< زەبوورەکان 81 >

بۆ سەرۆکی کۆمەڵی مۆسیقاژەنان، لەسەر ئاوازی گتیت. بۆ ئاساف. هەلهەلە لێدەن بۆ خودا ئەوەی هێزمانە، بە خۆشییەوە هاوار بکەن بۆ خودای یاقوب. 1
(Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.) Jubler for Gud, vor Styrke, råb af fryd for Jakobs Gud,
ئاوازێک بەرز بکەنەوە و دەف بهێنن، سازێکی ناسک لەگەڵ قیسارە. 2
istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;
لە جەژنی سەرەمانگ کەڕەنا لێدەن و لە مانگی تابان، بۆ ڕۆژی جەژنەکانمان، 3
stød i Hornet på Nymånedagen, ved Fuldmåneskin på vor Højtidsdag!
چونکە ئەمە فەرزە لەسەر ئیسرائیل، حوکمی خودای یاقوبە. 4
Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;
لە بنەماڵەی یوسفدا کردی بە یاسا، کە لە خاکی میسر دەریهێنا. گوێمان لە دەنگێک بوو بە زمانێک کە لێی تێنەگەیشتین: 5
han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.
«بارم لەسەر شانەکانی لادا، دەستەکانی لە سەبەتە بەربوون. 6
"Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.
لە تەنگانەدا هاوارت کرد، دەربازم کردیت، لەژێر سێبەری هەورەتریشقە وەڵامم دایتەوە، لە مێرگی مەریبا تاقیم کردیتەوە. 7
I Nøden råbte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. (Sela)
ئەی گەلی من، گوێ بگرە، ئاگادارت دەکەمەوە. ئەی ئیسرائیل، خۆزگە گوێت لە من دەگرت! 8
Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!
لەنێو ئێوەدا خوداوەندێکی بێگانە نابێت، کڕنۆش بۆ خوداوەندێکی بیانی نابەیت. 9
En fremmed Gud må ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!
من یەزدانی پەروەردگاری تۆم، کە لە خاکی میسر دەرمهێنای، دەمت بکەوە و پڕی دەکەم. 10
Jeg, HERREN, jeg er din Gud! som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!
«بەڵام گەلەکەم گوێی لە قسەم نەگرت، ئیسرائیل منی نەویست. 11
Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.
منیش ئەوانم دایە دەست کەللەڕەقییەکەی خۆیان، بە ڕاوێژی خۆیان هەڵسوکەوت بکەن. 12
Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Råd.
«خۆزگە گەلەکەم بە قسەی منیان دەکرد، ئەگەر ئیسرائیل ڕێگای منیان دەگرتەبەر، 13
Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gå mine Veje!
هەر زوو دوژمنەکانم بۆ زەلیل دەکردن، دەستم درێژ دەکردە سەر ناحەزانیان! 14
Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Hånd mod deres Uvenner!
ئەوانەی ڕقیان لە یەزدانە، ملکەچی دەبن، هەتاهەتایە کاتی سزایان دەبێت. 15
Deres Avindsmænd skulde falde og gå til Grunde for evigt;
باشترین گەنمم دەرخوارد دەدایت، لە تاشەبەردەوە تێر هەنگوینم دەکردیت.» 16
jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!"

< زەبوورەکان 81 >