< زەبوورەکان 78 >

هۆنراوەیەکی ئاساف. ئەی گەلی من، گوێ بدەنە فێرکردنم، گوێ شل بکەن بۆ قسەکانی دەمم. 1
Cantico di Asaf. Ascolta, popolo mio, il mio insegnamento; porgete gli orecchi alle parole della mia bocca!
بە نموونە دەمم دەکەمەوە، مەتەڵی ڕۆژگاری کۆن ڕادەگەیەنم. 2
Io aprirò la mia bocca per proferir parabole, esporrò i misteri de’ tempi antichi.
ئەو شتانەی بیستوومانە و زانیومانە، ئەوەی باوباپیرانمان پێیان گوتووین. 3
Quel che noi abbiamo udito e conosciuto, e che i nostri padri ci hanno raccontato,
ئەو شتانە لە منداڵەکانیان ناشارینەوە، بەڵکو بە نەوەی داهاتوو، ستایشی یەزدان ڕادەگەیەنین، هێزی و کارە سەرسوڕهێنەرەکانی کە کردوویەتی. 4
non lo celeremo ai loro figliuoli; diremo alla generazione avvenire le lodi dell’Eterno, e la sua potenza e le maraviglie ch’egli ha operato.
لەناو بنەماڵەی یاقوب شەریعەتی دامەزراند، لەناو ئیسرائیل تەورات، کە باوباپیرانی ئێمەی ڕاسپارد کە فێری منداڵانی خۆیانی بکەن، 5
Egli stabilì una testimonianza in Giacobbe, e pose una legge in Israele, ch’egli ordinò ai nostri padri di far conoscere ai loro figliuoli,
بۆ ئەوەی نەوەی داهاتوو بیانزانێت، ئەو منداڵانەی لەدایک دەبن، ئەوانیش هەستن و بۆ منداڵانی خۆیانی باس بکەن. 6
perché fossero note alla generazione avvenire, ai figliuoli che nascerebbero, i quali alla loro volta le narrerebbero ai loro figliuoli,
ئینجا هیوایان بە خودا دەبێت، کردارەکانی خودایان لە یاد ناچێ، بەڵکو ڕاسپاردەکانی بەجێدەگەیەنن، 7
ond’essi ponessero in Dio la loro speranza e non dimenticassero le opere di Dio, ma osservassero i suoi comandamenti;
بۆ ئەوەی وەک باوباپیرانیان نەبن، نەوەیەکی یاخی و کەللەڕەق، نەوەیەک جگەرسۆز نەبوو بۆ خودا، ڕۆحیشیان دڵسۆزی ئەو نەبوو. 8
e non fossero come i loro padri, una generazione caparbia e ribelle, una generazione dal cuore incostante, e il cui spirito non fu fedele a Dio.
ئەفرایمییەکان کە چەکیان تیروکەوان بوو، لە ڕۆژی جەنگدا گەڕانەوە. 9
I figliuoli di Efraim, gente di guerra, buoni arcieri, voltaron le spalle il dì della battaglia.
پەیمانی خودایان شکاند، بەپێی فێرکردنی نەجوڵانەوە. 10
Non osservarono il patto di Dio, e ricusarono di camminar secondo la sua legge;
کردارەکانی خودایان لەبیر کرد، ئەو کارە سەرسوڕهێنەرانەی کە پیشانی دابوون. 11
e dimenticarono le sue opere e i prodigi ch’egli avea loro fatto vedere.
لەبەرچاوی باوباپیرانیان پەرجووی کرد، لە خاکی میسر، لە وڵاتی چۆعەن. 12
Egli avea compiuto maraviglie in presenza de’ loro padri, nel paese d’Egitto, nelle campagne di Zoan.
دەریای شەقکرد و پەڕاندنیەوە، وەک بەربەست ئاوی ڕاگرت. 13
Fendé il mare e li fece passare, e fermò le acque come in un mucchio.
بە ڕۆژ بەهۆی هەورەوە ڕێبەری کردن، بە درێژایی شەویش بە ڕووناکی ئاگر. 14
Di giorno li guidò con una nuvola, e tutta la notte con una luce di fuoco.
لە بیابان تاشەبەردی شەقکرد و ئاوی پێدان، ئەوەندە زۆر وەک لە دەریاوە بێت. 15
Schiantò rupi nel deserto, e li abbeverò copiosamente, come da gorghi.
جۆگەی لەناو تاشەبەرد هەڵقوڵاند، وەک ڕووبار ئاوی بەردایەوە. 16
Fece scaturire ruscelli dalla roccia e ne fece scender dell’acque a guisa di fiumi.
بەڵام بەردەوام بوون لە گوناهکردن لە دژی، لە یاخیبوون لە دژی خودای هەرەبەرز لە بیابان. 17
Ma essi continuarono a peccare contro di lui, a ribellarsi contro l’Altissimo, nel deserto;
لە دڵی خۆیاندا خودایان تاقی کردەوە بە داواکردنی ئەو خواردنەی دڵیان پێوەی بوو. 18
e tentarono Dio in cuor loro, chiedendo cibo a lor voglia.
لە دژی خودا دوان و گوتیان: «ئایا خودا دەتوانێت لە چۆڵەوانی مێزێک بڕازێنێتەوە؟ 19
E parlarono contro Dio, dicendo: Potrebbe Dio imbandirci una mensa nel deserto?
ڕاستە، لە تاشەبەردەکەی دا و ئاوی لێ هێنا، جۆگەکان ئاویان لێ ڕژا! بەڵام ئایا دەتوانێت نانیش بدات و گۆشت بۆ گەلەکەی دابین بکات؟» 20
Ecco, egli percosse la roccia e ne colarono acque, ne traboccaron torrenti; potrebb’egli darci anche del pane, e provveder di carne il suo popolo?
کە یەزدان ئەمەی بیست زۆر تووڕە بوو، ئاگری داگیرسا لە دژی یاقوب، هەروەها تووڕەیی هەستا لە ئیسرائیل، 21
Perciò l’Eterno, avendoli uditi, s’adirò fieramente, e un fuoco s’accese contro Giacobbe, e l’ira sua si levò contro Israele,
چونکە بڕوایان بە خودا نەهێنا و پشتیان بە ڕزگاریی ئەو نەبەست. 22
perché non aveano creduto in Dio, né avevano avuto fiducia nella sua salvazione;
جا فەرمانی دا بە هەورەکان لە بەرزایی، دەرگای ئاسمانی کردەوە، 23
eppure egli comandò alle nuvole di sopra, e aprì le porte del cielo,
مەنی بەسەریاندا باراند بۆ خواردن و دانەوێڵەی ئاسمانی پێدان. 24
e fece piover su loro manna da mangiare, e dette loro del frumento del cielo.
مرۆڤ نانی فریشتەکانیان خوارد، ئازووقەی بۆ ناردن هەتا تێربوون. 25
L’uomo mangiò del pane dei potenti; egli mandò loro del cibo a sazietà.
لە ئاسمانەوە بای ڕۆژهەڵاتی هەڵکرد، بە هێزیشی بای باشووری بەرەو پێش برد. 26
Fece levare in cielo il vento orientale, e con la sua potenza addusse il vento di mezzodì;
وەک خۆڵ گۆشتی بەسەریاندا باراند، وەک لمی دەریاکان پەلەوەری باڵدار. 27
fece piover su loro della carne come polvere, degli uccelli alati, numerosi come la rena del mare;
باراندییە ناو ئۆردوگاکەیان، لە دەوروبەری چادرەکانیان. 28
e li fece cadere in mezzo al loro campo, d’intorno alle loro tende.
خواردیان و زۆر تێر بوون، ئەوەی دڵیان پێوەی بوو بۆی هێنان. 29
Così essi mangiarono e furon ben satollati, e Dio mandò loro quel che aveano bramato.
بەڵام بەر لەوەی ئەوەی حەزیان لێی بوو بەجێی بهێڵن، هێشتا خواردنەکەیان لەناو دەم بوو، 30
Non si erano ancora distolti dalle loro brame, avevano ancora il loro cibo in bocca,
تووڕەیی خودا لێیان هەستا، هەرە بەهێزەکانی کوشتن و باشترین گەنجەکانی ئیسرائیلی خست. 31
quando l’ira di Dio si levò contro loro, e ne uccise tra i più fiorenti, e abbatté i giovani d’Israele.
لەگەڵ ئەمەشدا گوناهیان کردەوە، بڕوایان بە کارە سەرسوڕهێنەرەکانی نەکرد. 32
Con tutto ciò peccarono ancora, e non credettero alle sue maraviglie.
بە فووێک ڕۆژگاری لەناوبردن، بە تۆقاندن ساڵانیان. 33
Ond’egli consumò i loro giorni in vanità, e i loro anni in ispaventi.
هەر کاتێک لێیان بکوژێت بەدوای دەکەون، بە پەرۆشەوە دەگەڕێنەوە لای. 34
Quand’ei li uccideva, essi lo ricercavano e tornavano bramosi di ritrovare Iddio;
بەبیریان دێتەوە کە خودا تاشەبەردیانە، خودای هەرەبەرزیشە کە دەیانکڕێتەوە. 35
e si ricordavano che Dio era la loro ròcca, l’Iddio altissimo il loro redentore.
بەڵام بە دەم فێڵ دەکەن، بە زمان درۆی لەگەڵ دەکەن. 36
Essi però lo lusingavano con la loro bocca, e gli mentivano con la loro lingua.
دڵیان لەلای ناچەسپێت، دڵسۆز نین لەگەڵ پەیمانەکەی. 37
Il loro cuore non era diritto verso lui, e non eran fedeli al suo patto.
ئەویش بەزەییداره و لە گوناه خۆشدەبێت و نافەوتێنێت. زۆر جار تووڕەیی خۆی دەگێڕێتەوە، هەموو هەڵچوونی خۆی دەرنابڕێت. 38
Ma egli, che è pietoso, che perdona l’iniquità e non distrugge il peccatore, più volte rattenne la sua ira, e non lasciò divampare tutto il suo cruccio.
بەبیری دێتەوە ئەمانە مرۆڤن، بایەکن هەڵدەکەن و ناگەڕێنەوە. 39
Ei si ricordò ch’essi erano carne, un fiato che passa e non ritorna.
چەند جار لە چۆڵەوانی لێی یاخیبوون، لە بیابان دڵتەنگیان کرد. 40
Quante volte si ribellarono a lui nel deserto, e lo contristarono nella solitudine!
جار لەدوای جار خودایان تاقی کردەوە، خودا پیرۆزەکەی ئیسرائیلیان تووڕە کرد. 41
E tornarono a tentare Iddio e a provocare il Santo d’Israele.
دەستی ئەویان لەبیرچوو، ئەو ڕۆژەی ئەوانی لە دوژمن کڕییەوە. 42
Non si ricordaron più della sua mano, del giorno in cui egli li liberò dal nemico,
ئەو ڕۆژەی لە میسر نیشانەی پیشاندا، لە وڵاتی چۆعەن پەرجووی کرد. 43
quando operò i suoi miracoli in Egitto, e i suoi prodigi nelle campagne di Zoan;
ڕووبار و جۆگەکانیانی گۆڕی بۆ خوێن، بۆ ئەوەی نەخۆنەوە. 44
mutò i loro fiumi in sangue, e i loro rivi in guisa che non potean più bere;
مێشومەگەزی نارد پێوەیان دان، بۆقی نارد بۆگەنیان کردن. 45
mandò contro loro mosche velenose che li divoravano, e rane che li distruggevano;
بەروبوومی ئەوانی دا بە سن، بەری ماندووبوونیان بە کوللە. 46
dette il loro raccolto ai bruchi e la loro fatica alle locuste;
بە تەرزە ڕەزەمێوەکانی کوتان و بە زوقم دار هەنجیرەکانی وشککردن. 47
distrusse le loro vigne con la gragnuola e i loro sicomori coi grossi chicchi d’essa;
گاوگۆتاڵی ئەوانی خستنە بەر تەرزە و ئاژەڵی ماڵی دانە بەر بروسکە. 48
abbandonò il loro bestiame alla grandine e le lor gregge ai fulmini.
گڕی هەڵچوونی خۆی ڕژاندە سەریان، تووڕەیی و تۆڵە و بەڵا، بە فریشتەی لەناوبەر ناردی. 49
Scatenò su loro l’ardore del suo cruccio, ira, indignazione e distretta, una torma di messaggeri di malanni.
ڕێگای بۆ تووڕەیی خۆی خۆشکرد، مردنی لێ نەگێڕانەوە، ژیانیانی تووشی دەرد کرد. 50
Dette libero corso alla sua ira; non preservò dalla morte la loro anima, ma abbandonò la loro vita alla pestilenza.
لە هەموو نۆبەرەکانی میسری دا، یەکەمین بەرهەمی پیاوەتی وڵاتی حام. 51
Percosse tutti i primogeniti d’Egitto, le primizie del vigore nelle tende di Cham;
ئینجا وەک مەڕ گەلەکەی بەپێشدا، وەک ڕان لە چۆڵەوانی ڕابەرایەتی کردن. 52
ma fece partire il suo popolo a guisa di pecore, e lo condusse a traverso il deserto come una mandra.
بە ئاسوودەیی ڕێنمایی کردن، ئیتر بێ ترس بوون، بەڵام دەریا دوژمنەکانی داپۆشین. 53
Lo guidò sicuramente sì che non ebbero da spaventarsi, mentre il mare inghiottiva i loro nemici.
بردنی بۆ سنووری خاکی پیرۆز، ئەو چیایەی بە دەستی ڕاستی بەدەستیهێنا. 54
Li fece arrivare alla sua santa frontiera, alla montagna che la sua destra avea conquistato.
نەتەوەکانی لەبەردەم دەرکردن، میراتی بە گوریس بۆ دابەش کردن، هۆزەکانی ئیسرائیلی لە خێوەتەکانیان نیشتەجێ کرد. 55
Scacciò le nazioni dinanzi a loro, ne assegnò loro a sorte il paese quale eredità, e nelle tende d’esse fece abitare le tribù d’Israele.
بەڵام خودای هەرەبەرزیان تاقی کردەوە و یاخی بوون، یاساکانی ئەویان پەیڕەو نەکرد. 56
E nondimeno tentarono l’Iddio altissimo e si ribellarono e non osservarono le sue testimonianze.
هەڵگەڕانەوە و فێڵبازییان کرد، وەک باپیرانیان لەڕێ لایاندا، وەک کەوانێکی ناڕێک. 57
Si trassero indietro e furono sleali come i loro padri; si rivoltarono come un arco fallace;
بە نزرگەکانیان لەسەر بەرزاییەکان پەستیان کرد، بە بتەکانیان ئیرەیی ئەویان جۆشاند. 58
lo provocarono ad ira coi loro alti luoghi, lo mossero a gelosia con le loro sculture.
خودا ئەمەی بیست، پڕ تووڕەیی بوو، بە تەواوی ئیسرائیلی ڕەتکردەوە. 59
Dio udì questo, e si adirò, prese Israele in grande avversione,
چادری پەرستنی شیلۆی بەجێهێشت، ئەو چادرەی لەناو مرۆڤ هەڵیدابوو. 60
onde abbandonò il tabernacolo di Silo, la tenda ov’era dimorato fra gli uomini;
سندوقی پەیمانی خۆی دایە دەست، هێمای هێز و شکۆی خۆی دایە دەست ناحەزەکانی. 61
e lasciò menare la sua Forza in cattività, e lasciò cader la sua Gloria in man del nemico.
گەلی خۆی خستە بەردەمی شمشێر، لە میراتەکەی تووڕە بوو. 62
Abbandonò il suo popolo alla spada, e s’adirò contro la sua eredità.
گەنجەکانیان ئاگر هەڵیلووشین، کچەکانیان هەلهەلەیان لێ نەدا. 63
Il fuoco consumo i loro giovani, e le loro vergini non ebber canto nuziale.
کاهینەکانیان بە شمشێر کەوتن، بێوەژنەکانیان شیوەنیان نەگێڕا. 64
I loro sacerdoti caddero per la spada, e le loro vedove non fecer lamento.
ئەوسا پەروەردگار هەستا وەک ئەو کەسەی لە خەو بەئاگا دێتەوە، وەک ئەو پاڵەوانەی لە سەرخۆشی بەهۆش دێتەوە. 65
Poi il Signore si risvegliò come uno che dormisse, come un prode che grida eccitato dal vino.
لە دوژمنەکانی دا بۆ دواوە، کردنی بە ڕیسوایی هەمیشەیی. 66
E percosse i suoi nemici alle spalle, e mise loro addosso un eterno vituperio.
خێوەتەکانی یوسفی ڕەتکردەوە، هۆزی ئەفرایمی هەڵنەبژارد، 67
Ma ripudiò la tenda di Giuseppe, e non elesse la tribù di Efraim;
بەڵکو هۆزی یەهودای هەڵبژارد، کێوی سییۆن کە خۆشی دەوێت. 68
ma elesse la tribù di Giuda, il monte di Sion ch’egli amava.
وەک بەرزاییەکان پیرۆزگای خۆی بنیاد نا، وەک زەوی هەتاهەتایە چەسپاندی. 69
Edificò il suo santuario a guisa de’ luoghi eccelsi, come la terra ch’egli ha fondata per sempre.
داودی بە خزمەتکاری خۆی هەڵبژارد و لەناو پشتیری مەڕ دەریهێنا. 70
Elesse Davide, suo servitore, lo prese dagli ovili;
لەدوای مەڕە شیردەرەکانەوە هێنای، بۆ ئەوەی ببێتە شوانی یاقوبی گەلی خۆی، ئیسرائیلی میراتگری خۆی. 71
lo trasse di dietro alle pecore lattanti, per pascere Giacobbe suo popolo, ed Israele sua eredità.
داودیش بە دڵپاکییەوە شوانایەتی کردن، بە دەستێکی کارامە ئاراستەی کردن. 72
Ed egli li pasturò secondo l’integrità del suo cuore, e li guidò con mano assennata.

< زەبوورەکان 78 >