زەبوورەکان 124

1 گۆرانی گەشتیاران، بۆ داود. «ئەگەر یەزدان لایەنگرمان نەدەبوو،» با ئێستا ئیسرائیل بڵێت،

Canto dei pellegrinaggi. Di Davide. Se non fosse stato l’Eterno che fu per noi, lo dica pure ora Israele,

2 «ئەگەر یەزدان لایەنگرمان نەدەبوو، کاتێک خەڵک لێمان هەستان،

se non fosse stato l’Eterno che fu per noi, quando gli uomini si levarono contro noi,

3 ئەوا بە زیندوویی قووتیان دەداین، کاتێک قینیان لە دژمان جۆشا،

allora ci avrebbero inghiottiti tutti vivi, quando l’ira loro ardeva contro noi;

4 ئەوا لافاو ڕایدەماڵین، لێشاو گیانمانی دەبرد،

allora le acque ci avrebbero sommerso, il torrente sarebbe passato sull’anima nostra;

5 ئەوا ئاوی هەڵچوو گیانمانی دەبرد.»

allora le acque orgogliose sarebbero passate sull’anima nostra.

6 ستایش بۆ یەزدان، کە ئێمەی نەکردە نێچیری بەر کەڵبەیان.

Benedetto sia l’Eterno che non ci ha dato in preda ai loro denti!

7 گیانمان وەک چۆلەکە لە داوی ڕاوچی دەربازبوو، داوەکە پسا و ئێمە دەربازبووین.

L’anima nostra è scampata, come un uccello dal laccio degli uccellatori; il laccio è stato rotto, e noi siamo scampati.

8 هانامان بە ناوی یەزدانەوەیە، دروستکەری ئاسمان و زەوی.

Il nostro aiuto è nel nome dell’Eterno, che ha fatto il cielo e la terra.