< زەبوورەکان 64 >

بۆ سەرۆکی کۆمەڵی مۆسیقاژەنان، زەبوورێکی داودە. ئەی خودایە، گوێ لە دەنگی سکاڵام بگرە، ژیانم لە مەترسی دوژمنانم بپارێزە. 1
(Til sangmesteren. En salme af David.) Hør, o Gud, min røst, når jeg klager, skærm mit Liv mod den rædsomme Fjende;
لە پیلانی بەدکاران بمشارەوە، لە کۆمەڵی خراپەکاران. 2
skjul mig for Ugerningsmændenes Råd, for Udådsmændenes travle Hob.
کە زمانی خۆیان وەک شمشێر تیژ کردووە، قسە تاڵەکانیان وەک تیری هاوێژراوە. 3
der hvæsser Tungen som Sværd, lægger giftige Ord på Buen
لە بۆسەکانیانەوە تیر لە کەسی بێ کەموکوڕی دەگرن، لەناکاو تێی دەگرن و ناترسن. 4
for i Løn at ramme den skyldfri, ramme ham brat og uset.
بۆ کاری خراپە یەکتری هاندەدەن، دەربارەی شاردنەوەی داوەکانیان دەدوێن، دەڵێن: «کێ دەمانبینێ؟» 5
Ihærdigt lægger de onde Råd, skryder af, at de lægger Snarer siger: "Hvem skulde se os?"
تەگبیر بۆ تاوان دەکەن، دەڵێن: «پیلانێکی تەواومان داڕشت!» بێگومان دڵ و دەروونی مرۆڤ قووڵە. 6
De udtænker onde Gerninger, fuldfører en gennemtænkt Tanke - og Menneskets Indre og Hjerte er dybt.
بەڵام خودا تیریان تێدەگرێت، لەناکاو برینداریان دەکات. 7
Da rammer Gud dem med en Pil af Slaget rammes de brat;
زمان درێژییان دەبێتە هۆی کەوتنیان، هەرکەسێک کە دەیانبینێت سەری بادەدات. 8
han styrter dem for deres Tunges Skyld. Enhver, som ser dem, ryster på Hovedet;
هەموو ئادەمیزاد دەترسن، کاری خودا ڕادەگەیەنن و بیردەکەنەوە لەوەی کە کردی. 9
alle Mennesker frygter, forkynder, hvad Gud har gjort, og fatter hans Hænders Geming;
با ڕاستودروستان بە یەزدان دڵخۆش بن و پەنا ببەنە بەر ئەو، با هەموو دڵڕاستان ستایشی بکەن! 10
de retfærdige glædes i HERREN og lider på ham, de oprigtige af Hjertet jubler til Hobe!

< زەبوورەکان 64 >