< زەبوورەکان 139 >

بۆ گەورەی گۆرانیبێژان، زەبوورێکی داود. ئەی یەزدان، تۆ منت پشکنی و منت ناسی. 1
In finem, Psalmus David. Domine probasti me, et cognovisti me:
هەستان و دانیشتنی منت زانیوە، لە دوورەوە لە بیرکردنەوەم گەیشتووی. 2
tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
ڕێڕەو و جێی ڕاکشانی منت پێواوە، شارەزای هەموو ڕێگاکانی منیت. 3
Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
ئەی یەزدان، بەر لەوەی وشەیەک لەسەر زمانم هەبێت، تۆ بە تەواوی دەیزانی. 4
Et omnes vias meas prævidisti: quia non est sermo in lingua mea.
لەپێش و لە پشتەوە دەورت داوم، دەستت دەخەیتە سەرم. 5
Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
ئەم زانینەی تۆم بەلاوە زۆر سەیرە، لە سەرووی منەوەیە، ناتوانم بەدەستی بهێنم. 6
Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
بۆ کوێ بچم لە ڕۆحی تۆ؟ بۆ کوێ هەڵبێم لە ڕوخسارت؟ 7
Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
ئەگەر سەربکەوم بۆ ئاسمان، ئەوەتا تۆ لەوێی، ئەگەر لەناو جیهانی مردووان ڕاکشێم، ئەوەتا تۆ لەوێی. (Sheol h7585) 8
Si ascendero in cælum, tu illic es: si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585)
ئەگەر دەست بە باڵی بەرەبەیانەوە بگرم، ئەگەر لەوپەڕی دەریا نیشتەجێ بم، 9
Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
لەوێش دەستی تۆ ڕێنماییم دەکات، دەستی ڕاستت بە خۆیەوە دەمگرێت. 10
Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
ئەگەر گوتم: «بێگومان تاریکی دامدەپۆشێت، ڕووناکیش دەبێتە شەوی دەورم،» 11
Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
ئەوا لە تاریکیشدا لەلای تۆ تاریک دانایەت، شەو وەک ڕۆژ ڕووناکی دەبەخشێت، تاریکیش وەک ڕووناکی وایە. 12
Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ eius, ita et lumen eius.
تۆ ناخی منت دروستکردووە، لەناو سکی دایکم منت چنیوە. 13
Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meæ.
ستایشت دەکەم، چونکە بە سامناکی و سەرسوڕهێنەری دروستکراوم، کارەکانت سەرسوڕهێنەرن، لە ناخمەوە باش ئەمە دەزانم. 14
Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
ئێسقانم لە تۆ شاراوە نەبوو، کاتێک لە پەنهانی دروستکرام، لەناو سکی زەوی نەخشێنرام. 15
Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terræ.
هێشتا لە سکی دایکم بووم، ئەندامەکانی لەشمت بینی. هەموو ئەو ڕۆژانە کە بۆ من شێوەیان کێشرا، لە پەڕتووکەکەتدا نووسراون، پێش ئەوەی هیچ کامێکیان هەبن. 16
Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
ئەی خودایە، بیرۆکەکانت بەلای منەوە چەند گرانبەهایە! کۆی ژمارەیان چەندە مەزنە! 17
Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
ئەگەر بیانژمێرم، لە لم زیاترن. کە بەئاگادێمەوە هێشتا لەگەڵ تۆم. 18
Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
خودایە، خۆزگە بەدکارەکانت دەکوشت! ئەی خوێنڕێژەکان، لێم دووربکەونەوە! 19
Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
ئەوانەی بە خراپە باست دەکەن، سکاڵاکاران بەبێ هۆ لێت هەستاون! 20
Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates tuas.
ئەی یەزدان، ئایا ڕقم لەوانە نەبێت کە ڕقیان لە تۆیە؟ ئایا قێزم لەوانە نەبێتەوە کە لە دژی تۆ دەوەستن؟ 21
Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
بە تەواوی ڕقم لێیانە، بوون بە دوژمنم. 22
Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
خودایە، بمپشکنە و بزانە دڵم چی تێدایە! تاقیم بکەوە و بزانە خولیای چیم. 23
Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
سەیر بکە ئاخۆ هیچ ڕێگایەکی خراپەم تێدایە، ڕێنماییم بکە لە ڕێگای هەتاهەتایی. 24
Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via æterna.

< زەبوورەکان 139 >