< زەبوورەکان 82 >

زەبوورێکی ئاساف. خودا لە کۆڕی خوداوەندەکان ڕاوەستاوە، لەنێو خوداوەندەکان دادوەری دەکات. 1
Gud staar i Guds Menighed; han dømmer midt iblandt Guder.
«هەتا کەی بە ناڕەوایی دادوەری دەکەن، لایەنگری بەدکاران دەکەن؟ 2
Hvor længe ville I dømme Uret og anse de ugudeliges Personer? (Sela)
بەرگری لە لاواز و هەتیوان بکەن، دادی هەژار و کڵۆڵان بدەن. 3
Skaffer den ringe og den faderløse Ret; hjælper den elendige og den arme til Retfærdighed!
فریای لاواز و نەداران بکەون، لە دەست بەدکاران دەربازیان بکەن. 4
Redder den ringe og den fattige; udfrier ham af de ugudeliges Haand!
«نازانن و تێناگەن، لە تاریکیدا دەڕۆن، هەموو بنچینەکانی زەوی دەشڵەژێن. 5
De skønne ikke og forstaa ikke, de vandre i Mørke; alle Jordens Grundpiller ryste.
«من گوتم:”ئێوە’خوداوەندەکان‘ن، هەمووتان کوڕی خودای هەرەبەرزن.“ 6
Jeg har sagt: I ere Guder, og I ere alle den Højestes Sønner.
بەڵام وەک ئادەمیزاد دەمرن، وەک یەکێک لە میرەکان دەکەون.» 7
Men I skulle dø som Mennesker, og som en af Fyrsterne skulle I falde.
خودایە، هەستە! دادوەری زەوی بکە، چونکە هەموو نەتەوەکان میراتی تۆن. 8
Gud! gør dig rede, døm Jorden; thi du skal tage Arv iblandt alle Hedninger.

< زەبوورەکان 82 >