زەبوورەکان 147
| هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە! | 1 |
Lobet den HERRN; denn unsern Gott loben, das ist ein köstlich Ding; solch Lob ist lieblich und schön.
| یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە. | 2 |
Der HERR bauet Jerusalem und bringet zusammen die Verjagten in Israel.
| دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات. | 3 |
Er heilet, die zerbrochenes Herzens sind, und verbindet ihre Schmerzen.
| ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات. | 4 |
Er zählet die Sterne und nennet sie alle mit Namen.
| پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە. | 5 |
Unser HERR ist groß und von großer Kraft; und ist unbegreiflich, wie er regieret.
| یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە. | 6 |
Der HERR richtet auf die Elenden und stößet die Gottlosen zu Boden.
| بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن. | 7 |
Singet umeinander dem HERRN mit Dank und lobet unsern Gott mit Harfen,
| ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت، | 8 |
der den Himmel mit Wolken bedeckt und gibt Regen auf Erden; der Gras auf Bergen wachsen läßt;
| خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات. | 9 |
der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die ihn anrufen.
| یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە، | 10 |
Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses noch Gefallen an jemandes Beinen.
| بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە. | 11 |
Der HERR hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Güte hoffen.
| ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە. | 12 |
Preise, Jerusalem, den HERRN; lobe, Zion, deinen Gott!
| یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات. | 13 |
Denn er macht fest die Riegel deiner Tore und segnet deine Kinder drinnen.
| لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات. | 14 |
Er schaffet deinen Grenzen Frieden und sättiget dich mit dem besten Weizen.
| فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ. | 15 |
Er sendet seine Rede auf Erden; sein Wort läuft schnell.
| بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە. | 16 |
Er gibt Schnee wie Wolle, er streuet Reif wie Asche.
| تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟ | 17 |
Er wirft seine Schloßen wie Bissen; wer kann bleiben vor seinem Frost?
| پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت. | 18 |
Er spricht, so zerschmilzt es; er läßt seinen Wind wehen, so tauet's auf.
| پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل. | 19 |
Er zeiget Jakob sein Wort, Israel seine Sitten und Rechte.
| ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا! | 20 |
So tut er keinen Heiden, noch läßt sie wissen seine Rechte. Halleluja!
