< زەبوورەکان 92 >
زەبوورێک، گۆرانییەک بۆ ڕۆژی شەممە. چاکە ستایشی یەزدان بکرێت، گۆرانی گوتن بۆ ناوت، ئەی هەرەبەرز، | 1 |
(En Salme. En Sang for Sabbatsdagen.) Det er godt at takke HERREN, lovsynge dit navn, du højeste,
بەیانییان خۆشەویستی نەگۆڕت ڕابگەیەنرێت و دڵسۆزیت بە شەوان، | 2 |
ved Gry forkynde din Nåde, om Natten din Trofasthed
بە قیسارەی دە ژێیی، بە ئاوازی ساز. | 3 |
til tistrenget Lyre, til Harpe, til Strengeleg på Citer!
ئەی یەزدان، بە کردارەکانت دڵخۆشت کردووم، هەلهەلە لێدەدەم بۆ کارەکانی دەستت. | 4 |
Thi ved dit Værk har du glædet mig, HERRE, jeg jubler over dine Hænders Gerning.
ئەی یەزدان، کردارەکانت چەندە مەزنە! بیرکردنەوەی تۆ چەندە قووڵە! | 5 |
Hvor store er dine Gerninger, HERRE, dine Tanker såre dybe!
مرۆڤی گێل ئەمە نازانێت، نەزانیش ئەمە تێناگات: | 6 |
Tåben fatter det ikke, Dåren skønner ej sligt.
هەرچەندە خراپەکاران وەک گیا بگەشێنەوە و هەموو بەدکاران چرۆ بکەن، بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن. | 7 |
Spirer de gudløse end som Græsset, blomstrer end alle Udådsmænd, er det kun for at lægges øde for stedse,
بەڵام ئەی یەزدان، تۆ هەمیشە بەرزیت. | 8 |
men du er ophøjet for evigt, HERRE.
ئەی یەزدان، دوژمنانت، بێگومان دوژمنانت دەفەوتێن و هەموو بەدکاران پەرتەوازە دەبن. | 9 |
Thi se, dine Fjender, HERRE, se, dine Fjender går under, alle Udådsmænd spredes!
بەڵام وەک گای کێوی بەهێز بووم، بە ڕۆنی گرانبەها چەور کرام. | 10 |
Du har løftet mit Horn som Vildoksens, kvæget mig med den friskeste Olie;
بە چاوی خۆم بەزینی دوژمنانم دەبینم، گوێم لە بەزینی ئەوانە دەبێت کە بە خراپە دژم هەستاون. | 11 |
det fryder mit Øje at se mine Fjender, mit Øre at høre mine Avindsmænd.
ڕاستودروستان وەک دار خورما گەشە دەکەن، وەک ئورزی لوبنان گەشە دەکەن، | 12 |
De retfærdige grønnes som Palmen, vokser som Libanons Ceder;
لە ماڵی یەزدان ڕواون، لە حەوشەی ماڵەکەی خودامان گەشە دەکەن. | 13 |
plantet i HERRENs Hus grønnes de i vor Guds Forgårde;
بە پیریش هەر بەریان دەبێت، هەمیشە تەڕ و سەوزن، | 14 |
selv grånende bærer de Frugt, er friske og fulde af Saft
بۆ ئەوەی ڕابگەیەنن کە یەزدان ڕاستودروستە، تاشەبەردمە و خراپە لە ئەودا نییە. | 15 |
for at vidne, at HERREN er retvis, min Klippe, hos hvem ingen Uret findes.