زەبوورەکان 77

1 بۆ گەورەی گۆرانیبێژان. ئاوازی یەدوتون، زەبوورێکی ئاساف. دەنگم بۆ خودا بەرز دەکەمەوە، هاوار دەکەم، دەنگم بۆ خودا بەرز دەکەمەوە بۆ ئەوەی گوێی لێم بێت.

Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.

2 لە ڕۆژی تەنگانەم ڕوو لە پەروەردگار دەکەم، بە درێژایی شەو دەست پان دەکەمەوە، بێ ئەوەی سڕبێت. گیانم نەوازش ڕەت دەکاتەوە.

Jeg raaber højt til Gud, højt til Gud, og han hører mig;

3 بیر لە خودا دەکەمەوە و دەناڵێنم، ورد دەبمەوە و ڕۆحم دەبوورێتەوە.

jeg søger Herren paa Nødens Dag, min Haand er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

4 پێڵووی چاوەکانمت گرت، شپرزە بووم، قسەم پێ نەکرا.

jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Aand vansmægter. (Sela)

5 بیر لە ڕۆژگاری دێرین دەکەمەوە، ساڵانی ڕابردوو.

Du holder mine Øjne vaagne, jeg er urolig og maalløs.

6 شەوانە لە دڵی خۆم بیر لە ئاوازەکانم دەکەمەوە، ورد دەبمەوە و ڕۆحم دەگەڕێت:

Jeg tænker paa fordums Dage, ihukommer længst henrundne Aar;

7 «ئایا هەتاهەتایە پەروەردگار ڕەتمان دەکاتەوە؟ چیتر لێمان ڕازی نابێتەوە؟

jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Aand.

8 ئایا خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەتاهەتایە نەماوە؟ ئایا بەڵێنەکانی بۆ نەوە دوای نەوە دواییان هاتووە؟

Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Naade,

9 ئایا خودا میهرەبانی لەبیر کردووە؟ یان لە تووڕەیی بەزەیی خۆی داخستووە؟»

er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

10 ئینجا دەڵێم: «ئەمە دەردی منە: دەستە ڕاستەی خودای هەرەبەرز گۆڕاوە.»

har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? (Sela)

11 کردارەکانی یەزدان دێنمەوە یادم، بێگومان پەرجووەکانی تۆم لەبیرە کە لە کۆنەوەیە.

Jeg sagde: Det er min Smerte, at den Højestes højre er ikke som før.

12 لە هەموو کارەکانت ورد دەبمەوە و بیر لە کردەوە مەزنەکانت دەکەمەوە.

Jeg kommer HERRENS Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

13 ئەی خودایە، ڕێگات پیرۆزە. چ خودایەک وەک خودا مەزنە؟

Jeg tænker paa al din Gerning og grunder over dine Værker.

14 تۆ ئەو خودایەی کە پەرجووت کردووە و هێزی خۆتت لەنێو خەڵک دەرخستووە.

Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud saa stor som Gud!

15 بە بازووی خۆت گەلی خۆتت کڕییەوە، نەوەی یاقوب و یوسف.

Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

16 ئەی خودایە، کە ئاوەکان تۆیان بینی، کە ئاوەکان تۆیان بینی ترسان، بگرە قووڵاییەکان هەژان.

udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. (Sela)

17 هەورەکان ئاویان ڕشت، هەورەتریشقەکان دەنگیان دایەوە، هەروەها تیرەکانت بریسکانەوە.

Vandene saa dig, Gud, Vandene saa dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

18 گرمەی هەورەتریشقەی تۆ لە گەردەلوول، بروسکەکان دنیایان ڕووناک کردەوە، زەوی لەرزی و هەژا.

Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjalded, dine Pile for hid og did;

19 ڕێگات بە ناو دەریادایە، ڕێچکەکانت بە ناو ئاوە زۆرەکانە، شوێن پێیەکانت نەزانران.

din bragende Torden rulled, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

20 لەسەر دەستی موسا و هارون، وەک مێگەلە مەڕ ڕێنمایی گەلی خۆتت کرد.

din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke. Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Haand.