< زەبوورەکان 26 >
زەبوورێکی داود. ئەی یەزدان، ئەستۆپاکیم بسەلمێنە، چونکە بەبێ کەموکوڕی ژیاوم، پشتم بە یەزدان بەستووە، بەبێ دوودڵی. | 1 |
Av David. Søm meg til min rett, Herre! for eg hev fare fram i mi uskyld, og til Herren hev eg sett mi lit uruggeleg.
ئەی یەزدان، تاقیم بکەوە، بمخە ناو لێکۆڵینەوە، مێشک و دڵم بپشکنە، | 2 |
Prøv meg, Herre, og freista meg, ransaka mine nyro og mitt hjarta!
چونکە خۆشەویستی نەگۆڕی تۆم لەبەرچاوە، بە ڕاستیی تۆ ڕەفتار دەکەم. | 3 |
For din nåde er for mine augo, og eg ferdast i di sanning.
لەگەڵ فێڵبازان دانانیشم، تێکەڵی دووڕووان نابم. | 4 |
Eg sit ikkje saman med falske menner og gjeng ikkje inn hjå fule folk.
ڕقم لە کۆمەڵی بەدکاران دەبێتەوە و لەگەڵ خراپەکار دانانیشم. | 5 |
Eg hatar samkoma av illmenne, og hjå dei ugudlege sit eg ikkje.
دەستەکانم دەشۆم تاکو بێتاوانیم دەربخەم، ئەی یەزدان، بە دەوری قوربانگاکەتدا دەسووڕێمەوە و | 6 |
Eg tvær mine hender i uskyld og vil gjerne ferdast um ditt altar, Herre,
بە دەنگی بەرز ستایشت دەکەم و هەموو کارە سەرسوڕهێنەرەکانت ڕادەگەیەنم. | 7 |
til å kveda lydt med lovsongs røyst og fortelja um alle dine under.
ئەی یەزدان، ئەو ماڵەم خۆشدەوێت کە تۆ تێیدا دەژیت، ئەو شوێنەی کە شکۆی تۆی تێدا نیشتەجێیە. | 8 |
Herre, eg elskar di husvist og den stad der din herlegdom bur.
گیانم لەگەڵ گوناهباران کۆ مەکەوە، ژیانم لەگەڵ خوێنڕێژان، | 9 |
Rykk ikkje mi sjæl burt med syndarar eller mitt liv med blodgiruge menner,
ئەوانەی کە دەستیان بە خراپە پیس بووە، ئەوانەی دەستی ڕاستەیان پڕ لە بەرتیلە. | 10 |
som hev skamgjerd i sine hender og si høgre hand full av mutor.
بەڵام من بەبێ کەموکوڕی ژیاوم، بمکڕەوە و لەگەڵم میهرەبان بە. | 11 |
Men eg fer fram i mi uskyld; løys meg ut og ver meg nådig!
پێم لەسەر زەوییەکی تەختە، لە کۆڕ و کۆمەڵی گەورەدا ستایشی یەزدان دەکەم. | 12 |
Min fot stend på slettlende. I samlingarne skal eg lova Herren.