< زەبوورەکان 81 >
بۆ سەرۆکی کۆمەڵی مۆسیقاژەنان، لەسەر ئاوازی گتیت. بۆ ئاساف. هەلهەلە لێدەن بۆ خودا ئەوەی هێزمانە، بە خۆشییەوە هاوار بکەن بۆ خودای یاقوب. | 1 |
(Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.) Jubler for Gud, vor Styrke, råb af fryd for Jakobs Gud,
ئاوازێک بەرز بکەنەوە و دەف بهێنن، سازێکی ناسک لەگەڵ قیسارە. | 2 |
istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;
لە جەژنی سەرەمانگ کەڕەنا لێدەن و لە مانگی تابان، بۆ ڕۆژی جەژنەکانمان، | 3 |
stød i Hornet på Nymånedagen, ved Fuldmåneskin på vor Højtidsdag!
چونکە ئەمە فەرزە لەسەر ئیسرائیل، حوکمی خودای یاقوبە. | 4 |
Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;
لە بنەماڵەی یوسفدا کردی بە یاسا، کە لە خاکی میسر دەریهێنا. گوێمان لە دەنگێک بوو بە زمانێک کە لێی تێنەگەیشتین: | 5 |
han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.
«بارم لەسەر شانەکانی لادا، دەستەکانی لە سەبەتە بەربوون. | 6 |
"Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.
لە تەنگانەدا هاوارت کرد، دەربازم کردیت، لەژێر سێبەری هەورەتریشقە وەڵامم دایتەوە، لە مێرگی مەریبا تاقیم کردیتەوە. | 7 |
I Nøden råbte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. (Sela)
ئەی گەلی من، گوێ بگرە، ئاگادارت دەکەمەوە. ئەی ئیسرائیل، خۆزگە گوێت لە من دەگرت! | 8 |
Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!
لەنێو ئێوەدا خوداوەندێکی بێگانە نابێت، کڕنۆش بۆ خوداوەندێکی بیانی نابەیت. | 9 |
En fremmed Gud må ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!
من یەزدانی پەروەردگاری تۆم، کە لە خاکی میسر دەرمهێنای، دەمت بکەوە و پڕی دەکەم. | 10 |
Jeg, HERREN, jeg er din Gud! som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!
«بەڵام گەلەکەم گوێی لە قسەم نەگرت، ئیسرائیل منی نەویست. | 11 |
Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.
منیش ئەوانم دایە دەست کەللەڕەقییەکەی خۆیان، بە ڕاوێژی خۆیان هەڵسوکەوت بکەن. | 12 |
Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Råd.
«خۆزگە گەلەکەم بە قسەی منیان دەکرد، ئەگەر ئیسرائیل ڕێگای منیان دەگرتەبەر، | 13 |
Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gå mine Veje!
هەر زوو دوژمنەکانم بۆ زەلیل دەکردن، دەستم درێژ دەکردە سەر ناحەزانیان! | 14 |
Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Hånd mod deres Uvenner!
ئەوانەی ڕقیان لە یەزدانە، ملکەچی دەبن، هەتاهەتایە کاتی سزایان دەبێت. | 15 |
Deres Avindsmænd skulde falde og gå til Grunde for evigt;
باشترین گەنمم دەرخوارد دەدایت، لە تاشەبەردەوە تێر هەنگوینم دەکردیت.» | 16 |
jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!"