< زەبوورەکان 147 >

هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە! 1
Hallelujah; for it is good to sing praises unto our God; for it is comely; [him] becometh praise.
یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە. 2
The Lord buildeth up Jerusalem: the outcasts of Israel will he gather together;
دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات. 3
He that healeth the broken-hearted, and bindeth up their hurts;
ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات. 4
Who counteth the number of the stars; who calleth them all by [their] names.
پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە. 5
Great is our Lord, and abundant in power: his understanding is immeasurable.
یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە. 6
The Lord helpeth up the meek: he bringeth down the wicked to the ground.
بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن. 7
Lift up a song unto the Lord with thanksgiving; sing praises unto our God with the harp;
ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت، 8
Who covereth the heaven with clouds, who prepareth rain for the earth, who causeth grass to grow upon the mountains;
خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات. 9
Who giveth to the beast its food, to the young ravens which cry.
یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە، 10
Not in the strength of the horse hath he delight: nor in the [swiftness of the] legs of man taketh he pleasure.
بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە. 11
The Lord taketh pleasure in those that fear him, that wait for his kindness.
ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە. 12
Glorify, O Jerusalem, the Lord: praise thy God, O Zion.
یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات. 13
For he hath strengthened the bars of thy gates; he hath blessed thy children in the midst of thee;
لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات. 14
He who bestoweth peace in thy borders, who satisfieth thee with the best of wheat;
فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ. 15
He who sendeth forth his decree unto the earth: how swiftly speedeth his word along!
بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە. 16
He who dispenseth snow like wool; who streweth about the hoarfrost like ashes;
تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟ 17
He who casteth down his ice like pieces: before his cold who can stand?
پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت. 18
He sendeth out his word, and melteth them: he causeth his wind to blow, and waters run along.
پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل. 19
He declareth his word unto Jacob, his statutes and his ordinances unto Israel.
ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا! 20
He hath not done so unto any nation: and [his] ordinances— these they know not. Hallelujah.

< زەبوورەکان 147 >