەڵام کاتێک ڕاسپاردە هات، گوناه هاتە ژیان و منیش مردم.

Once I lived apart from the Law, myself; but when the commandment came, sin revived, and I died;

10 بینیم هەمان ئەو ڕاسپاردەیەی مایەی ژیانە، بۆ من مردنە،

and the very commandment which should have meant life, this I found to mean death.

11 چونکە گوناه ڕاسپاردەکەی قۆستەوە و منی خەڵەتاند و بەو منی کوشت.

For sin, when it had gained a vantage-ground through the commandment, beguiled me, and through it slew me.

12 کەواتە تەورات پیرۆزە، ڕاسپاردەش پیرۆز و دادپەروەر و چاکە.

So then the Law is holy, and the commandment is holy and righteous and good.

13 ئایا چاکە بۆ من بووەتە مایەی مردن؟ حاشا! بەڵکو گوناه بەهۆی چاکەوە مردنی لە مندا هێنایە کایەوە، بۆ ئەوەی دەربکەوێت کە گوناه بە ڕاستی گوناهە و تاکو لە ڕێگەی ڕاسپاردەکەوە ئاشکرابێت کە گوناه تەواو خراپە.

Did then that which was good become for me death? Never! but sin did; that it might be manifest as sin, by that the unutterable malignity of sin might become plain through the commandment.

14 ئێمە دەزانین تەورات ڕۆحییە، بەڵام من دنیاییم و وەک کۆیلە فرۆشراوم بە گوناه.

For we know that the Law is spiritual; but as for me, I am a creature of flesh, bought and sold under the dominion of sin.

15 ئیتر نازانم چی دەکەم، چونکە ئەوەی دەمەوێت نایکەم، بەڵکو ئەوە دەکەم کە ڕقم لێیەتی.

For what I perform I know not; what I practise is not what I intend to do, but what I detest, that I habitually do.

16 ئەگەر ئەوە بکەم کە نامەوێت، ئەوسا تەورات پەسەند دەکەم کە باشە.

If then I habitually do what I do not intend to do, I am consenting to the Law, that it is right.

17 ئیتر من نیم کە وا دەکەم، بەڵکو ئەو گوناهەی لە مندا نیشتەجێیە،

And now it is longer I myself who do the deed, but it is sin which has its home in me.

18 چونکە دەزانم هیچ چاکەیەک لە مندا نیشتەجێ نییە، واتە لە سروشتی دنیاییمدا. خواست لەلام ئامادەیە، بەڵام توانای چاکەکردنم نییە،

For I know that in me, that is in my flesh, no good thing has its home; for while to will is present with me, to carry out that which is right is not.

19 چونکە ئەو چاکەیەی دەمەوێت نایکەم، بەڵکو ئەو خراپەی کە نامەوێت ئەوە دەکەم.

For the good that I intend to do, I do not; but the evil which I do not; but the evil which I do not intend to do, that I am ever practising.

20 ئەگەر ئەوەم کرد کە نامەوێت، ئیتر ئەوە من نیم کە دەیکەم، بەڵکو ئەو گوناهەی لە مندا نیشتەجێیە.

But if I do the very thing I do not intend to do, it is no more I who practise it, but sin which has its home in me.

21 کەواتە ئەم یاسایە دەبینم: کاتێک دەمەوێت چاکە بکەم، خراپە لەلام ئامادەیە،

I find, then, this law, that when I intend to do good, evil is ever present with me.

22 چونکە لە ناخمدا بە شەریعەتی خودا دڵشادم،

For in my inmost self I delight in the law of God;

23 بەڵام یاسایەکی دیکە لە ئەندامانی جەستەمدا دەبینم، کە بەربەرەکانێی یاسای هزرم دەکات و دەمکاتە دیلی یاسای گوناه کە لە ئەندامەکانی جەستەمدایە.

but I find a different law in my bodily faculties, waging war with the law of my will, and taking me prisoner to that law of sin which is in my bodily faculties.

24 ئای لە منی مرۆڤی بەدبەخت! کێ فریام دەکەوێت لەدەست ئەم جەستەیەم کە بۆ مردنە؟

Oh, wretched man that I am! Who shall deliver me from this slave of death?

25 سوپاسی خودا دەکەم کە لە ڕێگەی عیسای مەسیحی خاوەن شکۆمانەوە دەربازم دەکات! کەواتە بە بیری خۆم خزمەتی شەریعەتی خودا دەکەم، بەڵام بە سروشتی دنیاییم خزمەتی یاسای گوناه دەکەم.

Oh, thank God! it is through Jesus Christ our Lord. So then I myself in my will am in thraldom to the law of God; yet in my animal nature I am in thraldom to the law of sin.