< زەبوورەکان 147 >

هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە! 1
Lover Herren! thi det er godt at synge vor Gud Psalmer; thi det er lifligt, Lovsang sømmer sig.
یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە. 2
Herren bygger Jerusalem, han samler de fordrevne af Israel.
دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات. 3
Han helbreder dem, som have et sønderbrudt Hjerte, og forbinder deres Saar.
ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات. 4
Han sætter Tal paa Stjernerne, han nævner dem alle sammen ved Navn.
پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە. 5
Stor er vor Herre og vældig i Kraft, der er intet Maal paa hans Forstand.
یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە. 6
Herren oprejser de sagtmodige; de ugudelige fornedrer han til Jorden.
بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن. 7
Svarer Herren med Taksigelse, synger vor Gud Psalmer til Harpe;
ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت، 8
ham, som bedækker Himmelen med Skyer, ham, som beskikker Regn paa Jorden, ham, som lader Græs gro paa Bjergene;
خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات. 9
ham, som giver Føde til Kvæget, til Ravnens Unger, som skrige.
یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە، 10
Hans Lyst er ikke Hestens Styrke; han har ikke Behag i Mandens raske Ben.
بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە. 11
Behag har Herren til dem, som ham frygte, som haabe paa hans Miskundhed.
ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە. 12
O, Jerusalem! pris Herren; o, Zion! lov din Gud.
یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات. 13
Thi han har gjort dine Portes Stænger stærke, han har velsignet dine Børn i din Midte.
لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات. 14
Han beskikker Fred i dine Landemærker, han mætter dig med den bedste Hvede.
فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ. 15
Han sender sit Ord til Jorden, hans Beføling løber saare hastelig.
بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە. 16
Han lader Sne lægge sig som Uld, han udstrør Rimfrost som Aske.
تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟ 17
Han udkaster sin Is som Billinger; hvo kan staa for hans Kulde?
پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت. 18
Han sender sit Ord og smelter den; han lader sit Vejr blæse, saa flyde Vandene hen.
پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل. 19
Han kundgør Jakob sine Ord, Israel sine Skikke og sine Love.
ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا! 20
Saaledes har han ikke gjort ved noget andet Folk, og Lovene dem kende de ikke. Halleluja!

< زەبوورەکان 147 >