< زەبوورەکان 82 >

زەبوورێکی ئاساف. خودا لە کۆڕی خوداوەندەکان ڕاوەستاوە، لەنێو خوداوەندەکان دادوەری دەکات. 1
“A psalm of Assaph.” God standeth in the congregation of God, in the midst of judges doth he judge.
«هەتا کەی بە ناڕەوایی دادوەری دەکەن، لایەنگری بەدکاران دەکەن؟ 2
How long will ye judge unjustly, and treat with favor the face of the wicked? (Selah)
بەرگری لە لاواز و هەتیوان بکەن، دادی هەژار و کڵۆڵان بدەن. 3
Judge uprightly the poor and fatherless: do justice to the afflicted and indigent.
فریای لاواز و نەداران بکەون، لە دەست بەدکاران دەربازیان بکەن. 4
Release the poor and needy: deliver them out of the power of the wicked.
«نازانن و تێناگەن، لە تاریکیدا دەڕۆن، هەموو بنچینەکانی زەوی دەشڵەژێن. 5
They know not, nor will they understand; in darkness do they walk on: all the foundations of the earth are moved.
«من گوتم:”ئێوە’خوداوەندەکان‘ن، هەمووتان کوڕی خودای هەرەبەرزن.“ 6
I have indeed said, Ye are gods; and children of the most High are all of you.
بەڵام وەک ئادەمیزاد دەمرن، وەک یەکێک لە میرەکان دەکەون.» 7
But verily like men shall ye die, and like one of the princes shall ye fall.
خودایە، هەستە! دادوەری زەوی بکە، چونکە هەموو نەتەوەکان میراتی تۆن. 8
Arise, O God, judge the earth; for thou wilt possess all the nations.

< زەبوورەکان 82 >