زەبوورەکان 147

1 هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە!

Lobet den HERRN! Denn es ist gut, unserm Gott zu singen: es ist lieblich, es ziemt sich der Lobgesang.

2 یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە.

Der HERR baut Jerusalem, die Verjagten Israels wird er sammeln.

3 دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات.

Er heilt, die zerbrochenen Herzens sind, und lindert ihre Schmerzen;

4 ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات.

er zählt die Zahl der Sterne und nennt sie alle mit Namen.

5 پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە.

Groß ist unser Herr und reich an Macht; sein Verstand ist unermeßlich.

6 یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە.

Der HERR richtet die Gedemütigten wieder auf, er erniedrigt die Gottlosen bis zur Erde.

7 بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن.

Stimmt dem HERRN ein Danklied an, spielt unserm Gott auf der Harfe,

8 ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت،

der den Himmel mit Wolken bedeckt, der Regen bereitet für die Erde und auf den Bergen Gras wachsen läßt;

9 خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات.

der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die ihn anrufen!

10 یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە،

Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, noch Gefallen an den Schenkeln des Mannes;

11 بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە.

der HERR hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Gnade hoffen.

12 ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە.

Preise, Jerusalem, den HERRN; lobe, Zion, deinen Gott!

13 یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات.

Denn er hat die Riegel deiner Tore befestigt, deine Kinder gesegnet in deiner Mitte;

14 لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات.

er gibt deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit dem besten Weizen.

15 فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ.

Er sendet seine Rede auf Erden; gar schnell läuft sein Wort;

16 بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە.

er gibt Schnee wie Wolle, er streut Reif wie Asche;

17 تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟

er wirft sein Eis wie Brocken; wer kann bestehen vor seinem Frost?

18 پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت.

Er sendet sein Wort, so zerschmelzen sie; er läßt seinen Wind wehen, so tauen sie auf.

19 پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل.

Er läßt Jakob sein Wort verkündigen, Israel seine Satzungen und Rechte.

20 ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا!

So hat er keinem Volk getan, noch läßt er sie wissen seine Rechte. Hallelujah!