زەبوورەکان 92

1 زەبوورێک، گۆرانییەک بۆ ڕۆژی شەممە. چاکە ستایشی یەزدان بکرێت، گۆرانی گوتن بۆ ناوت، ئەی هەرەبەرز،

En Psalme, en Sang paa Sabbatens Dag.

2 بەیانییان خۆشەویستی نەگۆڕت ڕابگەیەنرێت و دڵسۆزیت بە شەوان،

Det er godt at takke Herren og at lovsynge dit Navn, du Højeste!

3 بە قیسارەی دە ژێیی، بە ئاوازی ساز.

at kundgøre din Miskundhed om Morgenen og din Sandhed om Natten

4 ئەی یەزدان، بە کردارەکانت دڵخۆشت کردووم، هەلهەلە لێدەدەم بۆ کارەکانی دەستت.

paa de ti Strenge og paa Psalteren til Harpens Klang.

5 ئەی یەزدان، کردارەکانت چەندە مەزنە! بیرکردنەوەی تۆ چەندە قووڵە!

Thi, Herre! du har glædet mig ved dit Værk; jeg vil synge med Fryd om dine Hænders Gerninger.

6 مرۆڤی گێل ئەمە نازانێت، نەزانیش ئەمە تێناگات:

Herre! hvor store ere dine Gerninger, dine Tanker ere meget dybe.

7 هەرچەندە خراپەکاران وەک گیا بگەشێنەوە و هەموو بەدکاران چرۆ بکەن، بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن.

En ufornuftig Mand kender det ikke, og en Daare forstaar ikke dette.

8 بەڵام ئەی یەزدان، تۆ هەمیشە بەرزیت.

Naar de ugudelige grønnes som en Urt, og alle de, som gøre Uret, blomstre, er det til deres Ødelæggelse stedse og altid.

9 ئەی یەزدان، دوژمنانت، بێگومان دوژمنانت دەفەوتێن و هەموو بەدکاران پەرتەوازە دەبن.

Men du, Herre, er høj evindelig.

10 بەڵام وەک گای کێوی بەهێز بووم، بە ڕۆنی گرانبەها چەور کرام.

Thi se, dine Fjender, Herre! thi se, dine Fjender skulle omkomme, alle de, som gøre Uret, skulle adspredes.

11 بە چاوی خۆم بەزینی دوژمنانم دەبینم، گوێم لە بەزینی ئەوانە دەبێت کە بە خراپە دژم هەستاون.

Men du ophøjede mit Horn som Enhjørningens; jeg er overgydt med frisk Olie.

12 ڕاستودروستان وەک دار خورما گەشە دەکەن، وەک ئورزی لوبنان گەشە دەکەن،

Og mit Øje saa paa mine Fjender, mine Øren hørte paa de onde, som opstode imod mig.

13 لە ماڵی یەزدان ڕواون، لە حەوشەی ماڵەکەی خودامان گەشە دەکەن.

Den retfærdige skal grønnes som et Palmetræ, han skal vokse som et Cedertræ paa Libanon.

14 بە پیریش هەر بەریان دەبێت، هەمیشە تەڕ و سەوزن،

De, som ere plantede i Herrens Hus, de skulle grønnes i vor Guds Forgaarde.

15 بۆ ئەوەی ڕابگەیەنن کە یەزدان ڕاستودروستە، تاشەبەردمە و خراپە لە ئەودا نییە.

De skulle endnu bære Frugt, naar de ere graahærdede, de skulle være saftige og grønne til at forkynde, at Herren er oprigtig, min Klippe, og at der ikke er Uret hos ham.