زەبوورەکان 2

1 بۆچی نەتەوەکان دەوروژێن و گەلان پیلان لە شتی پووچ دەگێڕن؟

Pourquoi se démènent les peuples, et les nations agitent-elles de vains projets?

2 پاشایانی زەوی خۆیان ڕێک دەخەن، سەرۆکەکانیان پێکەوە کۆدەبنەوە لە دژی یەزدان و مەسیحەکەی و دەڵێن:

Les rois de la terre se soulèvent, les princes se liguent ensemble contre l’Eternel et son oint.

3 «با کۆتەکانیان بشکێنین و زنجیرەکانیان لە خۆمان بکەینەوە.»

"Brisons disent-ils leurs liens. Rejetons loin de nous leurs chaînes!"

4 ئەوەی لە ئاسمان دانیشتووە پێدەکەنێت، پەروەردگار گاڵتەیان پێ دەکات.

Celui qui réside dans les cieux en rit, le Seigneur se raille d’eux.

5 ئینجا بە تووڕەیی خۆی قسەیان بۆ دەکات، بە هەڵچوونی خۆی دەیانتۆقێنێت:

Puis il les apostrophe dans sa colère et, dans son courroux, il les terrifie:

6 «من پاشای خۆمم لەسەر سییۆن داناوە، لەسەر کێوی پیرۆزی خۆم.»

"C’Est moi dit-il qui ai consacré mon roi sur Sion, ma montagne sainte!"

7 من فەرمانی یەزدانتان پێ ڕادەگەیەنم: پێی فەرمووم: «تۆ کوڕی منی، من ئەمڕۆ بوومە باوکت.

Je veux proclamer ce qui est une loi immuable: "L’Eternel m’a dit: Tu es mon fils, c’est moi qui, aujourd’hui, t’ai engendré!

8 داوام لێ بکە، نەتەوەکان دەکەم بە میراتت، ئەوپەڕی زەوی دەکەم بە موڵکی تۆ.

Demande-le-moi, et je te donnerai des peuples comme héritage, les confins de la terre pour domaine.

9 بە گۆچانێکی ئاسنین دەیانشکێنیت و وەک گۆزەیەکی گڵین وردوخاشیان دەکەیت.»

Tu les briseras avec un sceptre de fer, tu les broieras comme un vase de potier."

10 بۆیە، ئەی پاشایان، وریابن، سەرۆکەکانی زەوی، ئاگاداربن.

Et maintenant, ô rois, sachez comprendre, tenez-vous pour avertis, juges de la terre!

11 بە ترسەوە یەزدان بپەرستن، بە لەرزەوە دڵخۆش بن.

Adorez l’Eternel avec crainte, et réjouissez-vous en Dieu avec tremblement.

12 کوڕەکە ماچ بکەن، نەوەک تووڕە ببێت و لە ڕێگای خۆتان بفەوتێن، چونکە تووڕەیی ئەو زوو دێتە جۆش. خۆزگە دەخوازرێ بە هەموو ئەوانەی پەنا دەبەنە بەر ئەو.

Rendez hommage au fils, de peur qu’il ne s’indigne, et que vous n’alliez a votre perte; car bien vite sa colère prend feu: heureux tous ceux qui s’abritent en lui!