زەبوورەکان 122

1 گۆرانی گەشتیاران، بۆ داود. شادمان بووم بەوانەی پێیان گوتم، «با بچینە ماڵی یەزدان.»

Davidin veisu korkeimmassa Kuorissa. Minä iloitsen niistä, jotka minulle sanovat: että me menemme Herran huoneeseen,

2 ئەی ئۆرشەلیم، پێیەکانمان لە دەروازەکانت ڕادەوەستن.

Ja että meidän jalkamme pitää seisoman sinun porteissas, Jerusalem.

3 ئۆرشەلیم بنیاد نراوە، وەک شارێکی یەکگرتوو.

Jerusalem on rakennettu kaupungiksi, johon on tuleminen kokoon,

4 لەوێ کە خێڵەکان سەردەکەون، هۆزەکانی یەزدان، بۆ ئەوەی ستایشی ناوی یەزدان بکەن بەگوێرەی ئەو یاسایەی کە بۆ ئیسرائیل دانراوە.

Että sukukunnat astuisivat sinne ylös, Herran sukukunnat, Israelille todistukseksi, kiittämään Herran nimeä.

5 لەبەر ئەوەی تەختەکان بۆ دادوەری لەوێ دادەنرێت، تەختەکانی بنەماڵەی داود.

Sillä siellä ovat istuimet rakennetut tuomittaa, Davidin huoneen istuimet.

6 داوای ئاشتی بکەن بۆ ئۆرشەلیم: «با ئەوانەی تۆیان خۆشدەوێت ئاسوودە بن.

Toivottakaat Jerusalemille rauhaa: he menestyköön, jotka sinua rakastavat!

7 با ئاشتی لە شووراکانت بێت، ئاسایش لە قەڵاکانت.»

Rauha olkoon sinun muureis sisällä, ja onni sinun huoneissas!

8 لە پێناوی برا و هاوڕێیەکانم داوای ئاشتیت بۆ دەکەم.

Minun veljieni ja ystäväini tähden minä toivotan nyt sinulle rauhaa!

9 لە پێناوی ماڵی یەزدانی پەروەردگارمان، بەدوای چاکەی تۆدا دەگەڕێم.

Herran meidän Jumalamme huoneen tähden etsin minä sinun parastas.