زەبوورەکان 83

1 گۆرانییەک، زەبوورێکی ئاساف. ئەی خودایە، بێدەنگ مەبە، کپ مەبە، خودایە، هێدی مەبە.

Ein Lied. Ein Psalm Asafs.

2 ئەوەتا دوژمنانت هەرایانە، ناحەزانت لە دژت ڕاپەڕیون.

Elohim, schaue nicht ruhig zu, / Schweige doch nicht und raste nicht, Gott!

3 ڕاوێژ دەکەن لە دژی گەلەکەت، پیلان دەگێڕن لە دژی ئەوانەی تۆ پەنات داون.

Denn sieh, deine Feinde toben, / Und deine Hasser erheben das Haupt.

4 دەڵێن: «با لەناو نەتەوەکان بیانسڕینەوە، لەمەودوا ناوی ئیسرائیل باس نەکرێت.»

Wider dein Volk ersinnen sie listigen Anschlag, / Beraten sich gegen die, die du bewahrst.

5 بە هاوبیری پێکەوە پیلان دەگێڕن، لە دژی تۆ پەیمانیان بەستووە.

"Auf", sagen sie, "laßt uns als Volk sie vernichten, / Daß Israels Name für immer verschwinde!"

6 خێوەتەکانی ئەدۆم و ئیسماعیلییەکان، مۆئاب و هاجەرییەکان،

Denn einmütig haben sie sich beraten, / Wider dich einen Bund geschlossen:

7 جوبەیل و عەمۆن و عەمالێق، فەلەستیە لەگەڵ دانیشتووی سور.

Edoms Zelte, die Ismaeliter, / Moab und die Hagriter,

8 هەروەها ئاشوریش چووەتە پاڵیان، بوونە بازووی بەهێزی نەوەی لوت.

Gebâl und Ammon und Amalek, / Die Philister samt denen zu Tyrus.

9 هەروەک چیت لە میدیان کرد ئاوایان لێ بکە، هەروەک چیت لە سیسرا و یاڤین کرد لە ڕووباری قیشۆن،

Auch Assur hat sich zu ihnen gesellt, / Es leiht seinen Arm den Söhnen Lots. (Sela)

10 کە لە کانی دۆر فەوتان، بوون بە زبڵ بۆ زەوی.

Tu ihnen so wie Midian, / Wie Sisera, wie Jabin am Bache Kison!

11 گەورەکانیان وەک عۆرێڤ و زئێڤ لێ بکە، هەموو میرەکانیان وەک زەڤەح و زەلموناع،

Sie wurden bei Endor vertilgt, / Wurden Dünger auf Ackerland.

12 ئەوانەی گوتیان: «لەوەڕگاکانی خودا دەکەینە موڵکی خۆمان.»

Ihre Edlen mache wie Oreb und Seeb, / wie Sébach und Zalmúnna all ihre Fürsten,

13 ئەی خودای من، بیانکە بە تەپوتۆز، وەک کای دەم بایان لێ بکە.

Weil sie gesprochen: "Wir wollen für uns / Einnehmen die Auen Gottes."

14 وەک چۆن ئاگر دارستان دەسووتێنێت، وەک گڕ چیا دەسووتێنێت،

Mein Gott, mache sie wie Laub, / Wie Stoppeln, die der Wind wegtreibt,

15 ئاوا بە ڕەشەبای خۆت ڕاویان بنێ، بە گەردەلوولی خۆت هوڕیان بکە.

Wie Feuer, das einen Wald verbrennt, / Wie die Flamme, die Berge entzündet!

16 ئەی یەزدان، ڕوویان بە ڕیسوایی داپۆشە، تاکو بەدوای ناوتدا بگەڕێن.

Verfolge sie so mit deinem Sturm, / Und mit deiner Windsbraut schrecke sie!

17 هەتاهەتایە شەرمەزار و پەرێشانن، ڕیسوا دەبن و دەفەوتێن.

Mach ihr Antlitz voll Schmach, / Damit sie nach deinem Namen fragen, o Jahwe!

18 با بزانن کە تۆ، ئەوەی ناوت یەزدانە، لەسەر هەموو زەوی تەنها تۆ هەرەبەرزیت!

Sie sollen zuschanden werden, erschrecken für immer, / Erröten vor Scham und vergehen! Dann laß sie erkennen, daß du, des Name Jahwe heißt, / Allein der Höchste bist auf der ganzen Erde.