< زەبوورەکان 94 >

ئەی یەزدان، خودای تۆڵە، ئەی خودای تۆڵە، بدرەوشێوە. 1
HERRE du hævnens Gud, du Hævnens Gud, træd frem i Glans;
ئەی دادوەری زەوی، ڕاپەرە، سزای لووتبەرزەکان بدەوە. 2
stå op, du Jordens Dommer, øv Gengæld mod de hovmodige!
ئەی یەزدان، هەتا کەی بەدکاران، هەتا کەی بەدکاران دڵشاد دەبن؟ 3
Hvor længe skal gudløse, HERRE, hvor længe skal gudløse juble?
بەدکاران لووتبەرزی لە قسەکانیانەوە هەڵدەقوڵێت، شانازی بە خۆیانەوە دەکەن. 4
De fører tøjlesløs Tale, hver Udådsmand ter sig som Herre;
ئەی یەزدان، گەلەکەت وردوخاش دەکەن، میراتی تۆ دەچەوسێننەوە. 5
de underkuer, o HERRE, dit Folk og undertrykker din Arvelod;
بێوەژن و نامۆ دەکوژن، هەتیو سەردەبڕن. 6
de myrder Enke og fremmed faderløse slår de ihjel;
دەڵێن: «یەزدان نابینێت، خودای یاقوب ئاگای لێ نییە.» 7
de siger: "HERREN kan ikke se, Jakobs Gud kan intet mærke!"
ئەی دەبەنگەکان لەنێو گەل، وریابن! ئەی گێلەکان، کەی تێدەگەن؟ 8
Forstå dog, I Tåber blandt Folket! Når bliver I kloge, I Dårer?
ئایا ئەوەی گوێی چاندووە، نابیستێت؟ ئایا ئەوەی چاوی دروستکردووە، نابینێت؟ 9
Skulde han, som plantede Øret, ej høre, han, som dannede Øjet, ej se?
ئایا ئەوەی نەتەوەکان تەمبێ دەکات، سەرزەنشت ناکات؟ ئایا ئەوەی فێری مرۆڤ دەکات، زانیاری نییە؟ 10
Skulde Folkenes Tugtemester ej revse, han som lærer Mennesket indsigt?
یەزدان بیرکردنەوەی مرۆڤ دەزانێت، کە پووچە. 11
HERREN kender Menneskets Tanker, thi de er kun Tomhed.
ئەی یەزدان، خۆزگە دەخوازرێ بەو کەسەی تۆ تەمبێی دەکەیت، لە تەوراتی خۆت فێری دەکەیت، 12
Salig den Mand, du tugter, HERRE, og vejleder ved din Lov
لە ڕۆژی سەختدا ئارامی بکەیتەوە، هەتا گۆڕ بۆ بەدکار هەڵبکەنرێت، 13
for at give ham Ro for onde Dage, indtil der graves en Grav til den gudløse;
چونکە یەزدان واز لە گەلی خۆی ناهێنێ، میراتی خۆی ڕەت ناکاتەوە. 14
thi HERREN bortstøder ikke sit Folk og svigter ikke sin Arvelod.
دادوەری بۆ ڕاستودروستی دەگێڕێتەوە، هەموو دڵڕاستەکان شوێنی دەکەون. 15
Den retfærdige kommer igen til sin Ret, en Fremtid har hver oprigtig af Hjertet.
کێ بۆم لە دژی بەدکاران هەڵدەستێتەوە؟ کێ بۆم لە دژی خراپەکاران بوەستێتەوە؟ 16
Hvo står mig bi mod Ugerningsmænd? hvo hjælper mig mod Udådsmænd?
یەزدان هاریکارم بوو، ئەگینا هێندەی نەمابوو گیانم لەنێو بێدەنگی مردووان نیشتەجێ بێت. 17
Var HERREN ikke min Hjælp, snart hviled min Sjæl i det stille.
کاتێک گوتم: «پێم دەخلیسکێت،» ئەی یەزدان، خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت پشتی گرتم. 18
Når jeg tænkte: "Nu vakler min Fod", støtted din Nåde mig, HERRE;
کە خەم لە ناخم زۆر بوو، دڵنەوایی تۆ گیانی منی شاد کرد. 19
da mit Hjerte var fuldt af ængstede Tanker, husvaled din Trøst min Sjæl.
ئایا تەختی گەندەڵی هاوڕێیەتی لەگەڵ تۆ دەبەستێت، ئەوانەی بەگوێرەی زۆرداری خۆیان، شێوەی یاسا دادەڕێژن؟ 20
står du i Pagt med Fordærvelsens Domstol, der skaber Uret i Lovens Navn?
لە دژی گیانی ڕاستودروست کۆدەبنەوە، خوێنێکی بێگەرد تاوانبار دەکەن. 21
Jager de end den ret, færdiges Liv og dømmer uskyldigt Blod,
بەڵام یەزدان بۆم دەبێتە قەڵا، خودا بۆم بووە بە تاشەبەردی پەناگام. 22
HERREN er dog mit Bjærgested, min Gud er min Tilflugtsklippe;
ئەو خراپەیەی دەیکەن بەسەر خۆیانیدا دەداتەوە و لە سزای بەدکاری خۆیان کڕیان دەکات، یەزدانی پەروەردگارمان کڕیان دەکات. 23
han vender deres Uret imod dem selv, udsletter dem for deres Ondskab; dem udsletter HERREN vor Gud.

< زەبوورەکان 94 >