< زەبوورەکان 147 >
هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە! | 1 |
Lodate l’Eterno, perché è cosa buona salmeggiare al nostro Dio; perché è cosa dolce, e la lode è convenevole.
یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە. | 2 |
L’Eterno edifica Gerusalemme, raccoglie i dispersi d’Israele;
دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات. | 3 |
egli guarisce chi ha il cuor rotto, e fascia le loro piaghe.
ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات. | 4 |
Egli conta il numero delle stelle, le chiama tutte per nome.
پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە. | 5 |
Grande è il Signor nostro, e immenso è il suo potere; la sua intelligenza è infinita.
یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە. | 6 |
L’Eterno sostiene gli umili, ma abbatte gli empi fino a terra.
بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن. | 7 |
Cantate all’Eterno inni di lode, salmeggiate con la cetra all’Iddio nostro,
ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت، | 8 |
che cuopre il cielo di nuvole, prepara la pioggia per la terra, e fa germogliare l’erba sui monti.
خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات. | 9 |
Egli dà la pastura al bestiame e ai piccini dei corvi che gridano.
یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە، | 10 |
Egli non si compiace della forza del cavallo, non prende piacere nelle gambe dell’uomo.
بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە. | 11 |
L’Eterno prende piacere in quelli che lo temono, in quelli che sperano nella sua benignità.
ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە. | 12 |
Celebra l’Eterno, o Gerusalemme! Loda il tuo Dio, o Sion!
یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات. | 13 |
Perch’egli ha rinforzato le sbarre delle tue porte, ha benedetto i tuoi figliuoli in mezzo a te.
لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات. | 14 |
Egli mantiene la pace entro i tuoi confini, ti sazia col frumento più fino.
فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ. | 15 |
Egli manda i suoi ordini sulla terra, la sua parola corre velocissima.
بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە. | 16 |
Egli dà la neve a guisa di lana, sparge la brina a guisa di cenere.
تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟ | 17 |
Egli getta il suo ghiaccio come a pezzi; e chi può reggere dinanzi al suo freddo?
پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت. | 18 |
Egli manda la sua parola e li fa struggere; fa soffiare il suo vento e le acque corrono.
پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل. | 19 |
Egli fa conoscere la sua parola a Giacobbe, i suoi statuti e i suoi decreti a Israele.
ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا! | 20 |
Egli non ha fatto così con tutte le nazioni; e i suoi decreti esse non li conoscono. Alleluia.