زەبوورەکان 122

1 گۆرانی گەشتیاران، بۆ داود. شادمان بووم بەوانەی پێیان گوتم، «با بچینە ماڵی یەزدان.»

Ein Stufenlied von David. / Ich hab mich gefreut über die, die zu mir sagten: / "Zu Jahwes Hause wollen wir wallen."

2 ئەی ئۆرشەلیم، پێیەکانمان لە دەروازەکانت ڕادەوەستن.

Dann standen endlich unsre Füße / In deinen Toren, Jerusalem.

3 ئۆرشەلیم بنیاد نراوە، وەک شارێکی یەکگرتوو.

Jerusalem, du wiedererbaute, / Als eine Stadt, die eng in sich verbunden!

4 لەوێ کە خێڵەکان سەردەکەون، هۆزەکانی یەزدان، بۆ ئەوەی ستایشی ناوی یەزدان بکەن بەگوێرەی ئەو یاسایەی کە بۆ ئیسرائیل دانراوە.

Dorthin zogen die Stämme hinauf, / Die Stämme Jahs — / Wie es Israel vorgeschrieben —, / Um Jahwes Namen zu preisen.

5 لەبەر ئەوەی تەختەکان بۆ دادوەری لەوێ دادەنرێت، تەختەکانی بنەماڵەی داود.

Dort standen einst die Stühle für die Gerichtsverhandlung, / Stühle für Davids Haus.

6 داوای ئاشتی بکەن بۆ ئۆرشەلیم: «با ئەوانەی تۆیان خۆشدەوێت ئاسوودە بن.

Erbittet Jerusalem Frieden! / Wohl geh es denen, die dich lieben!

7 با ئاشتی لە شووراکانت بێت، ئاسایش لە قەڵاکانت.»

Friede walte in deinen Mauern, / Sicherheit in deinen Palästen!

8 لە پێناوی برا و هاوڕێیەکانم داوای ئاشتیت بۆ دەکەم.

Um meiner Brüder und Freunde willen / Will ich doch sagen: "Friede walte in dir!"

9 لە پێناوی ماڵی یەزدانی پەروەردگارمان، بەدوای چاکەی تۆدا دەگەڕێم.

Aus Liebe zum Hause Jahwes, unsers Gottes, / Will ich dein Bestes suchen.