< زەبوورەکان 144 >

زەبوورێکی داود. ستایش بۆ یەزدان، تاشەبەردی من، ئەوەی مەشق بە دەستم دەکات بۆ شەڕ، پەنجەکانم بۆ جەنگ. 1
Blessed be the LORD my strength which teaches my hands to war, and my fingers to fight:
ئەو خودای خۆشەویستم و قەڵامە، پەناگا و دەربازکەرە بۆم، قەڵغانمە و پشتم بەو بەستووە، ئەوەی گەلەکانی خستووەتە ژێر ڕکێفم. 2
My goodness, and my fortress; my high tower, and my deliverer; my shield, and he in whom I trust; who subdues my people under me.
ئەی یەزدان، مرۆڤ چییە هەتا گرنگی پێبدەیت؟ کوڕی مرۆڤ چییە هەتا تۆ بیری لێ بکەیتەوە؟ 3
LORD, what is man, that you take knowledge of him! or the son of man, that you make account of him!
مرۆڤ لە هەناسەیەک دەچێت، ڕۆژگاریشی وەک سێبەرێکی تێپەڕیوە. 4
Man is like to vanity: his days are as a shadow that passes away.
ئەی یەزدان، ئاسمانەکەت لێکبکەوە و وەرە خوارەوە، دەست بدە چیاکان و دووکەڵ دەکەن. 5
Bow your heavens, O LORD, and come down: touch the mountains, and they shall smoke.
چەخماخە بدە و دوژمنەکانم پەرت بکە، تیرت تێگرە و بیانبەزێنە. 6
Cast forth lightning, and scatter them: shoot out your arrows, and destroy them.
لە بەرزاییەوە دەستت درێژ بکە، فریام بکەوە و دەربازم بکە، لە ئاوی زۆر و لە دەستی بێگانە، 7
Send your hand from above; rid me, and deliver me out of great waters, from the hand of strange children;
ئەوانەی بە دەم درۆ دەکەن، سوێندخواردنیان ساختەیە. 8
Whose mouth speaks vanity, and their right hand is a right hand of falsehood.
ئەی خودایە، گۆرانییەکی نوێت بۆ دەڵێم، بە قیسارەی دە ژێیی مۆسیقات بۆ دەژەنم، 9
I will sing a new song unto you, O God: upon a psaltery and an instrument of ten strings will I sing praises unto you.
بۆ ئەوەی ڕزگاری دەدات بە پاشایان، ئەوەی داودی بەندەی خۆی لە شمشێری بەدکار دەرباز دەکات. 10
It is he that gives salvation unto kings: who delivers David his servant from the hurtful sword.
دەربازم بکە و لە دەست بێگانە فریام بکەوە، ئەوانەی بە دەم درۆ دەکەن، سوێندخواردنیشیان ساختەیە. 11
Rid me, and deliver me from the hand of strange children, whose mouth speaks vanity, and their right hand is a right hand of falsehood:
ئیتر کوڕەکانمان لە سەردەمی لاویێتییان وەک نەمامی گەشەکردوو دەبن، کچەکانمان وەک ستونی داتاشراوی گۆشەی کۆشک دەبن. 12
That our sons may be as plants grown up in their youth; that our daughters may be as corner stones, polished after the embodiment of a palace:
ئەمبارەکانمان پڕ دەبن لە هەموو جۆرە دانەوێڵەیەک، مەڕەکانمان یەکە و هەزار و بە دەیان هەزار دەبن لەناو کێڵگەکانمان، 13
That our garners may be full, affording all manner of store: that our sheep may bring forth thousands and ten thousands in our streets:
گایەکانمان باری قورس ڕادەکێشن. بێ شکانی شوورا و بێ ڕاپێچکردن، شەقامەکانمان هاواری تەنگانەیان لێ نایێت! 14
That our oxen may be strong to labour; that there be no breaking in, nor going out; that there be no complaining in our streets.
خۆزگە دەخوازرێ بەو گەلەی ئاوای بۆ ببێت، خۆزگە دەخوازرێ بەو گەلەی یەزدان خودایانە. 15
Happy is that people, that is in such a case: yea, happy is that people, whose God is the LORD.

< زەبوورەکان 144 >