< زەبوورەکان 38 >

زەبوورێکی داود، بۆ یادکردنەوە. ئەی یەزدان، بە تووڕەیی خۆت سەرزەنشتم مەکە، بە ڕقی خۆت تەمبێم مەکە. 1
En Salme af David. Lehazkir.
تیرەکانت منیان پێکا، دەستت منی خستە خوارەوە. 2
HERRE, revs mig ej i din Vrede, tugt mig ej i din Harme!
بەهۆی تووڕەیی تۆوە تەندروستی لە لەشمدا نەماوە، بەهۆی گوناهمەوە ساغی لە ئێسقانەکانمدا نەماوە. 3
Thi dine Pile sidder i mig, din Haand har lagt sig paa mig.
تاوانەکانم بەسەر سەرم کەوتوون، وەک بارێکی گران کە توانام نییە هەڵیبگرم. 4
Intet er karskt paa min Krop for din Vredes Skyld, intet uskadt i mine Ledemod for mine Synders Skyld;
برینەکانم بۆگەن بوون و چڵکیان کردووە، بەهۆی گێلایەتی خۆم. 5
thi over mit Hoved skyller min Brøde som en tyngende Byrde, for tung for mig.
پشتم چەماوەتەوە و کووڕ بوومەتەوە، بە درێژایی ڕۆژ ماتەم دەگێڕم. 6
Mine Saar baade stinker og raadner, for min Daarskabs Skyld gaar jeg bøjet;
کەلەکەم پڕ بووە لە ژانێکی سووتێنەر، تەندروستی لە لەشمدا نەماوە. 7
jeg er saare nedtrykt, sorgfuld vandrer jeg Dagen lang.
بە تەواوی تێکشکاوم و بێهێز بووم، لەبەر نەهامەتی دڵم هەر دەناڵێنم. 8
Thi Lænderne er fulde af Brand, intet er karskt paa min Krop,
ئەی پەروەردگار، هەموو ئارەزووەکانم لەپێش چاوتە، ئاخ هەڵکێشانم لە تۆ شاردراوە نییە. 9
jeg er lammet og fuldkommen knust, jeg skriger i Hjertets Vaande.
دڵەکوتێمە و هێزم لەبەر بڕاوە، تەنانەت ڕووناکیش لە چاوانم بڕاوە. 10
HERRE, du kender al min Attraa, mit Suk er ej skjult for dig;
لەبەر برینەکانم دۆست و برادەرەکانم خۆیان لێم دەپارێزن، خزمانم لێم دوور دەکەونەوە. 11
mit Hjerte banker, min Kraft har svigtet, selv mit Øje har mistet sin Glans.
ئەوانەی بەدوای ژیانی منەوەن تەڵە دەنێنەوە، ئەوانەی دەیانەوێت ئازارم بدەن باسی تێکشکانم دەکەن، بە درێژایی ڕۆژ بیر لە فرتوفێڵ دەکەنەوە. 12
For min Plages Skyld flyr mig Ven og Frænde, mine Nærmeste holder sig fjernt;
بەڵام من وەک کەڕ وام، گوێم لێ نابێت، وەک لاڵ وام، ناتوانم دەمم بکەمەوە. 13
de, der vil mig til Livs, sætter Snarer, og de, der vil mig ondt, lægger Raad om Fordærv, de tænker Dagen igennem paa Svig.
وەک کەسێکم لێ هاتووە کە نابیستێت، هیچ بەهانەیەکیشی لە دەمی نەبێت. 14
Men jeg er som en døv, der intet hører, som en stum, der ej aabner sin Mund,
ئەی یەزدان، چاوەڕێی تۆ دەکەم، ئەی خودای پەروەردگارم، تۆ وەڵام دەدەیتەوە، 15
som en Mand, der ikke kan høre, i hvis Mund der ikke er Svar.
چونکە گوتم: «مەهێڵە پێم دڵخۆش بن، یان کاتێک پێم دەخلیسکێت خۆیان بە گەورە بزانن لە سەرم.» 16
Thi til dig staar mit Haab, o HERRE, du vil bønhøre, Herre min Gud,
خەریکە دەکەوم، هەمیشە ئازارەکانم لەگەڵمە. 17
naar jeg siger: »Lad dem ikke glæde sig over mig, hovmode sig over min vaklende Fod!«
دان بە تاوانی خۆمدا دەنێم، بە گوناهی خۆم خەمبار دەبم. 18
Thi jeg staar allerede for Fald, mine Smerter minder mig stadig;
دوژمن چالاک و بەهێزن، ئەوانەی بەبێ هۆ ڕقیان لێمە زۆرن. 19
thi jeg maa bekende min Skyld, maa sørge over min Synd.
ئەوانەی بەرامبەری چاکە خراپەم دەدەنەوە، دژایەتیم دەکەن، چونکە دوای چاکە کەوتووم. 20
Mange er de, der med Urette er mine Fjender, talrige de, der hader mig uden Grund,
ئەی یەزدان، پشتگوێم مەخە، ئەی خودای من، لێم دوور مەکەوە. 21
som lønner mig godt med ondt, som staar mig imod, fordi jeg søger det gode.
ئەی پەروەردگاری ڕزگارکەرم، خێرا بگە فریام. 22
HERRE, forlad mig ikke, min Gud, hold dig ikke borte fra mig, il mig til Hjælp, o Herre, min Frelse!

< زەبوورەکان 38 >