زەبوورەکان 95

1 وەرن، هەلهەلە بۆ یەزدان لێبدەین، هاواری شادی بکەین بۆ تاشەبەردی ڕزگاریمان.

Allons, glorifions le Seigneur par nos chants, acclamons le Rocher de notre salut!

2 بە ستایشەوە بچینە بەردەمی، بە مۆسیقاوە هاواری شادی بۆ بکەین.

Présentons-nous devant lui avec des actions de grâce, entonnons des hymnes en son honneur!

3 لەبەر ئەوەی یەزدان خودایەکی گەورەیە، پاشایەکی گەورەیە بەسەر هەموو خوداوەندەکانەوە.

Car l’Eternel est un grand Dieu, un grand Roi, au-dessus de toutes les divinités.

4 قووڵاییەکانی زەوی بە دەستە و لووتکەی شاخەکان هی ئەون.

Il tient en ses mains les profonds abîmes de la terre! Les cimes altières des montagnes sont à lui.

5 دەریا هی ئەوە و ئەو دروستی کردووە، بە دەستی خۆی شێوەی وشکانیی پێکهێنا.

A lui la mer: c’est lui qui l’a créée; et la terre ferme est l’œuvre de ses mains.

6 وەرن، کڕنۆشی بۆ ببەین و بیپەرستین، لەبەردەم یەزدانی دروستکەرمان چۆک دابدەین،

Venez! nous voulons nous prosterner, nous incliner, ployer les genoux devant l’Eternel, notre créateur.

7 چونکە ئەو خودامانە و ئێمە گەلی لەوەڕگاکەی ئەوین، مەڕی دەستی ئەوین. ئەگەر ئەمڕۆ گوێتان لە فەرمایشتی یەزدان بێت کە دەفەرموێت:

Oui, il est notre Dieu, et nous sommes le peuple dont il est le pasteur, le troupeau que dirige sa main. Si seulement aujourd’hui encore vous écoutiez sa voix!

8 «دڵی خۆتان ڕەق مەکەن وەک لە مەریبا ڕوویدا، وەک ئەو ڕۆژە لە مەسا لە بیابان،

"N’Endurcissez pas votre cœur comme à Meriba, comme au jour de Massa dans le désert,

9 لەوێ باوباپیرانتان تاقییان کردمەوە، هەرچەندە کردارەکانی منیان بینی، بەڵام هەر تاقییان کردمەوە.

où vos ancêtres m’ont tenté, mis à l’épreuve, quoiqu’ils eussent vu mes œuvres.

10 چل ساڵ لەو نەوەیە تووڕە بووم، فەرمووم:”ئەمانە گەلێکن دڵیان گومڕا بووە و ڕێگای منیان نەناسی.“

Pendant quarante ans j’étais écœuré de cette génération, et je disais: "C’Est un peuple au cœur égaré, qui ne veut pas connaître mes voies."

11 بۆیە لە تووڕەییمدا سوێندم خوارد:”نایەنە ناو حەسانەوەی من.“»

Aussi jurai-je, dans ma colère, qu’ils n’entreraient pas dans ma paisible résidence."