زەبوورەکان 147

1 هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە!

Lobet Jah! / Denn köstlich ist's, unsern Gott zu preisen; / Ja, lieblich ist's, es ziemt sich Lobgesang.

2 یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە.

Jahwe bauet Jerusalem, / Die Vertriebnen Israels sammelt er wieder.

3 دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات.

Er heilt die zerbrochnen Herzen, / Und ihre Wunden verbindet er.

4 ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات.

Er bestimmt den Sternen ihre Zahl, / Sie alle ruft er bei Namen.

5 پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە.

Groß ist unser Herr und reich an Kraft, / Seine Einsicht ist unermeßlich.

6 یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە.

Den Duldern hilft Jahwe auf, / Aber Frevler erniedrigt er tief zu Boden.

7 بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن.

Stimmt für Jahwe ein Danklied an, / Spielt unserm Gott auf der Zither!

8 ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت،

Er bedeckt den Himmel mit Wolken, / Er spendet Regen der Erde, / Läßt Gras auf den Bergen sprossen.

9 خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات.

Er gibt dem Vieh sein Futter, / Den jungen Raben, wenn sie schrein.

10 یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە،

Nicht an des Rosses Stärke hat er Gefallen, / Er hat nicht Lust an des Mannes Beinen.

11 بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە.

Lust hat Jahwe an seinen Frommen, / Die da harren auf seine Huld.

12 ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە.

Preise, Jerusalem, Jahwe, / Lobe, Zion, deinen Gott!

13 یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات.

Denn er hat deiner Tore Riegel gestärkt, / Hat deine Kinder gesegnet in dir.

14 لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات.

Er hat deinem Lande Frieden geschenkt, / Dich mit dem besten Weizen gesättigt.

15 فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ.

Er sendet sein Machtwort nieder zur Erde, / Eilend läuft sein Gebot.

16 بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە.

Er gibt Schnee wie Wolle, / Streut Reif wie Asche aus.

17 تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟

Er wirft seinen Hagel herab in Stücken: / Wer hält vor seiner Kälte stand?

18 پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت.

Sendet er aber sein Wort, so zerschmelzt er sie. / Er läßt seinen Tauwind wehn, so rinnen Gewässer.

19 پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل.

Er hat für Jakob sein Wort verkündet, / Seine Satzungen und Rechte für Israel.

20 ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا!

So hat er sonst keinem Volke getan; / Drum kennen sie auch seine Rechte nicht. / Lobt Jah!