< زەبوورەکان 82 >

زەبوورێکی ئاساف. خودا لە کۆڕی خوداوەندەکان ڕاوەستاوە، لەنێو خوداوەندەکان دادوەری دەکات. 1
A psalm of Asaph. God has taken his stand in the divine assembly: in the midst of the gods he holds judgment.
«هەتا کەی بە ناڕەوایی دادوەری دەکەن، لایەنگری بەدکاران دەکەن؟ 2
‘How long will you crookedly judge, and favour the wicked? (Selah)
بەرگری لە لاواز و هەتیوان بکەن، دادی هەژار و کڵۆڵان بدەن. 3
Do right by the weak and the orphan, acquit the innocent poor.
فریای لاواز و نەداران بکەون، لە دەست بەدکاران دەربازیان بکەن. 4
Rescue the weak and the needy, save them from the hand of the wicked.
«نازانن و تێناگەن، لە تاریکیدا دەڕۆن، هەموو بنچینەکانی زەوی دەشڵەژێن. 5
‘They have neither knowledge nor insight, in darkness they walk to and fro, while the earth’s foundations totter.
«من گوتم:”ئێوە’خوداوەندەکان‘ن، هەمووتان کوڕی خودای هەرەبەرزن.“ 6
It was I who appointed you gods, children of the Most High all of you.
بەڵام وەک ئادەمیزاد دەمرن، وەک یەکێک لە میرەکان دەکەون.» 7
Yet like mortals you will surely die, you will fall like any prince.’
خودایە، هەستە! دادوەری زەوی بکە، چونکە هەموو نەتەوەکان میراتی تۆن. 8
Arise, O God, judge the earth, for all nations are yours by inheritance.

< زەبوورەکان 82 >