< زەبوورەکان 48 >

گۆرانییەک، زەبوورێکی کوڕانی قۆرەح. یەزدان مەزنە و شایانی هەموو ستایشێکە، لە شاری خودامان، لە کێوی پیرۆزی خۆی. 1
سرود. مزمور پسران قورَح. خداوند بزرگ است و باید او را در کوه مقدّسش در اورشلیم، ستایش کرد.
کێوی سییۆن جوانە لە بەرزاییدا، خۆشی هەموو زەوییە، وەک لووتکەی شاخی چافۆن، شاری پاشای گەورەیە. 2
چه زیباست صهیون، آن کوه بلند خدا، آن شهر پادشاه بزرگ، که موجب شادی تمام مردم جهان می‌باشد!
خودا لەناو قەڵاکانی وەک پەناگایەک ناسراوە. 3
خدا در دژهای اورشلیم است، او خود را همچون محافظ آن نمایان خواهد ساخت.
ئەوەتا پاشاکان هێزیان کۆکردەوە، ئەوەتا پێکەوە هاتنە پێشەوە، 4
پادشاهان جهان متحد شدند تا به اورشلیم حمله کنند.
کە بینییان تاسان، بە ترسەوە هەڵاتن. 5
اما وقتی آن را دیدند، شگفت‌زده شده، گریختند.
لەوێ لەرزیان لێهات، ژانیان گرت، وەک ژن لە کاتی منداڵبوون. 6
در آنجا ترس، آنان را فرا گرفت و همچون زنی در حال زایمان، وحشتزده شدند.
وەک کەشتییەکانی تەرشیش تێکت شکاندن، بە بای ڕۆژهەڵات تەفروتونات کردن. 7
تو ای خدا، آنان را مانند کشتیهای تَرشیش که باد شرقی آنها را در هم می‌کوبد، نابود کردی.
هەروەک بیستمان، ئاواش بینیمان لە شاری یەزدانی سوپاسالار، لە شاری خودامان: «خودا هەتاهەتایە دەیچەسپێنێت.» 8
آنچه دربارهٔ کارهای خداوند شنیده بودیم، اینک با چشمان خود در شهر خداوند لشکرهای آسمان می‌بینیم: او اورشلیم را برای همیشه پایدار نگه خواهد داشت.
ئەی خودایە، لە ناوەندی پەرستگاکەت بیر لە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت دەکەینەوە. 9
ای خدا، ما در داخل خانهٔ تو، به رحمت و محبت تو می‌اندیشیم.
ئەی خودایە، وەک ناوت ستایشت دەگاتە ئەوپەڕی زەوی، دەستە ڕاستت پڕە لە ڕاستودروستی. 10
تو مورد ستایش همهٔ مردم هستی؛ آوازهٔ تو به سراسر جهان رسیده است؛ دست راستت سرشار از عدالت است.
کێوی سییۆن شادمان دەبێت، کچانی یەهودا دڵخۆش دەبن بەهۆی دادوەرییەکانت. 11
به‌سبب داوریهای عادلانهٔ تو ساکنان صهیون شادی می‌کنند و مردم یهودا به وجد می‌آیند.
بە دەوری سییۆندا بگەڕێن، بە دەوریدا بسووڕێنەوە، قوللەکانی بژمێرن، 12
ای قوم خدا، صهیون را طواف کنید و برجهایش را بشمارید.
لە شووراکانی وردبنەوە، بڕواننە قەڵاکانی، هەتا بۆ نەوەی داهاتووی باس بکەن. 13
به حصار آن توجه کنید و قلعه‌هایش را از نظر بگذرانید. آن را خوب نگاه کنید تا بتوانید برای نسل آینده آن را بازگو کنید و بگویید:
هەتاهەتایە ئەم خودایە خودامانە، تاکو مردنیش ئەو ڕابەرمانە. 14
«این خدا، خدای ماست و تا به هنگام مرگ او ما را هدایت خواهد کرد.»

< زەبوورەکان 48 >