زەبوورەکان 74

1 هۆنراوەیەکی ئاساف. ئەی خودایە، بۆچی هەتاهەتایە ڕەتت کردینەوە؟ بۆچی تووڕەییت دووکەڵ دەکات بەسەر مەڕی لەوەڕگاکەتدا؟

“A psalm of Asaph.” O God! why hast thou cast us off for ever? Why doth thine anger smoke against the flock of thy pasture?

2 کۆمەڵی خۆت لەبیر بێت، کە لە کۆنەوە بەدەستت هێناوە، هۆزی میراتی خۆتت کڕییەوە، ئەم کێوی سییۆنە کە تێیدا نیشتەجێ بوویت.

Remember the people which thou didst purchase of old; Thine own inheritance, which thou didst redeem; That Mount Zion, where thou once didst dwell!

3 هەنگاو هەڵبڕە بەرەو وێرانگای هەمیشەیی، هەموو ئەو وێرانکارییەی کە دوژمن بە پیرۆزگای کرد.

Hasten thy steps to those utter desolations! Every thing in the sanctuary hath the enemy abused!

4 ناحەزەکانت لە ناوەڕاستی شوێنی چاوپێکەوتنی تۆدا نەڕاندیان، ئاڵاکانیان وەک نیشانە چەقاند.

Thine enemies roar in the place of thine assemblies; Their own symbols have they set up for signs.

5 لەوانە دەچوون کە تەورەکانیان بەرزکردووەتەوە، لەسەر داری دارستانەکان.

They appear like those who raise the axe against a thicket;

6 بە تەور و چەکوش تێکیان شکاند، هەموو نەخشێنراوەکان.

They have broken down the carved work of thy temple with axes and hammers;

7 ئاگریان لە پیرۆزگاکەت بەردا، ئەو شوێنەی کە ناوی تۆی تێدا نیشتەجێیە گڵاویان کرد.

They have cast fire into thy sanctuary; They have profaned, and cast to the ground, the dwelling-place of thy name.

8 لە دڵی خۆیاندا گوتیان: «بە تەواوی بەسەریاندا زاڵ دەبین!» هەموو نزرگەیەکی خودایان لەسەر زەوی سووتاند.

They said in their hearts, “Let us destroy them all together!” They have burned all God's places of assembly in the land.

9 پەرجووەکانمان نابینین و هیچ پێغەمبەرێک نەماوە، کەسیشمان نازانێت تاکو کەیە.

We no longer see our signs; There is no prophet among us, Nor any one that knoweth how long this desolation shall endure.

10 ئەی خودایە، هەتا کەی ناحەزان جنێو بدەن؟ ئایا دوژمن هەتاهەتایە بێزیان لە ناوی تۆ بێتەوە؟

How long, O God! shall the adversary revile? Shall the enemy blaspheme thy name for ever?

11 بۆچی دەستت دەگەڕێنیتەوە؟ دەستی ڕاستت لە باخەڵت دەربهێنە و لەناویان ببە!

Why withdrawest thou thy hand, even thy right hand? Take it from thy bosom, and destroy!

12 بەڵام خودایە، تۆ هەر لە ئەزەلەوە پاشای منی، دروستکەری ڕزگاریت لەناوەڕاستی زەوی.

Yet God was our king of old, Working salvation in the midst of the earth.

13 تۆ بە هێزی خۆت دەریات شەقکرد، سەری ئەژدیهاکانی دەریات لەسەر ئاو پانکردەوە.

Thou didst divide the sea by thy power; Thou didst crush the heads of the sea-monsters in the waters.

14 تۆ سەرەکانی لیڤیاتانت وردوخاش کرد، کردت بە خۆراکی دڕندە بیابانییەکان.

Thou didst break in pieces the head of the crocodile; Thou gavest him for food to the inhabitants of the desert.

15 تۆ کانی و جۆگەکانت تەقاندەوە، تۆ ڕووبارە هەمیشە ڕۆیشتووەکانت وشککرد.

Thou didst cleave forth the fountain and the stream; Thou didst dry up perennial rivers.

16 ڕۆژ هی تۆیە و شەویش هی تۆیە، تۆ ڕووناکی و خۆرت دامەزراند.

Thine is the day, and thine the night; Thou didst prepare the light and the sun.

17 هەموو سنوورەکانی زەوی تۆ دیارت کردوون، تۆ هاوین و زستانت داهێناوە.

Thou didst establish all the boundaries of the earth; Thou didst make summer and winter.

18 ئەی یەزدان، ئەمەت لەبیر بێت، ناحەزان سووکایەتییان پێت کرد، گەلێکی گێل بێزیان لە ناوی تۆ کردەوە.

O remember that the enemy hath reviled Jehovah; That an impious people hath blasphemed thy name!

19 گیانی کۆترەکەت مەکە نێچیری دڕندەکان، هەرگیز ژیانی گەلە چەوسێنراوەکەت لەبیر مەکە.

Give not up the life of thy turtle-dove to the wild beast; Forget not for ever thine afflicted people!

20 پەیمانی خۆت لەبیر بێت، چونکە هەموو شوێنە تاریکەکانی زەوی بوونە لانەی توندوتیژی.

Have regard to thy covenant! For all the dark places of the land are full of the abodes of cruelty.

21 ڕێ مەدە کەسی تێکشکاو بە شەرمەزاری بگەڕێتەوە. با هەژار و کڵۆڵان ستایشی ناوت بکەن.

O let not the afflicted go away ashamed! Let the poor and needy praise thy name!

22 ئەی خودایە، ڕاپەڕە، بەرگری لە مافی خۆت بکە! لەبیرت بێت چۆن گێلەکان بە درێژایی ڕۆژ گاڵتەیان پێت دەکرد.

Arise, O God! maintain thy cause! Remember how the impious revileth thee daily!

23 قسەی دژەکانت لەبیر مەکە، ژاوەژاوی نەیارانت کە بەردەوام لە زیادبوونە.

Forget not the clamor of thine adversaries, —The noise of thine enemies, which continually increaseth!