زەبوورەکان 74
| هۆنراوەیەکی ئاساف. ئەی خودایە، بۆچی هەتاهەتایە ڕەتت کردینەوە؟ بۆچی تووڕەییت دووکەڵ دەکات بەسەر مەڕی لەوەڕگاکەتدا؟ | 1 |
En Maskil af Asaf. Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evigt, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?
| کۆمەڵی خۆت لەبیر بێت، کە لە کۆنەوە بەدەستت هێناوە، هۆزی میراتی خۆتت کڕییەوە، ئەم کێوی سییۆنە کە تێیدا نیشتەجێ بوویت. | 2 |
Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, — du udløste den til din Ejendoms Stamme — Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.
| هەنگاو هەڵبڕە بەرەو وێرانگای هەمیشەیی، هەموو ئەو وێرانکارییەی کە دوژمن بە پیرۆزگای کرد. | 3 |
Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.
| ناحەزەکانت لە ناوەڕاستی شوێنی چاوپێکەوتنی تۆدا نەڕاندیان، ئاڵاکانیان وەک نیشانە چەقاند. | 4 |
Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.
| لەوانە دەچوون کە تەورەکانیان بەرزکردووەتەوە، لەسەر داری دارستانەکان. | 5 |
Det saa ud, som naar man løfter Økser i Skovens Tykning.
| بە تەور و چەکوش تێکیان شکاند، هەموو نەخشێنراوەکان. | 6 |
Og alt det udskaarne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.
| ئاگریان لە پیرۆزگاکەت بەردا، ئەو شوێنەی کە ناوی تۆی تێدا نیشتەجێیە گڵاویان کرد. | 7 |
Paa din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.
| لە دڵی خۆیاندا گوتیان: «بە تەواوی بەسەریاندا زاڵ دەبین!» هەموو نزرگەیەکی خودایان لەسەر زەوی سووتاند. | 8 |
De tænkte: »Til Hobe udrydder vi dem!« De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.
| پەرجووەکانمان نابینین و هیچ پێغەمبەرێک نەماوە، کەسیشمان نازانێت تاکو کەیە. | 9 |
Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.
| ئەی خودایە، هەتا کەی ناحەزان جنێو بدەن؟ ئایا دوژمن هەتاهەتایە بێزیان لە ناوی تۆ بێتەوە؟ | 10 |
Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at haane dit Navn?
| بۆچی دەستت دەگەڕێنیتەوە؟ دەستی ڕاستت لە باخەڵت دەربهێنە و لەناویان ببە! | 11 |
Hvorfor holder du din Haand tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?
| بەڵام خودایە، تۆ هەر لە ئەزەلەوە پاشای منی، دروستکەری ڕزگاریت لەناوەڕاستی زەوی. | 12 |
Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.
| تۆ بە هێزی خۆت دەریات شەقکرد، سەری ئەژدیهاکانی دەریات لەسەر ئاو پانکردەوە. | 13 |
Du kløvede Havet med Vælde, knuste paa Vandet Dragernes Hoved;
| تۆ سەرەکانی لیڤیاتانت وردوخاش کرد، کردت بە خۆراکی دڕندە بیابانییەکان. | 14 |
du søndrede Hovederne paa Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;
| تۆ کانی و جۆگەکانت تەقاندەوە، تۆ ڕووبارە هەمیشە ڕۆیشتووەکانت وشککرد. | 15 |
Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;
| ڕۆژ هی تۆیە و شەویش هی تۆیە، تۆ ڕووناکی و خۆرت دامەزراند. | 16 |
din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,
| هەموو سنوورەکانی زەوی تۆ دیارت کردوون، تۆ هاوین و زستانت داهێناوە. | 17 |
du fastsatte alle Grænser paa Jord, du frembragte Sommer og Vinter.
| ئەی یەزدان، ئەمەت لەبیر بێت، ناحەزان سووکایەتییان پێت کرد، گەلێکی گێل بێزیان لە ناوی تۆ کردەوە. | 18 |
Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har haanet, et Folk af Daarer har spottet dit Navn!
| گیانی کۆترەکەت مەکە نێچیری دڕندەکان، هەرگیز ژیانی گەلە چەوسێنراوەکەت لەبیر مەکە. | 19 |
Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;
| پەیمانی خۆت لەبیر بێت، چونکە هەموو شوێنە تاریکەکانی زەوی بوونە لانەی توندوتیژی. | 20 |
se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.
| ڕێ مەدە کەسی تێکشکاو بە شەرمەزاری بگەڕێتەوە. با هەژار و کڵۆڵان ستایشی ناوت بکەن. | 21 |
Lad ej den fortrykte gaa bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!
| ئەی خودایە، ڕاپەڕە، بەرگری لە مافی خۆت بکە! لەبیرت بێت چۆن گێلەکان بە درێژایی ڕۆژ گاڵتەیان پێت دەکرد. | 22 |
Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af Daarer,
| قسەی دژەکانت لەبیر مەکە، ژاوەژاوی نەیارانت کە بەردەوام لە زیادبوونە. | 23 |
lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!
