< زەبوورەکان 147 >

هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە! 1
Halleluja! Ja, det er godt at lovsynge vor Gud, ja, det er lifligt, lovsang sømmer sig.
یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە. 2
Herren bygger Jerusalem, han samler de spredte af Israel,
دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات. 3
han læger dem, hvis Hjerte er sønderknust, og forbinder deres Sår;
ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات. 4
han fastsætter Stjemernes Tal og giver dem alle Navn.
پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە. 5
Vor Herre er stor og vældig, hans Indsigt er uden Mål;
یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە. 6
HERREN holder de ydmyge oppe, til Jorden bøjer han gudløse.
بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن. 7
Syng for HERREN med Tak, leg for vor Gud på Citer!
ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت، 8
Han dækker Himlen med Skyer, sørger for Regn til Jorden, lader Græs spire frem på Bjergene og Urter til Menneskers Brug;
خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات. 9
Føde giver han Kvæget og Ravneunger, som skriger;
یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە، 10
hans Hu står ikke til stærke Heste, han har ikke Behag i rapfodet Mand;
بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە. 11
HERREN har Behag i dem, der frygter ham, dem, der bier på hans Miskundhed.
ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە. 12
Lovpris HERREN, Jerusalem, pris, o Zion, din Gud!
یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات. 13
Thi han gør dine Portstænger stærke, velsigner dine Børn i din Midte;
لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات. 14
dine Landemærker giver han Fred, mætter dig med Hvedens Fedme;
فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ. 15
han sender sit Bud til Jorden, hastigt løber hans Ord,
بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە. 16
han lader Sne falde ned som Uld, som Aske spreder han Rim,
تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟ 17
som Brødsmuler sender han Hagl, Vandene stivner af Kulde fra ham;
پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت. 18
han sender sit Ord og smelter dem, de strømmer, når han rejser sit Vejr.
پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل. 19
Han kundgør sit Ord for Jakob, sine Vedtægter og Lovbud for Israel.
ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا! 20
Så gjorde han ikke mod andre Folk, dem kundgør han ingen Lovbud. Halleluja!

< زەبوورەکان 147 >