< زەبوورەکان 147 >

هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە! 1
Alleluya. Herie ye the Lord, for the salm is good; heriyng be myrie, and fair to oure God.
یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە. 2
The Lord schal bilde Jerusalem; and schal gadere togidere the scateryngis of Israel.
دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات. 3
Which Lord makith hool men contrit in herte; and byndith togidere the sorewes of hem.
ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات. 4
Which noumbrith the multitude of sterris; and clepith names to alle tho.
پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە. 5
Oure Lord is greet, and his vertu is greet; and of his wisdom is no noumbre.
یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە. 6
The Lord takith vp mylde men; forsothe he makith low synneris `til to the erthe.
بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن. 7
Bifore synge ye to the Lord in knoulechyng; seye ye salm to oure God in an harpe.
ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت، 8
Which hilith heuene with cloudis; and makith redi reyn to the erthe. Which bryngith forth hei in hillis; and eerbe to the seruice of men.
خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات. 9
Which yyueth mete to her werk beestis; and to the briddys of crowis clepinge hym.
یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە، 10
He schal not haue wille in the strengthe of an hors; nether it schal be wel plesaunt to hym in the leggis of a man.
بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە. 11
It is wel plesaunt to the Lord on men that dreden hym; and in hem that hopen on his mercy.
ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە. 12
Jerusalem, herie thou the Lord; Syon, herie thou thi God.
یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات. 13
For he hath coumfortid the lockis of thi yatis; he hath blessid thi sones in thee.
لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات. 14
Which hath set thi coostis pees; and fillith thee with the fatnesse of wheete.
فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ. 15
Which sendith out his speche to the erthe; his word renneth swiftli.
بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە. 16
Which yyueth snow as wolle; spredith abrood a cloude as aische.
تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟ 17
He sendith his cristal as mussels; who schal suffre bifore the face of his cooldnesse?
پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت. 18
He schal sende out his word, and schal melte tho; his spirit schal blowe, and watris schulen flowe.
پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل. 19
Which tellith his word to Jacob; and hise riytfulnessis and domes to Israel.
ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا! 20
He dide not so to ech nacioun; and he schewide not hise domes to hem.

< زەبوورەکان 147 >