< زەبوورەکان 147 >

هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە! 1
Louez le Seigneur, car il est bon; qu’on célèbre notre Dieu, car il est aimable: à lui conviennent les louanges.
یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە. 2
L’Eternel rebâtira Jérusalem, il y rassemblera les débris dispersés d’Israël.
دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات. 3
C’Est lui qui guérit les cœurs brisés et panse leurs douloureuses blessures.
ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات. 4
Il détermine le nombre des étoiles, à elles toutes il attribue des noms.
پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە. 5
Grand est notre Maître et tout-puissant, sa sagesse est sans limites.
یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە. 6
L’Eternel soutient les humbles, il abaisse jusqu’à terre les méchants.
بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن. 7
Entonnez des actions de grâce en l’honneur de l’Eternel. Célébrez notre Dieu au son de la harpe.
ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت، 8
C’Est lui qui couvre le ciel de nuages, prépare la pluie pour la terre, fait pousser l’herbe sur les montagnes.
خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات. 9
Il donne leur pâture aux bêtes, aux petits des corbeaux qui la réclament.
یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە، 10
Il ne prend point plaisir à la vigueur du coursier, il ne tient pas à l’agilité de l’homme;
بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە. 11
ce qu’il aime, l’Eternel, ce sont ses adorateurs, ceux qui ont foi en sa bonté.
ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە. 12
Célèbre, ô Jérusalem, l’Eternel, glorifie ton Dieu, ô Sion!
یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات. 13
Car il a consolidé les barres de tes portes, il a béni tes fils dans ton enceinte,
لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات. 14
C’Est lui qui a fait régner la paix sur ton sol, qui te rassasie de la moelle du froment.
فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ. 15
Il envoie ses ordres sur la terre, sa parole vole avec une extrême rapidité.
بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە. 16
Il répand la neige comme des flocons de laine, sème le givre comme de la cendre.
تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟ 17
Il lance des glaçons par morceaux: qui peut tenir devant ses frimas?
پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت. 18
Il émet un ordre, et le dégel s’opère; il fait souffler le vent: les eaux reprennent leur cours.
پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل. 19
Il a révélé ses paroles à Jacob, ses statuts et ses lois de justice à Israël.
ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا! 20
Il n’a fait cela pour aucun des autres peuples; aussi ses lois leur demeurent-elles inconnues. Alléluia!

< زەبوورەکان 147 >