< زەبوورەکان 82 >

زەبوورێکی ئاساف. خودا لە کۆڕی خوداوەندەکان ڕاوەستاوە، لەنێو خوداوەندەکان دادوەری دەکات. 1
(En Salme af Asaf.) Gud står frem i Guders Forsamling midt iblandt Guder holder han Dom
«هەتا کەی بە ناڕەوایی دادوەری دەکەن، لایەنگری بەدکاران دەکەن؟ 2
"Hvor længe vil I dømme uredeligt og holde med de gudløse? (Sela)
بەرگری لە لاواز و هەتیوان بکەن، دادی هەژار و کڵۆڵان بدەن. 3
Skaf de ringe og faderløse Ret, kend de arme og nødstedte fri;
فریای لاواز و نەداران بکەون، لە دەست بەدکاران دەربازیان بکەن. 4
red de ringe og fattige, fri dem ud af de gudløses Hånd!
«نازانن و تێناگەن، لە تاریکیدا دەڕۆن، هەموو بنچینەکانی زەوی دەشڵەژێن. 5
Dog, de kender intet, sanser intet, i Mørke vandrer de om, alle Jordens Grundvolde vakler.
«من گوتم:”ئێوە’خوداوەندەکان‘ن، هەمووتان کوڕی خودای هەرەبەرزن.“ 6
Jeg har sagt, at I er Guder, I er alle den Højestes Sønner;
بەڵام وەک ئادەمیزاد دەمرن، وەک یەکێک لە میرەکان دەکەون.» 7
dog skal I dø som Mennesker, styrte som en af Fyrsterne!"
خودایە، هەستە! دادوەری زەوی بکە، چونکە هەموو نەتەوەکان میراتی تۆن. 8
Rejs dig, o Gud, døm Jorden, thi alle Folkene får du til Arv!

< زەبوورەکان 82 >