زەبوورەکان 122

1 گۆرانی گەشتیاران، بۆ داود. شادمان بووم بەوانەی پێیان گوتم، «با بچینە ماڵی یەزدان.»

[Ein Stufenlied. Von David.] Ich freute mich, als sie zu mir sagten: Lasset uns zum Hause Jehovas gehen!

2 ئەی ئۆرشەلیم، پێیەکانمان لە دەروازەکانت ڕادەوەستن.

Unsere Füße werden in deinen Toren stehen, Jerusalem!

3 ئۆرشەلیم بنیاد نراوە، وەک شارێکی یەکگرتوو.

Jerusalem, die du aufgebaut bist als eine fest in sich geschlossene Stadt,

4 لەوێ کە خێڵەکان سەردەکەون، هۆزەکانی یەزدان، بۆ ئەوەی ستایشی ناوی یەزدان بکەن بەگوێرەی ئەو یاسایەی کە بۆ ئیسرائیل دانراوە.

wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme Jahs, ein Zeugnis für Israel, zu preisen den Namen Jehovas!

5 لەبەر ئەوەی تەختەکان بۆ دادوەری لەوێ دادەنرێت، تەختەکانی بنەماڵەی داود.

Denn daselbst stehen die Throne zum Gericht, die Throne des Hauses Davids.

6 داوای ئاشتی بکەن بۆ ئۆرشەلیم: «با ئەوانەی تۆیان خۆشدەوێت ئاسوودە بن.

Bittet um die Wohlfahrt [O. den Frieden; so auch v 7. 8;125,5 usw.] Jerusalems! [O. Wünschet Jerusalem Frieden zu!] Es gehe wohl denen, [O. In sicherer Ruhe seien die] die dich lieben!

7 با ئاشتی لە شووراکانت بێت، ئاسایش لە قەڵاکانت.»

Wohlfahrt sei in deinen Festungswerken, sichere Ruhe in deinen Palästen!

8 لە پێناوی برا و هاوڕێیەکانم داوای ئاشتیت بۆ دەکەم.

Um meiner Brüder und meiner Genossen willen will ich sagen: Wohlfahrt sei in dir!

9 لە پێناوی ماڵی یەزدانی پەروەردگارمان، بەدوای چاکەی تۆدا دەگەڕێم.

Um des Hauses Jehovas, unseres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen.