< زەبوورەکان 46 >
بۆ سەرۆکی کۆمەڵی مۆسیقاژەنان، بۆ کوڕانی قۆرەح. گۆرانییەک بە شێوەی عەلامۆت. خودا پەناگا و هێزمانە، لە تەنگانەدا بەهاناوە دێت. | 1 |
För sångmästaren; av Koras söner; till Alamót; en sång.
بۆیە ترسمان نییە ئەگەر زەویش بلەرزێت، ئەگەر چیاکانیش بکەونە ناو قووڵایی دەریاکانەوە، | 2 |
Gud är vår tillflykt och vår starkhet, en hjälp i nöden, väl beprövad.
ئەگەر ئاوەکەشی بجۆشێت و کەف بکات، چیاکانیش لە سەرکێشی ئەو بلەرزن. | 3 |
Därför skulle vi icke frukta, om än jorden omvälvdes och bergen vacklade ned i havsdjupet;
ڕووبارێک هەیە جۆگەکانی شاری خودا شاد دەکات، ئەو شوێنە پیرۆزەی کە هەرەبەرز تێیدا نیشتەجێیە. | 4 |
om än dess vågor brusade och svallade, så att bergen bävade vid dess uppror. (Sela)
خودا لەناوەڕاستدایە، بۆیە هەرگیز ناکەوێت، لەگەڵ بەرەبەیاندا خودا بەهاناوە دێت. | 5 |
En ström går fram, vars flöden giva glädje åt Guds stad, åt den Högstes heliga boning.
نەتەوەکان هەڵدەچن و شانشینەکان دەکەون، خودا دەنگی بەرز دەکاتەوە و زەوی دەتوێتەوە. | 6 |
Gud bor därinne, den vacklar icke; Gud hjälper den, när morgonen gryr.
یەزدانی سوپاسالار لەگەڵمانە، خودای یاقوب پەناگامانە. | 7 |
Hedningarna larma, riken vackla; han låter höra sin röst, då försmälter jorden.
وەرن سەیری کردارەکانی یەزدان بکەن، ئەو وێرانکارییەکانی بەسەر زەویدا هێناوە. | 8 |
HERREN Sebaot är med oss, Jakobs Gud är vår borg. (Sela)
جەنگەکان ڕادەگرێت هەتا ئەوپەڕی جیهان، کەوانەکان دەشکێنێت و ڕمەکان پارچەپارچە دەکات، گالیسکەکان بە ئاگر دەسووتێنێت. | 9 |
Kommen och skåden HERRENS verk: gärningar som väcka häpnad gör han på jorden.
«هێوربنەوە، بزانن کە من خودام، لەنێو نەتەوەکان پایەم بەرز دەبێتەوە، لەسەر زەوی بەرز دەبمەوە.» | 10 |
Han stillar strider intill jordens ända, bågen bryter han sönder och bräcker spjutet, i eld bränner han upp stridsvagnarna.
یەزدانی سوپاسالار لەگەڵمانە، خودای یاقوب پەناگامانە. | 11 |
»Bliven stilla och besinnen att jag är Gud; hög varder jag bland hedningarna, hög på jorden.» HERREN Sebaot är men oss, Jakobs Gud är vår borg. (Sela)