زەبوورەکان 50
| زەبوورێکی ئاساف. خودای توانادار، یەزدان، دەفەرموێت، لە ڕۆژهەڵاتەوە هەتا ڕۆژئاوای زەوی بانگ دەکات. | 1 |
En Salme af Asaf. Gud, Gud HERREN taled og stævnede Jorden hid fra Sol i Opgang til Sol i Bjærge;
| لە سییۆنەوە کە لە جوانیدا تەواوە، خودا پڕشنگ دەدات. | 2 |
fra Zion, Skønhedens Krone, viste Gud sig i Straaleglans
| خودامان دێت و بێدەنگ نابێت، ئاگر لەپێشیەوە هەڵدەلووشێت، گەردەلوولێکی بەهێز لە دەوریەتی. | 3 |
— vor Gud komme og tie ikke! — Foran ham gik fortærende Ild, omkring ham rasede Storm;
| بانگی ئاسمان دەکات لە بەرزایی، هەروەها زەوی، بۆ دادگایی گەلەکەی: | 4 |
han stævned Himlen deroppe hid og Jorden for at dømme sit Folk:
| «بۆم کۆبکەنەوە خۆشەویستانم، کە بە قوربانی پەیمانیان لەگەڵ بەستووم.» | 5 |
»Saml mig mine fromme, der sluttede Pagt med mig ved Ofre!«
| ئاسمان ڕاستودروستییەکەی ڕادەگەیەنێت، چونکە خودا خۆی دادوەرە. | 6 |
Og Himlen forkyndte hans Retfærd, at Gud er den, der dømmer. (Sela)
| «ئەی گەلی من، گوێ بگرن هەتا قسە بکەم، ئەی ئیسرائیل، هەتا شایەتیت لەسەر بدەم: من خودام، خودای تۆم. | 7 |
Hør, mit Folk, jeg vil tale, Israel, jeg vil vidne imod dig, Gud, din Gud er jeg!
| سەرزەنشتت ناکەم لەسەر قوربانییەکانت، قوربانی سووتاندنەکانت هەمیشە لەبەردەممە. | 8 |
Jeg laster dig ikke for dine Slagtofre, dine Brændofre har jeg jo stadig for Øje;
| من پێویستیم بە گای ماڵەکەت نییە، پێویستیم بە گیسکی ناو پشتیرەکەت نییە، | 9 |
jeg tager ej Tyre fra dit Hus eller Bukke fra dine Stalde;
| چونکە هەموو گیانلەبەرانی دارستان هی منن، هەروەها مێگەلەکانی سەر هەزارەها گرد. | 10 |
thi mig tilhører alt Skovens Vildt, Dyrene paa de tusinde Bjerge;
| هەموو باڵندەی چیاکان دەزانم، هەموو زیندەوەرانی دەشتودەر هی منن. | 11 |
jeg kender alle Bjergenes Fugle, har rede paa Markens Vrimmel.
| ئەگەر برسی بم، بە تۆ ناڵێم، چونکە جیهان و هەرچی تێیدایە هی منە. | 12 |
Om jeg hungred, jeg sagde det ikke til dig, thi mit er Jorderig og dets Fylde!
| ئایا من گۆشتی گا دەخۆم، یان خوێنی گیسک دەخۆمەوە؟ | 13 |
Mon jeg æder Tyres Kød eller drikker Bukkes Blod?
| «قوربانی سوپاسگوزاری بۆ خودا بکە، نەزرەکانت بەرامبەر هەرەبەرز بهێنە دی، | 14 |
Lovsang skal du ofre til Gud og holde den Højeste dine Løfter.
| لە ڕۆژی تەنگانەدا نزام بۆ بکە، دەربازت دەکەم و شکۆدارم دەکەیت.» | 15 |
Og kald paa mig paa Nødens Dag; jeg vil udfri dig, og du skal ære mig,
| بەڵام خودا بە بەدکار دەڵێ: «تۆ کێیت باسی فەرزەکانم دەکەیت، یان پەیمانی منت بەسەر زماندا دێت؟ | 16 |
Men til Den gudløse siger Gud: Hvi regner du op mine Bud og fører min Pagt i Munden,
| تۆ کە ڕقت لە تەمبێکردنە و فەرمایشتی منت پشتگوێ خستووە. | 17 |
naar du dog hader Tugt og kaster mine Ord bag din Ryg?
| کاتێک دزێک ببینیت، بە کردارەکەی ڕازی دەبیت، بەشت لەگەڵ داوێنپیسانە. | 18 |
Ser du en Tyv, slaar du Følge med ham, med Horkarle holder du til,
| دەمت بە خراپە دەکەیتەوە، زمانت فێڵبازی دادەهێنێت. | 19 |
slipper Munden løs med ondt, din Tunge bærer paa Svig.
| دادەنیشیت و لە دژی براکەت قسە دەکەیت، بوختان بۆ کوڕی دایکت هەڵدەبەستیت. | 20 |
Du sidder og skænder din Broder, bagtaler din Moders Søn;
| ئەمانەت کردووە و من بێدەنگ بووم، وات زانی منیش وەک تۆم. بەڵام من سەرزەنشتت دەکەم و ڕووبەڕوو تاوانبارت دەکەم. | 21 |
det gør du, og jeg skulde tie, og du skulde tænke, jeg er som du! Revse dig vil jeg og gøre dig det klart.
| «ئەی ئەوانەی خوداتان لەبیر کردووە، ئەمە لەبەرچاو بگرن، دەنا پارچەپارچەتان دەکەم، کەسیش نایەتە فریاتان. | 22 |
Mærk jer det, I, som glemmer Gud, at jeg ikke skal rive jer redningsløst sønder.
| ئەوەی قوربانی سوپاسگوزاری پێشکەش بکات، شکۆدارم دەکات، ئەوەی ڕێگای خۆی ڕێک بکات، ڕزگاریی خودای نیشان دەدەم.» | 23 |
Den, der ofrer Taksigelse, ærer mig; den, der agter paa Vejen, lader jeg se Guds Frelse.
