< زەبوورەکان 132 >
گۆرانی گەشتیاران. ئەی یەزدان، داود و هەموو ئازارەکانی بەبیر خۆت بهێنەوە. | 1 |
Herre! kom David i Hu for alle hans Lidelser,
ئەو سوێندەی بۆ یەزدانی خوارد، نەزرەکەی بۆ خودای تواناداری یاقوب: | 2 |
ham, som tilsvor Herren og lovede Jakobs mægtige:
«شەرت بێت نەچمەوە ناو خێوەتی ماڵەکەم، نەچمە ناو نوێنەکەم، | 3 |
„Jeg vil ikke gaa ind i mit Hus's Telt, jeg vil ikke opstige paa min Sengs Leje;
خەو نەدەم بە چاوەکانم، پشوو نەدەم بە پێڵووەکانم، | 4 |
jeg vil ikke lade mine Øjne sove, eller mine Øjenlaage blunde,
هەتا شوێنێک بۆ یەزدان پەیدا نەکەم، نشینگەیەک بۆ خودای تواناداری یاقوب.» | 5 |
førend jeg finder et Sted for Herren, en Bolig for Jakobs mægtige.‟
ئەوەتا لە ئەفراتە هەواڵی ئەومان بیست، لەناو کێڵگەکانی یاعەر دۆزیمانەوە: | 6 |
Se, vi hørte om den i Efrata; vi fandt den paa Jaars Mark.
«با بچینە نشینگەکەی، با لە تەختەپێی کڕنۆش ببەین. | 7 |
Vi ville gaa ind i hans Bolig, vi ville tilbede for hans Fødders Fodskammel.
ئەی یەزدان، هەستە و وەرە بۆ شوێنی حەوانەوەت، خۆت و سندوقی هێزت. | 8 |
Herre! staa op til din Hvile, du og din Magts Ark.
با کاهینەکانت ڕاستودروستی لەبەر بکەن، خۆشەویستانت هەلهەلە لێبدەن.» | 9 |
Lad dine Præster klæde sig med Retfærdighed og dine hellige synge med Fryd.
لە پێناوی داودی بەندەی خۆت، دەستنیشانکراوەکەت ڕەت مەکەرەوە. | 10 |
For David, din Tjeners Skyld, forskyd ikke din Salvedes Ansigt!
یەزدان سوێندی بۆ داود خوارد و هەرگیز لێی پاشگەز نابێتەوە: «لە بەری پشتی خۆت لەسەر تەختەکەت دادەنێم. | 11 |
Herren tilsvor David den Sandhed, fra hvilken han ikke vilde vige: „Af dit Livs Frugt vil jeg sætte en Mand paa din Trone.‟
ئەگەر کوڕەکانت پەیمانەکەم نەشکێنن، هەروەها ئەو فەرزانەی کە فێریان دەکەم، ئەوسا خۆیان و نەوەکانیان هەتاهەتایە لەسەر تەختەکەت دادەنیشن.» | 12 |
Dersom dine Børn holde min Pagt og mine Vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skulle og deres Børn altid sidde paa din Trone.
لەبەر ئەوەی یەزدان سییۆنی هەڵبژارد و حەزی کرد بیکات بە نشینگەی خۆی. | 13 |
Thi Herren har udvalgt Zion, han har begæret sig den til Bolig:
«هەتاهەتایە ئەمە ئارامگامە، لێرە نیشتەجێ دەبم، چونکە پێم خۆشە! | 14 |
„Den er min Hvile altid, her vil jeg bo; thi jeg har begæret den.
بەرەکەت بەسەر ئازووقەکەیدا دەبارێنم، هەژارەکانی تێر نان دەکەم. | 15 |
Jeg vil velsigne Spisen der, jeg vil mætte de fattige der med Brød.
ڕزگاری دەکەمە بەر کاهینەکانی، خۆشەویستانی بە شادمانییەوە هەلهەلە لێ دەدەن. | 16 |
Og jeg vil klæde dens Præster med Salighed, og dens hellige skulle synge med Fryd.
«لەوێ هێز بە داود دەبەخشم، چرایەک بۆ دەستنیشانکراوەکەم ئامادە دەکەم. | 17 |
Der vil jeg lade et Horn opvokse for David; jeg har beredt en Lampe for min Salvede.
شەرمەزاری دەکەمە بەر دوژمنەکانی، بەڵام تاجەکەی سەر ئەو شکۆفە دەکات.» | 18 |
Hans Fjender vil jeg klæde i Skam, men paa ham skal hans Krone blomstre.