زەبوورەکان 147

1 هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە!

Lobpreist den Herrn! Weil er so gut, ist unser Gott des Lobes wert; weil er so liebevoll, des Ruhmes würdig.

2 یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە.

Der Herr erbaut Jerusalem; er sammelt die Zerstreuten Israels.

3 دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات.

Er heilet die gebrochenen Herzen und lindert ihre Schmerzen

4 ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات.

Der Sterne Zahl hat er bestimmt und ruft sie all mit Namen auf.

5 پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە.

Ja, unser Herr ist groß, gewaltig, und seine Weisheit unbeschreiblich.

6 یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە.

Der Herr hebt die Gebeugten auf; die Frevler aber beugt er in den Staub. -

7 بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن.

So dankt dem Herrn in Wechselchören! So singet auf der Zither unserm Gott,

8 ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت،

ihm, der den Himmel deckt mit Wolken und so der Erde Regen schafft, der Gras auf Bergen sprossen läßt,

9 خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات.

und der dem Wilde Futter gibt, den jungen Raben das, wonach sie rufen!

10 یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە،

Er hat nicht Lust an Rosses Stärke; nicht achtet er des Mannes Kraft.

11 بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە.

Dem Herrn gefallen, die vor ihm sich fürchten, und wer auf seine Gnade harrt. -

12 ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە.

Lobpreis den Herrn, Jerusalem! Lobsinge, Sion, deinem Gott!

13 یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات.

Er festigt deiner Tore Riegel und segnet darin deine Söhne,

14 لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات.

und wieder gibt er deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit feinstem Weizen.

15 فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ.

Zur Erde sendet er sein Wort, und schnell läuft sein Befehl.

16 بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە.

Wie Wolle gibt er Schnee und streut den Reif wie Asche.

17 تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟

Er wirft sein Eis wie Brocken hin; vor seiner Kälte bleibt das Wasser stehen.

18 پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت.

Dann sendet er sein Wort; er macht sie schmelzen. Er gibt mir leis Befehl, und sie zergehn in Wasser.

19 پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل.

Er, der sein Wort läßt Jakob hören, Gesetz und Rechte Israel.

20 ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا!

So hat er keinem Heidenvolk getan, seine Gebote lehrte er sie nicht. Alleluja!