زەبوورەکان 38

1 زەبوورێکی داود، بۆ یادکردنەوە. ئەی یەزدان، بە تووڕەیی خۆت سەرزەنشتم مەکە، بە ڕقی خۆت تەمبێم مەکە.

Ein Psalm Davids. Zum Bekennen (der Sünde).

2 تیرەکانت منیان پێکا، دەستت منی خستە خوارەوە.

Jahwe, strafe mich nicht in deinem Zorn / Und züchtige mich nicht in deinem Grimm!

3 بەهۆی تووڕەیی تۆوە تەندروستی لە لەشمدا نەماوە، بەهۆی گوناهمەوە ساغی لە ئێسقانەکانمدا نەماوە.

Denn deine Pfeile haben mich getroffen, / Und deine Hand liegt schwer auf mir.

4 تاوانەکانم بەسەر سەرم کەوتوون، وەک بارێکی گران کە توانام نییە هەڵیبگرم.

Nichts Gesundes ist an meinem Leib ob deines Grolls, / Nichts Heiles in meinem Gebein ob meiner Sünde.

5 برینەکانم بۆگەن بوون و چڵکیان کردووە، بەهۆی گێلایەتی خۆم.

Denn meine Schuld geht über mein Haupt, / Wie schwere Last ist sie mir zu schwer.

6 پشتم چەماوەتەوە و کووڕ بوومەتەوە، بە درێژایی ڕۆژ ماتەم دەگێڕم.

Es stinken, es eitern meine Wunden / Um meiner Torheit willen.

7 کەلەکەم پڕ بووە لە ژانێکی سووتێنەر، تەندروستی لە لەشمدا نەماوە.

Ich bin gekrümmt, bin sehr gebeugt, / Den ganzen Tag geh ich traurig einher.

8 بە تەواوی تێکشکاوم و بێهێز بووم، لەبەر نەهامەتی دڵم هەر دەناڵێنم.

Denn meine Lenden sind voll Brand, / Nichts Heiles ist an meinem Leib.

9 ئەی پەروەردگار، هەموو ئارەزووەکانم لەپێش چاوتە، ئاخ هەڵکێشانم لە تۆ شاردراوە نییە.

Ohnmächtig bin ich, ganz zerschlagen, / Ich schrei vor dem Schmerz, der in mir tobt.

10 دڵەکوتێمە و هێزم لەبەر بڕاوە، تەنانەت ڕووناکیش لە چاوانم بڕاوە.

O Herr, du kennst all mein Verlangen, / Mein Seufzen ist dir nicht verborgen.

11 لەبەر برینەکانم دۆست و برادەرەکانم خۆیان لێم دەپارێزن، خزمانم لێم دوور دەکەونەوە.

Mein Herz pocht laut, meine Kraft ist weg, / Und das Licht meiner Augen, auch das ist dahin!

12 ئەوانەی بەدوای ژیانی منەوەن تەڵە دەنێنەوە، ئەوانەی دەیانەوێت ئازارم بدەن باسی تێکشکانم دەکەن، بە درێژایی ڕۆژ بیر لە فرتوفێڵ دەکەنەوە.

Meine Lieben und Freunde stehn fern meiner Pein, / Weit weg treten meine Verwandten.

13 بەڵام من وەک کەڕ وام، گوێم لێ نابێت، وەک لاڵ وام، ناتوانم دەمم بکەمەوە.

Es legen Schlingen, die mir nach dem Leben trachten; / Die mein Unglück wünschen, beschließen Verderben / Und haben allzeit Tücke im Sinn.

14 وەک کەسێکم لێ هاتووە کە نابیستێت، هیچ بەهانەیەکیشی لە دەمی نەبێت.

Ich aber höre es nicht, als wäre ich taub, / Ich bin wie ein Stummer, der seinen Mund nicht öffnet.

15 ئەی یەزدان، چاوەڕێی تۆ دەکەم، ئەی خودای پەروەردگارم، تۆ وەڵام دەدەیتەوە،

Ich bin wie ein Mann, der nicht hören kann, / In dessen Mund keine Widerrede.

16 چونکە گوتم: «مەهێڵە پێم دڵخۆش بن، یان کاتێک پێم دەخلیسکێت خۆیان بە گەورە بزانن لە سەرم.»

Denn auf dich, o Jahwe, harr ich, / Du wirst mich erhören, o Herr, mein Gott.

17 خەریکە دەکەوم، هەمیشە ئازارەکانم لەگەڵمە.

Denn ich spreche: "Laß sie mein sich nicht freun, / Wenn mein Fuß wankt, nicht wider mich großtun."

18 دان بە تاوانی خۆمدا دەنێم، بە گوناهی خۆم خەمبار دەبم.

Ich bin ja nahe dem Fallen, / Und mein Kummer verläßt mich nie.

19 دوژمن چالاک و بەهێزن، ئەوانەی بەبێ هۆ ڕقیان لێمە زۆرن.

Denn meine Missetat mache ich kund, / Ich härme mich ob meiner Sünde.

20 ئەوانەی بەرامبەری چاکە خراپەم دەدەنەوە، دژایەتیم دەکەن، چونکە دوای چاکە کەوتووم.

Meine Feinde aber strotzen von Lebenskraft, / Und zahlreich sind, die mich grundlos hassen.

21 ئەی یەزدان، پشتگوێم مەخە، ئەی خودای من، لێم دوور مەکەوە.

Sie vergelten mir Gutes mit Bösem, / Sie feinden mich an, weil ich Gutes erstrebe.

22 ئەی پەروەردگاری ڕزگارکەرم، خێرا بگە فریام.

Verlaß mich nicht, o Jahwe! / Mein Gott, sei nicht ferne von mir! Eile, mir beizustehn, / Herr, meine Hilfe!