< زەبوورەکان 87 >

زەبوورێکی کوڕانی قۆرەح. گۆرانییەک. خودا لە کێوی پیرۆز بناغەکانی شارەکەی دانا، 1
Una canción. Un salmo de los descendientes de Coré. El Señor fundó la ciudad en su monte santo.
یەزدان دەروازەکانی سییۆنی لە هەموو ماڵی یاقوب خۆشتر دەوێت. 2
Jerusalén es la ciudad que ama más que a cualquier ciudad de Israel.
ئەی شاری خودا، بە شکۆمەندی باست کراوە: 3
¡Muchas cosas maravillosas te son dichas, ciudad de Dios! (Selah)
«ئەوانەی دەمناسن ناویان دەهێنمەوە یادم، خەڵکی ڕاهەب و بابل لەنێویاندان، لەگەڵ فەلەستیە و سور و خەڵکی کوش، سەبارەت بە ئەوان دەگوترێت:”ئەم کەسە لە سییۆن لەدایک بووە.“» 4
Menciono a Egipto.
دەربارەی سییۆن دەگوترێ: «ئەمە و ئەوەی تێدا لەدایک بووە و خودای هەرەبەرز خۆی دەیچەسپێنێت.» 5
Será dicho de Jerusalén: “Todo el mundo nació allí”, y el Altísimo la hará segura.
یەزدان لە پەڕتووکی گەلاندا تۆماری دەکات: «ئەمە لە سییۆن لەدایک بووە.» 6
Cuando el Señor cuente las naciones, escribirá: “Ellos nacieron allí”. (Selah)
سەماکەران گۆرانی دەڵێن: «هەموو سەرچاوەکانم لە تۆوەیە.» 7
Los cantores y bailarines dirán: “Viviendo aquí me siento en casa”.

< زەبوورەکان 87 >